Για σένα είναι αυτονόητο, άλλοι μπορεί να μην το σκέφτηκαν ποτέ

Αυτονόητο. Αλλιώς σαφές, ολοφάνερο, κάτι που δε χρειάζεται επεξήγηση ή κάποια προσπάθεια για να γίνει αντιληπτό ή κατανοητό από κάποιον. Υπάρχουν άραγε αυτονόητα ή είναι μια έννοια καθαρά υποκειμενική; Μήπως ό, τι είναι αυτονόητο για κάποιον, για κάποιον άλλον δεν είναι;

Υπάρχει προσωπική κρίση, προσωπικά κριτήρια που διαμορφώνουν τις απόψεις και τον τρόπο που συμπεριφέρεται και λειτουργεί κάθε άνθρωπος. Άλλες εμπειρίες έχει ο καθένας μας και διαφορετικό αντίκτυπο επίσης αφήνει κάθε εμπειρία ακόμα κι αν είναι πανομοιότυπη από άνθρωπο σε άνθρωπο.

Σε οποιαδήποτε σχέση συνάπτουν δυο άνθρωποι, επαγγελματική, φιλική, ρομαντική, οικογενειακή, υπάρχουν όρια και κανόνες. Για ν’ ακριβολογώ θα έπρεπε να υπάρχουν από τη στιγμή που τη σχέση την απαρτίζουν ενήλικα άτομα με στόχο την ομαλή λειτουργία και την αποδοτική της εξέλιξη. Σε μια τέτοια σχέση λοιπόν, δεν υπάρχουν αυτονόητα. Υπάρχει συζήτηση, διάλογος και τίθενται από την αρχή οι βάσεις και τα θέλω του ενός προς τον άλλον για να αποφευχθούν οι δυσάρεστες εκπλήξεις.

Είτε είσαι αφεντικό είτε υπάλληλος, γιος, κόρη ή γονιός, κολλητή ή κολλητός, είτε ο άλλος είναι το άλλο σου μισό και πιστεύεις ότι δε χρειάζεται να εξηγείς ή να ζητάς γιατί έχετε κοινή οπτική και τρόπο αντίληψης, να θυμάσαι ότι τα αυτονόητα είναι μια καθαρά προσωπική έννοια κι αυτήν την υπόσταση έχουν. Αν θέλεις ν’ αποφύγεις τις ρήξεις, τις διαφωνίες, τους τσακωμούς και οτιδήποτε άλλο μπορεί να δημιουργηθεί και να οδηγήσει σε μια δυσάρεστη κατάσταση, πρέπει ό, τι θέλεις να το ζητάς. Από το άλφα μέχρι το ωμέγα. Από το πιο μεγάλο μέχρι το παραμικρό.

Ο τρόπος που σκέφτονται οι άνθρωποι, ακόμα και άνθρωποι μεγαλωμένοι με τις ίδιες αρχές κι αξίες από ίδιους ανθρώπους, είναι διαφορετικός. Αυτή είναι η βάση σου και πάνω σ’ αυτή να χτίζεις τις σχέσεις σου.

Γιατί είναι διαφορετικό να περιμένεις ένας άνθρωπος να έχει κοινή λογική και να συμπεριφέρεται όπως εσύ και εν τέλει να απογοητεύεσαι και να προσπαθείς να συνέλθεις από αυτήν την απογοήτευση και τελείως διαφορετικό να έχεις εξηγήσει τι περιμένεις και τι θέλεις από κάποιον μα εκείνος να σε αγνοεί επιδεικτικά χωρίς να σου εξηγεί γιατί. Στην πρώτη περίπτωση το σφάλμα είναι δικό σου ενώ στη δεύτερη του ανθρώπου που άθελα ή ηθελημένα δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει όσα του ζητήθηκαν. Και τα δυο αποτελέσματα θα προκαλέσουν απογοήτευση στο τέλος αλλά με τη βασική διαφορά το μέγεθος αυτής και τον τρόπο αντιμετώπισης από την πλευρά του ανθρώπου που τη δέχεται.

Όταν είσαι ξεκάθαρος, πρώτα με σένα τον ίδιο και τις ανάγκες σου και ύστερα με τους ανθρώπους που συνεργάζεσαι επαγγελματικά, φιλικά, ερωτικά ή σε οποιαδήποτε άλλη μορφή στη ζωή σου, οι πιθανότητες να απογοητευτείς θα ελαχιστοποιηθούν. Αλλά ακόμα και τις φορές που το αποτέλεσμα θα είναι αρνητικό θα έχεις μια συνείδηση καθαρή και την ψυχική ηρεμία ότι εσύ, ό, τι ήθελες, είχες το θάρρος να το ζητήσεις και να το κατονομάσεις. Χωρίς παιχνίδια και υπεκφυγές. Κι ας έχουν οι άλλοι το βάρος μιας αποτυχημένης προσπάθειας  που δεν ευδοκίμησε.

Με τη λυτρωτική αυτή διαδικασία ίσως κάποτε οδηγηθείς σε μονοπάτια όπου όποιον αντικρίζεις να έχει τις ίδιες αξίες κι αρχές, για να μπορέσεις κι εσύ ο ίδιος και οποιοδήποτε εγχείρημα καταπιάνεσαι να έχει ως αποτέλεσμα μόνο την καλύτερη εκδοχή του.