Φρεσκοερωτευμένοι

Βγαίνεις για τον καφέ σου με την παρέα κι αναπόφευκτα μέσα στον οργασμό των θεμάτων, ακούγεται το αναμενόμενο: Τι τρέχει με εκείνον ή εκείνη που έβγαινες; Παίρνεις λίγο το χρόνο σου, σκύβεις το κεφάλι και σκας και ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Όλα αυτά τα πολύ όμορφα, ξεκάθαρα συνοδεύουν τη φράση «Είμαστε μαζί».

Πέφτουν πέντε-δέκα σφαλιάρες απ’ τους υπόλοιπους της παρέας, σίγουρα υπαινιγμοί για την πρόσφατη σου εξαφάνιση, πονηρά υπονοούμενα κι ειλικρινείς αγκαλιές. Είσαι με τον άνθρωπο που θέλεις. Τι καλύτερο από αυτό πράγματι, αν αφαιρέσουμε τα ατελείωτα πειράγματα;

Η πιο όμορφη στιγμή, όμως, δεν είναι παρά μονάχα όταν η παρέα σπάει. Δεν είναι απαραίτητο να πηγαίνεις για να ανταμώσεις το αίσθημά σου. Και μόνος στη βόλτα σου για το σπίτι ή απλά για να ξεχάσεις να μετρήσεις τα βήματά σου μέχρι όπου σε βγάλει, νιώθεις χαρά.

Περπατάς ανάμεσα από πάρα πολλούς ανθρώπους και χαμόγελα ή πρόσωπα βουβά. Στην εναλλαγή αυτή, τα μάτια σου βάζουν χρωματιστά τη λάμψη, την οποία λαμβάνεις απ’ τη σχέση σου. Δεν είναι ένα χαμόγελο και μία αγαλλίαση επιδεικτική. Χαρακτηρίζεται από μετριοφροσύνη και πολλά ξεφυσήματα. Από ξεσπάσματα λατρείας κι εκφράσεις πεντάχρονου, λες και κάθε μέρα είναι μέρα γλυκού.

Σχεδιάζεις με αυτόν τον άνθρωπο. Σχεδιάζεις και βάζεις κάτω ακατέργαστες σκέψεις κι αρκετές ανολοκλήρωτες επιθυμίες, πράγματα τα οποία χάθηκαν λόγω της καθημερινότητας. Αυτή η φρεσκάδα κι η ανανέωση έρχεται τρέχοντας για να χτυπήσει την πόρτα σου και τελικά να τη ρίξει κάτω!

Οι δραστηριότητες μεταξύ σας, πανέμορφες. Κάτι παραπάνω από πανέμορφες όμως, είναι φυσικές. Δε σου προκαλούν άγχος και το σημαντικότερο; Δεν προκαλείς εσύ άγχος στον εαυτό σου. Η ενέργεια που έχεις είναι ταυτόχρονα ήρεμη, ισορροπημένη και δυνατή. Έτοιμη να σηκωθεί, να αρπάξει, παπούτσια και να τραβήξει ένα μεγάλο κόκκινο «Χ» στο καθιερωμένο πρόγραμμα της ημέρας.

Η ενέργεια αυτή δίνει τη θέση της στη δική σου θέληση να είσαι εκεί για αυτόν τον άνθρωπο και να του προσφέρεις πράγματα και στιγμές. Να μοιραστείς σχεδιασμούς της τελευταίας στιγμής. Να ακούσεις και να ακουστείς, γιατί έχει μεγάλη σημασία να γνωρίζεις την άποψη και τις σκέψεις του ατόμου που σου κρατάει το χέρι.

Δίνεις βάση λοιπόν σε ταξίδια κι εξορμήσεις, αλλά και τοπικά σινεμά. Σε μέρη για βόλτα, για φαγητό, για χαλάρωση και συζήτηση. Γενικά για το οτιδήποτε υπάρχει ώστε να μοιραστείς με αυτά τα μάτια στιγμές και χάδια.

Το πού δε σε ενδιαφέρει μεταξύ μας. Στα μικρά κι ασήμαντα χαιρετάς με την πλάτη γυρισμένη. Είστε μαζί κι αυτό μετράει. Τρέλα την αποκαλείς, για όλα τα «χαζά» χαμόγελα και για όλα αυτά που κάνεις δίχως δεύτερη σκέψη κι αμφιβολίες.

Τρέλα, επειδή σκέφτεσαι το μετά και το τώρα, χωρίς να βγάζεις απ’ την εξίσωση το παρόν. Τρέλα το πώς φιλιέσαι, το πώς ακουμπάς –λες κι είναι η άλλη πλευρά από πορσελάνη– και το πόσο σοβαρά θέλεις να χτίσεις εμπιστοσύνη κι οικειότητα. Τόση μάλιστα που δε θα φοβάσαι επικριτικά σχόλια κι αχρείαστες επισημάνσεις από αυτόν κι αυτήν. Γιατί σημασία έχει το «εσύ» και για τους δυο κι όχι το «εγώ».

Τρέλα όμως είναι κι επειδή επιθυμείς όσο τίποτα άλλο να ρίξεις τις άμυνές σου. Δύσκολο; Ορισμένες φορές τόσο που φαντάζει ακατόρθωτο. Όση ευτυχία και να ηλεκτρίζει το σώμα σου από πάνω μέχρι κάτω, πάντα ο ενήλικας μέσα σου κρατάει την πόρτα μισόκλειστη με βλέμμα σκοτεινό και τσιγάρο στο χέρι. Περιμένει να ακούσει τα γνωστά λόγια που άκουγε πάντα κι ακούγοντας αυτά, να κλείσει τα αυτιά του.

Πράττεις συνειδητά, παρ’ όλα αυτά, και μοιράζεσαι πτυχές δικές σου εύθραυστες και κρυφές. Πληροφορίες, τις οποίες δεν τις ξέρει ο καθένας και τις οποίες θέλεις να γνωρίζει το αμόρε. Το αμόρε ξέρει. Το αμόρε αισθάνεται. Και θα πράξει έπειτα αντίστοιχα. Σκοπός και για τους δυο είναι να περνάτε καλά και να μην αναλώνετε την απίστευτη αυτή διάθεση σε ανοησίες.

Πάρε, λοιπόν, απ’ το χέρι και το πόδι και με κεφαλοκλείδωμα τον άνθρωπο αυτό, που σε γεμίζει με όμορφα συναισθήματα και βγες στους δρόμους να απλώσετε το χάος αυτό. Πλησιάζει που πλησιάζει και το καλοκαίρι, αλλά είστε μαζί. Αυτό μετράει μονάχα, σωστά;

Επιμέλεια Κειμένου Κωνσταντίνου Θράβαλου: Πωλίνα Πανέρη