Από τότε που ο φτερωτός θεός αποφάσισε να δείξει τη δύναμή του, τίναξε τα βέλη του και ξεκίνησε να γεννιέται το πιο δυνατό συναίσθημα. Αυτό το συναίσθημα άρχισε να συγκλονίζει την ανθρώπινη ύπαρξη, να τρελαίνει τα εγκεφαλικά κύτταρα και να καθηλώνει τον κάθε θνητό στο πέρασμά του. Το ονόμασαν έρωτα κι από τότε αυτή η λέξη απέκτησε τέτοια υπόσταση, που αιχμαλώτισε την ανθρώπινη ψυχή και της δημιούργησε ακλόνητες επιθυμίες και φλογερά πάθη.

Ο έρωτας επιβιώνει μέσα από τα μάτια κι αδυνατεί να εκλογικεύσει το συναίσθημα, υποτιμώντας το ρεαλισμό και μεταμορφώνοντας τους ανθρώπους στην πιο όμορφή τους εκδοχή. Ο έρωτας εμφανίζεται συνήθως σε δύο μορφές. Η μία είναι η αμοιβαιότητα. Όταν ερωτεύεσαι και είναι αμοιβαίο, η σχέση που δημιουργείται ανάμεσα στους δύο ανθρώπους φαντάζει τόσο μοναδική αλλά και ταυτόχρονα τόσο παρανοϊκή, γιατί όλα τα αισθάνεσαι στα άκρα. Ο έρωτας με την παράνοια μοιράζονται τον ίδιο θρόνο στο βασίλειο των συναισθημάτων και συνεργάζονται πολλές φορές για να οδηγηθούν στον παράφορο έρωτα. Στον αμοιβαίο έρωτα, σώμα και ψυχή παραδίδονται σε ασυγκράτητες έλξεις ανυπέρβλητης αξίας, δημιουργώντας έτσι μια γιγαντώδη συναισθηματική έκρηξη που παράγει ευφορία.

 

 

Η άλλη μορφή του έρωτα είναι ο ανεκπλήρωτος. Αυτός ο πλατωνικός έρωτας που γεννήθηκε με τόση ένταση και δεν κατάφερε ποτέ να βρει ανταπόκριση στο άλλο σώμα. Έμεινε να περιπλανιέται και να τρέφεται από την πλάνη του ιδανικού έρωτα. Γιατί ο ανεκπλήρωτος έρωτας δεν μπορεί να απομυθοποιηθεί. Είναι καλυμμένος πίσω από ένα αδιαφανές πέπλο μιας παραδεισένιας placebo ευτυχίας, δε γνώρισε ποτέ την πραγματικότητα και γι’ αυτό είναι τόσο απροσπέλαστος. Βρίσκεται σε ένα παράλληλο σύμπαν και μοιάζει με έναν αγώνα μετ’ εμποδίων. Τρέχεις διαρκώς να προλάβεις την πρώτη θέση στον αγώνα της διεκδίκησης, αλλά διαρκώς έρχεσαι δεύτερος. Δεν υπάρχει θέση για σένα.

Ο ανεκπλήρωτος έρωτας δεν τιθασεύεται. Είναι η καταιγίδα που δεν πρόλαβες να αποφύγεις και να κρυφτείς. Η φωτιά που άναψες κι αντί να ρίξεις νερό να τη σβήσεις, γέμισες εγκαύματα. Είναι η φάκα που πιάστηκες. Ανεκπλήρωτος έρωτας είναι η σκέψη σου να μοιάζει με γόρδιο δεσμό, τον οποίο αδυνατείς να λύσεις, όμως δε θες και να τον κόψεις. Νιώθεις να σε συνδέει μαζί του ένα αόρατο νήμα, που σε σφίγγει σφιχτά στο λαιμό σου και κοντεύεις να πνιγείς. Είναι το αλώβητο αίσθημα του απόλυτου παραλογισμού. Είναι σαν να σου έκοψε τα φτερά αυτός που σου έμαθε να πετάς. Η ελπίδα σου παραμονεύει στη γωνία, γιατί ζεις πάντα με αυτήν.

Ανεκπλήρωτος έρωτας είναι η Ιθάκη που έφτιαξες στο μυαλό σου. Μοιάζει με το Campari, γλυκό στη αρχή, όμως πικρό στο τελείωμά του. Ο ανεκπλήρωτος έρωτας είναι η μισή πρόβα που έκανες πριν την πρεμιέρα της ζωής σου, η οποία τελικά κατέληξε να έχει εσένα κομπάρσο στη ζωή του έρωτά σου και ο πρωταγωνιστικός ρόλος να είναι πάντα μοιρασμένος αλλού. Είναι να περιμένεις τον σπόρο σου να γίνει μια όμορφη αμυγδαλιά σε άγονο έδαφος, γιατί είναι ο σπόρος που φρόντισες με τόση αγάπη και τρυφερότητα, αλλά οι νόμοι της φύσης δεν του επέτρεψαν να φυτρώσει.

Είναι η πηγή που έφτασες και δε γεύτηκες το νερό, μένοντας διψασμένος, με τη λαχτάρα. Είναι η υποτίμηση του εγώ και η καθημερινή πάλη με τις ενδόμυχες σκέψεις σου. Είναι να ψάχνεις την εξιλέωση της ψυχής σου, σα να περπατάτε συνέχεια σε παράλληλους δρόμους. Δε θα συναντηθείτε ποτέ και το ξέρεις. Αλλά συνεχίζεις ορμητικά, μήπως κάποιος μετεωρίτης τύχει να πέσει και να αλλάξει την πορεία των δρόμων σας.

Ανεκπλήρωτος έρωτας είναι να ζεις μες στη δική σου ισόβια φυλακή, που κάποιος αδέκαστος δικηγόρος από λάθος σε έχωσε μέσα. Ποιο ήταν άραγε αυτό το λάθος; Ακούει στο όνομα του έρωτά σου. Έτσι γίνεται. Το πλήρωσες με τη ζωή σου τελικά.

 

 

Συντάκτης: Κασσιανή Καβαργύρη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου