Πάντα αναρωτιόμουν πώς γεννιούνται μέσα στις ψυχές των ανθρώπων οι πεποιθήσεις κι όταν αυτές γεννηθούν, τι άλλο άραγε να ακολουθεί; Συζητήσεις μέχρι το πρωί με τον εσωτερικό ψυχαναλυτή μου, εκεί που η σιωπή αποκτά νόημα κι ύπαρξη.

Κλείσε τα μάτια σου και σκέψου. Μεγάλωσες διασχίζοντας δρόμους ατέλειωτους, τα βήματά σου είναι αυτά που σε έφεραν εδώ. Να ‘ταν, άραγε, κι οι αποφάσεις σου; Η μοίρα; Μέρος κάποιου θείου σχεδίου ή ξεκάθαρη ατομική πορεία, ακολουθώντας το σχέδιο ψυχής; Στην πραγματικότητα, δε θα ήμασταν εδώ αν δεν υπήρχε σοβαρός λόγος, τίποτα δεν μπορεί να ‘ναι τυχαίο.

Στην αρχή, ως παιδιά, μιλούσαμε στα παιχνίδια μας, έπειτα οι καλύτεροι ακροατές μας έγιναν οι φανταστικοί μας φίλοι κι ύστερα να σου κι αυτές οι πεποιθήσεις, που λέγαμε, έρχονται για να καταστρέψουν την αλήθεια μας, και πριν καλά-καλά το αντιληφθούμε έχουν εξαφανίσει στο πέρασμά τους κάθε φανταστικό φίλο κι άσπρο άλογο.

Τα παιδιά εκδηλώνουν όλο τους τον ενθουσιασμό μιλώντας δυνατά καθώς παίζουν. Σταδιακά, αυτές οι φωνές μαλακώνουν κι όταν πια φτάσουν να γίνουν μουρμουρητό –εκεί που ο προσωπικός αυτός διάλογος περνά σε άλλο επίπεδο– είναι που καταλαβαίνεις πως έχεις μεγαλώσει. Συνειδητά ή ασυνείδητα καθοδηγούμαστε από αυτές τις φωνές, για το πώς να αντιληφθούμε και πώς να αντιδράσουμε σε όλες τις περιστάσεις της ζωής μας.

Οι περισσότερες από αυτές τις πεποιθήσεις δημιουργήθηκαν ερήμην μας, αποδεχόμενοι όλα όσα μας έλεγαν οι άλλοι, χωρίς να φιλτράρουμε την πληροφορία που εισχωρούσε στον παρθένο οργανισμό μας κι άλλες πάλι αποτελούν απόρροια βιωμάτων, που ‘κονομήσαμε από ‘κείνους που συναναστραφήκαμε ή και κληρονομήσαμε απ’ την οικογένεια άθελά μας.

Πεποιθήσεις τόσο βαθιά ριζωμένες, θαρρείς πως λειτουργούν σαν ένα νοθευμένο εσωτερικό φίλτρο, επιβαρύνοντας όχι μόνο την απόδοση του εγκεφαλικού μας κινητήρα στην καθημερινότητα αλλά και τα κατάλοιπα που αφήνουν, πλανεύουν περίτρανα τη φωνή του «εγώ», που αντιστέκεται στην όποια αλλαγή, μπλοκάροντας κάθε πιθανή δοκιμή για απελευθέρωση.

Βασίζονται σε μια λογική που ίσχυε για εμάς, όμως κάπου πριν από εμάς, και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν έχουν καμία βάση και θέση στο παρόν μας. Ανεξάρτητα από το πού βρισκόμαστε σήμερα, είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε τον εαυτό μας, και μπορούμε!

Ο λόγος που δεν είναι εύκολο να τις εντοπίσουμε και στη συνέχεια να τις απομακρύνουμε είναι επειδή ζώντας μέσα τους τις οικειοποιηθήκαμε, μια θεωρία που στέγασε την ύπαρξή μας και με τον καιρό μετατράπηκε σε φυλακή.

Ήρθε η ώρα να επιλέξεις τη ζωή που θες, βγαίνοντας έξω απ’ τη ζώνη βολέματος. Γύρνα για λίγο πίσω στις παιδικές σου μνήμες κι εμπιστεύσου το ένστικτό σου με το ίδιο πάθος, χωρίς καμία δεύτερη σκέψη, ώστε να μπορέσει με τη σειρά του κι αυτό να σε βοηθήσει να ξεπεράσεις τις προκλήσεις που αντιμετωπίζεις και να σου προσφέρεις την καλύτερη ζωή που αξίζεις. Αρκεί μονάχα να συνειδητοποιήσεις ότι έχεις τον έλεγχο της σκέψης και των συναισθημάτων σου.  Βάζοντας φως μέσα στο σκοτεινό λαβύρινθο της ζωής θα επιστρέφεις πάντα στο μονοπάτι της αγάπης.

Κέρδισε τον έλεγχο της στάσης σου, τον τρόπο σκέψης σου και πάρε τον έλεγχο των αποτελεσμάτων. Να θυμάσαι ότι είσαι πιο δυνατός από όσο νομίζεις, αρκεί να ‘σαι πρόθυμος κάποιες φορές να ‘ρθεις αντιμέτωπος με τον ίδιο σου τον εαυτό και τα παιχνίδια που παίζει το μυαλό σου.

 

Συντάκτης: Ελίνα Κωνσταντοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη