Πειράγματα, σπόντες, τη μπαίνεις εσύ, σου τη βγαίνει ο άλλος.

Ένα παιχνίδι λεκτικό που ανάβει τα αίματα και το γουστάρεις πολύ.

Παραδέξου το, σε τραβάει. Ανυπομονείς για την επόμενη αφορμή που θα σου δώσει ώστε να πετάξεις την σπόντα σου, να σου ανταποδώσει και να αρχίσει το πινγκ-πονγκ.

Ένα παιχνίδι άκρως διασκεδαστικό και για τους απ’ έξω που παρακολουθούν σπιρτόζικα βλέμματα όλο νόημα και χαμόγελα γεμάτα πονηριά.

Μπορούν να είναι πειράγματα που να αφορούν την εμφάνιση, τον χαρακτήρα ή ακόμα και σεξουαλικά υπονοούμενα. Δεν έχουν όμως, καμία πρόθεση να σε προσβάλουν. Θέλουν ίσα να σου ρίξουν το σπίρτο κι εσύ να ανάψεις την φωτιά.

Ποιος έχει αντισταθεί σε τέτοιο παιχνίδι; Κανείς και είναι απόλυτα λογικό.

Γιατί όμως κρατάει τόσο λίγο; Γιατί μετά από λίγο διάστημα χάνεται;

Έχεις σίγουρα παρατηρήσει πόσο γρήγορο είναι όλο αυτό κι ενώ σίγουρα θα ήθελες κι εσύ να κρατήσει λίγο παραπάνω δεν το καταλαβαίνεις πώς τελειώνει.

Όταν γνωρίζεις αρχικά έναν άνθρωπο που σου αρέσει και σ’ ενδιαφέρει, ψάχνεις τρόπους να έρθεις πιο κοντά του. Έτσι αυθόρμητα ξεκινούν να βγαίνουν φράσεις από το στόμα σου που σε βοηθούν να σπάσεις τον πάγο.

Επιστρατεύεις όλο σου το χιούμορ, την εξυπνάδα και την πονηριά για να πεις όσο πιο καλή ατάκα μπορείς και να κερδίσεις το ενδιαφέρον του.

Το ίδιο ισχύει και για την άλλη πλευρά. Δεν έχει σημασία ποιος ξεκινάει κάθε φορά και ποιος συνεχίζει. Όταν γίνεται αυτό το παιχνίδι σημαίνει ότι υπάρχει ενδιαφέρον και από τις δύο πλευρές.

Άρα λοιπόν, στην αρχή το παιχνίδι αυτό γίνεται για να έρθεις κοντά με αυτόν που σε ενδιαφέρει και να δεις αν κι εκείνος ενδιαφέρεται.

Στη συνέχεια γίνεται λίγο πιο στρατηγικό. Όλοι στην αρχή το παίζουμε λίγο πιο μυστηριώδεις, λίγο πιο μυστικοπαθείς για να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον του άλλου ώστε να θέλει να μας μάθει περισσότερο. Έτσι οι σπόντες γίνονται πιο βαθιές και ουσιώδεις ώστε να μπορέσεις να εισβάλλεις λίγο πιο βαθιά στα μυστικά λημέρια του παρτενέρ σου και να προσπαθήσεις να καταλάβεις τον χαρακτήρα του.

Λίγο-πολύ από τα συμφραζόμενα βγαίνει κάτι. Τι του αρέσει, τι μουσική ακούει, τι του κεντρίζει το ενδιαφέρον, τι απεχθάνεται και διάφορα άλλα. Έτσι παίρνεις και κάποια μικρά δείγματα στο πού ταιριάζετε και πώς να προχωρήσεις στο παρακάτω βήμα του παιχνιδιού που είναι λίγο πιο πικάντικο.

Εκεί αφού έχετε σιγουρέψει κατά κάποιο τρόπο το ενδιαφέρον του ενός για τον άλλο και πάτε με γοργά βήματα προς το «είμαστε μαζί», οι σπόντες γίνονται όλο και πιο πικάντικες, πιο τολμηρές και πιο υποσχόμενες ίσως. Γιατί πρέπει με κάποιο τρόπο να τον βάλεις στο ψητό και να δεις αν ταιριάζετε κι εκεί.

Φυσικά όλα αυτά τα διαπιστώνεις στην πράξη, αλλά όταν σου αρέσει κάποιος στην αρχή ενθουσιάζεσαι. Ο ενθουσιασμός σε κάνει να χάνεις την υπομονή σου και να θες να μάθεις όσα πιο πολλά μπορείς, όσο πιο γρήγορα μπορείς, να βρίσκεσαι συνέχεια δίπλα στον άλλον και στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός του. Γίνεσαι σαν ένα μικρό παιδί που θέλει να ανοίξει το δώρο του όσο πιο γρήγορα γίνεται και να παίξει αμέσως μαζί του.

Γιατί χάνονται όλα αυτά μετά από λίγο λοιπόν;

Για του λόγους ακριβώς που προείπα.

Όταν μπαίνεις τελικά στη σχέση και σιγουρεύεσαι για το ενδιαφέρον του άλλου, ο ενθουσιασμός σιγά-σιγά πάει περίπατο. Αρχίζεις να σκέφτεσαι ότι έχεις χρόνο για να τον μάθεις και βάζεις πιο πολύ τις πράξεις πλέον στο παιχνίδι.

Δεν έχεις ιδιαίτερους λόγους για νάζια αφού είστε μαζί και τα χρησιμοποιείς για άλλου είδους παιχνίδια πια.

Αυτό βέβαια διαφέρει από ζευγάρι σε ζευγάρι. Δεν είναι συγκεκριμένο το χρονικό περιθώριο που κρατάει το παιχνίδι αυτό. Εξαρτάται πρώτα από όλα από τον ίδιο τον παίκτη και τον χαρακτήρα του. Πόσο υπομονή έχει, πόσο ενθουσιασμό και πόση σημασία δίνει στα παιχνίδια.

Γιατί όπως σε όλα τα παιχνίδια, έτσι και αυτό εξαρτάται από το πόσο διαθέσιμοι είναι οι παίκτες του και πόσο τους αρέσει να παίζουν.

Συντάκτης: Ελίζα Βλάχου