Δεν ξέρω για εσάς, εγώ πάντως τους λατρεύω τους εξωστρεφείς ανθρώπους. Έχουν αυτό το κάτι που συνήθως συγκεντρώνει πιο εύκολα τον κόσμο γύρω τους, σαν κάτι να σε ωθεί να θέλεις να τους γνωρίσεις καλύτερα. Εκπέμπουν μια θετική αύρα ρε παιδί μου που οι πιο κλειστοί και μαζεμένοι άνθρωποι δε θα σου βγάλουν από την πρώτη επαφή, ίσως ούτε κι απ’ τη δεύτερη. Αλλά γίνεται όλη η αυτή η εξωστρέφεια να έχει μόνο θετικά; Δε γίνεται.

Υπάρχουν διάφοροι τύποι εξωστρέφειας. Υπάρχει ο τέρμα εξωστρεφής που θα ανοιχτεί σ’ όλο το κόσμο. Μπορεί να βγει μόνος του, να πάει οπουδήποτε χωρίς παρέα και να τη δημιουργήσει εκεί απ’ το τίποτα. Δεν κρατάει άμυνες με τους γύρω του και εμπιστεύεται χωρίς μέτρο. Υπάρχει κι ο «πότε εξωστρεφής πότε εσωστρεφής» που είναι μεν ανοιχτός κι έχει αρκετές παρέες, αλλά είναι με τις μέρες του δε. Πότε έτσι, πότε αλλιώς ανάλογα με το mood και τις συνθήκες. Δεν το σκέφτεται και πολύ, αυτόματα συμβαίνει να εναλλάσσονται οι διαθέσεις κι αντίστοιχα να φέρεται. Υπάρχει κι ο «επιλεκτικά εξωστρεφής» που επιλέγει σε ποιους και πότε θα ανοιχτεί και σε ποιους θα μετράει τα λόγια του. Μπορεί να καταλάβει ποιους έχει γύρω του και συμπεριφέρεται σύμφωνα με τι του βγάζει ο καθένας. Γι’ αυτόν είναι όλοι ανοιχτά βιβλία.

Αν είσαι εξωστρεφής, όποιον τύπο κι αν αντιπροσωπεύεις δε σου αρνούμαι ότι έχεις ένα κάρο θετικά με τέτοια προσωπικότητα. Έτσι δεν είναι ή μόνο εγώ θεωρώ ότι  έχουν κάτι αυτοί οι άνθρωποι που σε κάνει να τους χαίρεσαι μόνο που τους βλέπεις; Μονίμως δραστήριοι, συνεχώς σε κίνηση, δεν ησυχάζουν με τίποτα. Βάλ’ τους σ’ ένα δωμάτιο να διαβάσουν ένα βιβλίο και στην πέμπτη σελίδα θα σκηνοθετούν ήδη τη μεταφορά του βιβλίου σε παράσταση. Αυτοί θέλουν δράση, χρειάζονται εξωτερικές αλληλεπιδράσεις για να νιώσουν γεμάτοι, δεν τους αρκεί μια βαρετή κι απλή δραστηριότητα.

Δύσκολα θα τους πετύχεις να μαζεύονται σπίτι γιατί είναι όλη την ώρα από ‘δω κι από ‘κει, όπου γάμος και χαρά που λένε. Σου βγάζουν μια γενικότερη αισιοδοξία καθώς τείνουν να βλέπουν τα θετικά στους γύρω τους γι’ αυτό και συνήθως έχουν πολλές παρέες και φίλους. Είναι αυθόρμητοι και λειτουργούν με το συναίσθημα. Σπάνια θα τους δεις να μιζεριάζουν κι αν τύχει, γρήγορα επανέρχονται στα φυσιολογικά τους. Η ψυχή της παρέας είναι πάντα ο πιο εξωστρεφής. Με τόσα θετικά πως να μην τους χαίρεσαι μετά;

Όπως συμβαίνει όμως με κάθε τι καλό, υπάρχουν και κάποια αρνητικά σ’ όλη αυτή την «ανοιχτοσύνη». Οκ, υπάρχουμε και εμείς που σας χαιρόμαστε όταν είστε έτσι εξωστρεφείς, υπάρχουν όμως κι οι άλλοι που δεν τους αρέσει η όλη αυτή η θετικότητά σας, γιατί μπορεί να τη θεωρούν δήθεν. Απ’ την άλλη μπορεί να τους κουράζει προκαλώντας ακόμα και καχυποψία, ούτως ή άλλως εμείς οι άνθρωποι συχνά γινόμαστε κριτές κάθε καλού πράγματος.

Όταν έχεις τόσες παρέες που για να τις κρατήσεις περνάς λίγο χρόνο με την καθεμία ώστε να τις διατηρήσεις όλες, αυτές οι σχέσεις κάθε άλλο παρά ποιοτικές μπορούν να είναι. Στην ουσία πολλούς γνωστούς έχεις, κι όχι φίλους. Σημασία έχει η ποιότητα κι όχι η ποσότητα, γι’ αυτό καλώς ή κακώς όσο μεγαλώνεις καταλαβαίνεις, ακόμα και εξωστρεφής αν είσαι, ότι πρέπει λίγο να κάνεις τις επιλογές σου. Δεν είναι όλοι φίλοι σου κι ούτε μπορούν όλοι να θέλουν το καλό σου, άσχετα αν αυτό δείχνουν. Και κάπως έτσι λόγω άκριτης εμπιστοσύνης, εντέλει κάποιος σε προδίδει και πληγώνεσαι.

Άσε που οι εξωστρεφείς τύποι βαριούνται εύκολα γι΄ αυτό και δύσκολα να στεριώσουν σχέση. Υπάρχει μέσα τους μια μόνιμη ανάγκη επιβεβαίωσης, θέλουν πολύ κόσμο γύρω τους και να είναι αυτοί το επίκεντρο της προσοχής. Αυτό όχι μόνο κουράζει αλλά και δημιουργεί ζήλιες και μια κατάσταση μόνιμου καβγά, γιατί όπως και να το κάνουμε, αν είσαι με όλους το ίδιο ανοιχτόκαρδος και δοτικός, τότε τι διαφορά έχει με τη σχέση σου;

Ως αθεράπευτα εξωστρεφής άνθρωπος, τα λέω αυτά μπας και τα εμπεδώσω κι εγώ η ίδια. «Παν μέτρον άριστον» θα σας πω. Στην ουσία ούτε η υπερβολική εξωστρέφεια είναι καλή ούτε και το να είσαι κλειστός και να μην εμπιστεύεσαι κανέναν. Σε όλα χρειάζεται ένα μέτρο κι ίσως μια τακτική χαμαιλέοντα. Τι εννοώ; Να προσαρμόζεις τη συμπεριφορά σου ανάλογα με το περιβάλλον σου. Να είσαι ανοιχτός μ’ αυτούς που στο εμπνέουν και λίγο πιο μαζεμένος με εκείνους που σου βγάζουν να κρατήσεις μια απόσταση, ίσως γιατί και οι ίδιοι νιώθουν πιο άνετα τηρώντας τη. Θα τύχει να περάσεις και τις φάσεις σου, τη μια πιο δραστήριος και την άλλη όλη μέρα σπίτι αγκαλιά με το Netflix, όλα μες στη ζωή είναι. Πάμε καμιά βόλτα τώρα που γνωριστήκαμε;

 

Συντάκτης: Φιλομήλα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου