Οι ρυθμοί στη ζωή μας -συχνά- τρέχουν με πιο γρήγορους ρυθμούς από εμάς. Πολλές φορές μας κουράζει το κυνηγητό -με τους δείκτες του ρολογιού- και θέλουμε να φωλιάσουμε στο σπίτι μας μέχρι την επόμενη πρωτοχρονιά. Βέβαια ο ασταμάτητος μαραθώνιος όταν αγαπάς αυτό που κάνεις μοιάζει σαν να πηγαίνεις μέχρι την κουζίνα για να βάλεις νερό.

Η αγάπη έχει την ικανότητα να μετατρέπεται -απρόσμενα- σε εμμονή. Τότε το πάθος για τη δουλειά γίνεται -αυτόματα- ένα είδος ψυχαναγκασμού· η γνωστή «εργασιομανία». Υπάρχουν εκείνοι που μετράνε ακόμα και τα λεπτά για να φύγουν από τη δουλειά τους κι εκείνοι που μετράνε τα δευτερόλεπτα μέχρι να επιστρέψουν σ’ αυτή· αν έχουν σταματήσει να εργάζονται.

Η εξάρτηση όμως απ’ αυτή την ουσία γίνεται σιγά-σιγά και δεν είναι ευδιάκριτα τα συμπτώματα της από την αρχή. Ξεκινά με ήπια εικόνα. Στην αρχή είναι απλώς μία αγάπη, μία διαρκής ευχαρίστηση όταν βρίσκονται στον τόπο του εγκλήματος. Όσο περνά ο καιρός αυξάνεις τη δόση, ώστε να μην παρουσιάσεις στερητικό σύνδρομο. Οι εργασιομανείς πιστεύουν στη δουλειά τους και το να πράττουν το υψηλό καθήκον -το οποίο το ορίζουν εκείνοι- είναι κάτι σαν να αποδίδουν τιμή στην ίδια· ένα είδος ύμνου. Ακόμα κι οι Κυριακές είναι αφιερωμένες για χάρη της.

Οι workaholics -στην αγγλική- φεύγοντας από τη δουλειά θα φροντίσουν να την πάρουν και στο σπίτι. Σκεπάζει ολοένα και περισσότερο την καθημερινότητα τους και τους καθιστά δύσκολο να αναγνωρίσουν τα άτομα που έχουν γύρω τους. Ξαφνικά σχέση, φίλοι κι οικογένεια εξαφανίζονται ή -μάλλον- εξαφανίζονται εκείνοι από προσώπου γης. Θέτουν ένα στόχο και μόλις τον κατακτήσουν κυνηγούν τον επόμενο· όσα ισοτονικά ποτά κι αν χρειαστεί να πιουν για να μην καταρρεύσουν.

Η δουλειά φαντάζει κόλαση για εκείνους που πρέπει να περάσουν οκτώ ή και περισσότερες ώρες στον ίδιο χώρο με έναν εργασιομανή. Είναι σπαστικό να έχεις κάποιον πάνω από το κεφάλι σου -ακόμα κι αν αγαπάς τη δουλειά σου- και να σε ελέγχει εξονυχιστικά ή να σε καθοδηγεί κάποιος. Πολλές φορές μπορεί να χάνεις ευκαιρίες, καθώς ο συνάδελφός σου δε σε εμπιστεύεται αρκετά, ώστε να σου αναθέσει κάποια δουλειά. Θεωρούν πως κανένας δε θα το κάνει τόσο καλά όσο εκείνοι και -χωρίς να το θέλουν- σε υποτιμούν.

Όπως κάθε άτομο που είναι κολλημένο με κάτι που του αρέσει υπερβολικά έτσι κι εκείνοι δεν παραδέχονται πως το μεράκι τους για την δουλειά -μάλλον- ξεπερνά τα όρια του φυσιολογικού. Η ανάγκη τους για δουλειά τους γεμίζει με λίτρα οξυγόνου. Τα βράδια -που το οξυγόνο στερεύει- ξεμένουν μετρώντας την ώρα να επιστρέψουν στην ερωμένη τους -τη δουλειά τους- ή σαλιαρίζουν μαζί της μέχρι τα ξημερώματα. Δημιουργούν -στους εαυτούς τους- μία κατάσταση διαρκούς άγχους και πίεσης. Ο συνεχής πόθος τους για εξέλιξη και επιτυχία τους κλέβει μέχρι και τον ύπνο. Οι βιολογικές ανάγκες μπαίνουν στην άκρη μαζί με όλη την υπόλοιπη ζωή.

Ενίοτε μπορεί να καταντά σπαστικό να συναναστρέφεται κανείς με εργασιομανή· ούτε στον εχθρό σου να μη τύχει. Οι ψυχαναγκαστικοί τύποι που είναι ερωτευμένοι με την δουλειά τους δεν καταλαβαίνουν τον βαθμό εξάρτησής τους απ’ αυτή. Μερικές φορές η μόνη ανταμοιβή που έχουν να λάβουν είναι η πληρότητα που αισθάνονται μαζί της.. Όταν αγαπάς τη δουλειά σου κουράζεται μόνο το σώμα, το μυαλό ποτέ· κι η δύναμη του μυαλού είναι ικανή να νικήσει -σχεδόν- τα πάντα.

Συντάκτης: Αγγελική Παπαδάκη
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.