Πατρικό∙ μία λέξη χιλιάδες συναισθήματα, μυρωδιές, εικόνες. Ως πατρικό θεωρείται το σπίτι που μεγάλωσες. Το σπίτι που έμενες ή μένεις, ακόμα, με την οικογένειά σου. Πάντα όταν θα αναφέρεσαι στο κρεβάτι σου ή στο δωμάτιό σου θα ‘χεις σαν εικόνα αυτό, το πρώτο σου, το γεμάτο απ’ την ασφάλεια και τη θαλπωρή την οικογενειακή, ακόμα κι αν μένεις πλέον αλλού, ακόμα κι αν έχεις κάνει τη δική σου οικογένεια.

Και μεγαλώνεις, ενηλικιώνεσαι και ξαφνικά έχεις γνωστές ή άγνωστες σεξουαλικές ανησυχίες. Βρήκες, λοιπόν, τον παρτενέρ να σου τις καλύψει και να πειραματιστεί μαζί σου. Είτε είσαι 20 είτε 30, αν μένεις στο πατρικό σου είναι το ίδιο. Πάντα περιμένεις την ευκαιρία να μείνεις στο σπίτι λίγο μόνος, χωρίς γονείς κι αδέρφια. Μία ώρα ή ένα Σαββατοκύριακο, το ίδιο σου κάνει.

Θέλεις, επιτέλους, ένα χώρο να βρεθείς μόνος σου με το ταίρι σου. Η ορμή κι ο πόθος σου είναι στα κόκκινα κι εσύ δεν μπορείς να σκεφτείς τίποτα άλλο. Η ανυπομονησία σού έχει γίνει σχεδόν έμμονη ιδέα και το μυαλό σου παίρνει στροφές και πλάθει εικόνες με πολύ συγκεκριμένο και πολύ ακατάλληλο περιεχόμενο.

Επιβεβαιώνεις για πολλοστή φορά την απουσία των δικών σου απ’ το σπίτι και την παρουσία τους κάπου αλλού και κλείνεις το πολυπόθητο ραντεβού. Συνήθως οι ανησυχίες σε τέτοιου είδους εγχειρήματα, οι επικρατέστερες έστω, είναι δύο: Τι θα γίνει αν γυρίσουν πιο νωρίς (γι’ αυτό φροντίζεις να κλειδώσεις την πόρτα του δωματίου και να μην κάνεις τρελή φασαρία) κι έπειτα πόσο άνετα θα αισθάνεσαι να κάνεις σεξ στο πατρικό σου. Μήπως τίθεται θέμα σεβασμού απέναντί τους;

Για να ‘μαι ειλικρινής και ξεσκονίζοντας αρκετά λεξικά, ψάχνοντας τον ορισμό της λέξης «σεβασμός», δεν είδα πουθενά οποιαδήποτε συναφή αναφορά. Το πατρικό σου είναι ένα σπίτι. Όπως όλα τα σπίτια. Όσο είναι δικό σου είναι και των υπόλοιπων μελών της οικογένειάς σου. Τέσσερις τοίχοι, λοιπόν. Κι εσύ, ως άνθρωπος, έχεις κάποιες πολύ βασικές ανάγκες πέρα απ’ τη στέγη, την ένδυση, την τροφή και τα λοιπά. Επίσης, έχεις επιλέξει έναν άνθρωπο να σε συντροφεύει, ο οποίος έχει κι αυτός ανάγκες, αλλιώς θα ήσασταν φιλαράκια απλά, θα πηγαίνατε μόνο για μπίρες και θα τελειώνανε όλα εκεί, χωρίς έξτρα άγχη και προβληματισμούς.

Ο σεβασμός είναι μια έννοια που εμπεριέχει τις αξίες που κουβαλάς, τα «πιστεύω» σου και τον τρόπο που τα εκφράζεις απέναντι σε ‘σένα τον ίδιο, τον συνάνθρωπό σου και το σύνολο της κοινωνίας γενικότερα. Το σεξ, επίσης, την τελευταία φορά που το τσέκαρα, δεν είναι ποινικό αδίκημα, ούτε κάτι το οποίο μπορεί να θεωρηθεί ως πράξη ασέβειας, όχι μόνο ως προς τους γονείς σου αλλά γενικότερα ως προς το σύνολο της ανθρωπότητας. Προφανώς κι οποιαδήποτε προκλητική συμπεριφορά μπροστά σε άλλους, υπάγεται σε άλλη ανάλυση κι είναι κάτι που σαφώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ακραίο.

Καμιά πράξη, όπως το σεξ, που πραγματοποιείται ανάμεσα σε δύο συναινούντες ενήλικες και στόχος της είναι η ικανοποίηση, η εναρμόνιση δύο σωμάτων κι η ένωσή τους με σκοπό την ανταλλαγή εμπειριών κι όμορφων στιγμών δε θεωρείται ή δε θα ‘πρεπε να θεωρείται ασεβής ή μεμπτή από κανέναν. Και στην περίπτωση που δεν είσαι 17 –­κι αυτό πάλι με ερωτηματικό– αλλά κανονικότατος ενήλικας και για τους χ, ψ λόγους μένεις ακόμα στο πατρικό σου, νομίζω οι γονείς σου, αν ανήκουν στην υγιή και φυσιολογική κατηγορία γονέων, όταν φεύγουν απ’ το σπίτι θα εύχονται να μην παίζεις playstation ή επιτραπέζια παιχνίδια.

Ο σεβασμός είναι μια έννοια που πρέπει ο καθένας προσωπικά να την αναλύσει και να την προσαρμόσει στα δικά του πλαίσια και δεδομένα.  Και, στην τελική, δεν έχω ακούσει ποτέ και κανέναν να λέει: «Σήμερα έκανα κάτι που με στεναχώρησε γιατί προσέβαλα τους γονείς μου∙ έκανα σεξ στο σπίτι». Ακόμα και στο κρεβάτι των γονιών σου να βρεθείς, –καθόλου απίθανο, αν είναι το μόνο διπλό κρεβάτι στο σπίτι– πρέπει να ‘χεις απενοχοποιηθεί από συντηρητικά ταμπού. Εκτός κι αν είσαι 17, είναι γενικά οι πρώτες σου  φορές (αν όχι η πρώτη), και κάπως δικαιολογείται η αμηχανία κι η συστολή γύρω απ’ το όλο θέμα.

Είναι κρίμα να μην απολαμβάνεις στιγμές όταν σου δίνεται η ευκαιρία να τις ζήσεις, πόσο μάλλον να τις φορτώνεις με ενοχές και χαζούς ενδοιασμούς. Τα άγχη μας, οι φοβίες κι ανησυχίες μας πρέπει να ‘χουν και ρεαλιστικό αντίκρισμα. Όχι απλά να βάζουμε δεύτερες σκέψεις για εμπόδια στην ευχαρίστησή μας.

Γιατί ο χρόνος, δυστυχώς, δεν μπορούμε να ξέρουμε τι θα φέρει, και πρέπει όσα μας χαρίζονται ή τα ‘χουμε κερδίσει στο παρόν να τα ζούμε και να τους επιτρέπουμε να μας συνεπαίρνουν. Και το σεξ είναι για να κάνει χαρούμενους δύο εκείνη τη στιγμή, χωρίς δεύτερες σκέψεις και γνώμες τρίτων στο μυαλό σου.

Γιατί το σεξ στο πατρικό μπορεί να γίνει μια αξέχαστη εμπειρία κι η αυθαίρετη αίσθηση του «απαγορευμένου» να το απογειώσει, αν καταφέρεις να ξεφορτωθείς παλαιωμένες αντιλήψεις κι ανούσια ταμπού.

Συντάκτης: Λίνα Καράτση
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη