Κάθε σχέση που προσπερνάμε στη ζωή μας κάτι μας παραχωρεί. Εκτός από τις αναμνήσεις, τις θυμήσεις τις καλές ή τις κακές, κάθε επαφή που συνάπτεις στη ζωή σου ανασκευάζει κι ένα κομμάτι του χαρακτήρα σου. Καθώς μέσα σε κάθε διαπροσωπική σχέση βάλλεσαι να αρέσεις, να ταιριάξεις, να συγχωρήσεις και να συμβιβαστείς, περνά το «εγώ» σου από πολυδιάστατες επεξεργασίες και μεταλλάξεις, χωρίς αυτή η διαδικασία να λαμβάνει ποτέ τέλος. Όσο ζεις, αναπνέεις και συναναστρέφεσαι είναι αναπόδραστο το να παθαίνεις και κατ’επέκταση να μαθαίνεις.
Κάθε άνθρωπος που περνά απ’ τη ζωή σου και αγγίζει λίγη απ’την ουσία σου θα αφήσει επάνω εκεί το στίγμα του. Θα αφήσει μια υπογραφή στο βιβλίο της ζωής σου. Είτε με στιγμές, είτε με συνήθειες και συμπεριφορές, είτε ακόμη και με ένα χαμόγελο ή πόνο, κάθε περαστικός φιλοξενούμενος στο σώμα αλλά και την ψυχή σου θα αφήσει φεύγοντας ένα αναμνηστικό σουβενίρ, να έχεις να τον θυμάσαι.
Και όπως είναι ευρέως γνωστό και πλέον λογικότατο, δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τα ίδια γούστα. Κάποια πεσκέσια που θα σου δοθούν δε θα σ’αρέσουν, ενώ άλλα πολύ θα τ’ αγαπήσεις και μάλιστα θα θελήσεις να τα αξιοποιήσεις και σωστά. Θα κάνεις κομμάτι σου συμπεριφορές που σου άρεσαν και θα παλέψεις πάση θυσία να αποτινάξεις από επάνω σου αυτές που συνάντησες και καθόλου δεν εκτίμησες.
Στα λόγια φαντάζουν αυτές οι διαδικασίες εύκολα εφαρμόσιμες, αβίαστες και άνευ παρενεργειών. Ό,τι ακριβώς συμβαίνει με όσα πράγματα στη ζωή νομίζουμε πως κατέχουμε απλά και μόνο επειδή μπορούμε να μιλήσουμε γι’αυτά, ξεχνώντας πως η επιτυχία κρίνεται στις λεπτομέρειες των πράξεων.
Είναι πολύ λεπτές οι διαχωριστικές γραμμές και τα όρια που καθορίζουν τις προτιμήσεις, όταν πρόκειται για επιλογές της καρδιάς. Το συναίσθημα είναι καπνός που θολώνει τα μάτια της λογικής και συχνά τα κάνει να δακρύζουν. Κι έτσι, κάθε φορά που αναπολείς έρωτες περασμένους, βλέπεις τα γεγονότα μέσα από πολλά και διαφορετικά φίλτρα, άπειρες προοπτικές και διαφορετικές οπτικές γωνίες αναλόγως τη διάθεση, την περίσταση και φυσικά, το συναίσθημα.
Άσε που εμείς οι άνθρωποι ξεχνάμε. Άθελά μας, φιλτράρουμε τις πληροφορίες όπως μας βολεύει, με αποτέλεσμα πολλές φορές να πονάμε ανθρώπους όπως μας πόνεσαν, να κοροϊδεύουμε όπως μας κορόιδεψαν, να αδιαφορούμε όπως κάποτε για εμάς αδιαφόρησαν. Ξεχνώντας πώς μας έκαναν εμάς αυτές οι συμπεριφορές να νιώσουμε. Ξεχνώντας να κρατήσουμε ό,τι καλό είχαν να μας προσφέρουν, κρατάμε ασυνείδητα και ίσως υποσυνείδητα μέσα μας τις πάλαι ποτέ ανυπόφορες συμπεριφορές των πρώην μας.
Όλα εκείνα που σε έκαναν να φύγεις μακρυά από τον άνθρωπο που κάποτε σε πόνεσε όσο κανείς. Όλες εκείνες τις συμπεριφορές που σιχτίριζες και σιχαινόσουν. Εκείνα τα πικρόχολα αισθήματα που είχαν φωλιάσει μέσα σου και σου έκαιγαν την ευτυχία εξαιτίας του. Τα ξέχασες. Γιατί τώρα τα κάνεις εσύ. Βάζεις άλλους να βιώσουν τον πόνο που κάποτε εσύ ένιωσες στο πετσί σου. Έγινες ομοίωμα του πρώην σου και στοιχειώνεις τώρα εσύ τη ζωή άλλων.
Και μάλιστα απορείς που δεν τo ανέχονται! Αναρωτιέσαι τι άραγε να φταίει και δεν σου συγχωρούνται όλα εκείνα τα στραβά και τα παράλογα που εσύ κάποτε δεν κατάφερες να συγχωρήσεις, γι’αυτό και εγκατέλειψες. Ψάχνεις να βρεις τι πάει τόσο λάθος και δεν μπορούν να σε αγαπήσουν με τα ελαττώματά σου, ενώ ξέρεις ήδη την απάντηση. Έχεις γίνει ό,τι κάποτε μισούσες.
Έγινες όλα αυτά που κορόιδευες και τώρα προσπαθείς να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα. Και όλα αυτά γιατί δεν κατάφερες να εκμεταλλευτείς σωστά τις εμπειρίες και τα μαθήματα εκείνα που σου άφησε ο πρώην σου. Αντί να τα κάψεις και να τα ξεχάσεις όλα, έπρεπε να τα κορνιζάρεις σε εμφανές σημείο, να τα βλέπεις καθημερινά. Να μάθεις βιώνοντας τον πόνο, να θέσεις στον εαυτό σου ένα παράδειγμα προς αποφυγή. Να γίνει το πάθημα μάθημα, ώστε να μην είχες πέσει στην παγίδα αυτή, δηλαδή ξεχνώντας όλα αυτά τελικά να τους μοιάσεις.
Μάθε να μαθαίνεις από τα λάθη σου και να βγαίνεις από τον πόνο σου πιο δυνατός. Κάνε τα ατοπήματα εμπειρίες ζωής και αντιμετώπισε ό,τι κάποτε σε νίκησε κατά πρόσωπο, μην παραλείπεις αυτή τη μάχη αν δε θέλεις να βγεις αργότερα ξανά χαμένος από αυτή.
Eπιμέλεια Κειμένου Φένιας Σκαρλά: Κατερίνα Κεχαγιά.
Συντάκτης: Φένια Σκαρλά
