Το παρόν κείμενο αποτελεί υποψηφιότητα για το διαγωνισμό διηγήματος με θέμα «Το πιο ερωτικό μου καλοκαίρι» που διοργανώνουν το pillowfights.gr και το travel agency 18-24.gr.
Γράφει η Κρυσταλλία.
«Έρως ανίκατε μάχαν» είπε ο αρχαίος τραγικός ποιητής Σοφοκλής.
«Αχ κατακαψούρα» απάντησε η Ελένη Βλαχάκη.
Πότε έρχεται ο έρωτας; Δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε ακριβώς. Για μένα ήρθε το καλοκαίρι του 2013. Μετά από ένα συνταρακτικό γεγονός γνώρισα τον άνθρωπο που έχω σχέση εδώ και τρία χρόνια. Ας τα πάρω όμως απ’την αρχή.
Το καλοκαίρι όπως το έχουμε όλοι στο μυαλό μας ξεκινάει επίσημα 1 Ιουνίου δυστυχώς με την εξεταστική! Είχε έρθει ο καιρός να διαβάσω για να περάσω κανένα μάθημα. Έτσι πήρα αυτή την δύσκολη απόφαση και ξεκίνησα διάβασμα. Μια μέρα παρέα με τον σκύλο μου καθώς διάβαζα, χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν η αδερφή μου. Όταν την άκουσα τρόμαξα! Μου είπε πως έπρεπε να επιστρέψω Θεσσαλονίκη γιατί η μητέρα μου δεν είναι καλά.
Η μητέρα μου έπασχε από καρκίνο και δυστυχώς δεν της είχε απομείνει αρκετός χρόνος. Γνωρίζοντας τι έμελλε να γίνει επέστρεψα στην Θεσσαλονίκη. Έγινε αυτό που περιμέναμε όλοι· Η μητέρα μου απεβίωσε και όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, δεχόμουν καθημερινά συλλυπητήρια από φίλους και γνωστούς.
Μια μέρα μέσα στην στεναχώρια μου μού στέλνει μήνυμα ένας φίλος μου από το σχολείο. Για την ακρίβεια δεν ήταν φίλος μου. Τον γνώριζα από την πρώτη γυμνασίου και μετά από χρόνια μου αποκάλυψε πως με θέλει. Νεανικοί έρωτες!
Τον αμέλησα και είπα τον γνωστό «Σε βλέπω φιλικά». Όμως, δε σταμάτησε να προσπαθεί και όσα καλοκαίρια πέρασαν μέχρι το καλοκαίρι αυτό τύχαινε να βρισκόμαστε συνέχεια. Είχαμε κάνει προσπάθειες να είμαστε μαζί αλλά εγώ στο τέλος έφευγα.
Αυτό τον ένα χρόνο που έλειπα είχαμε χάσει επαφές. Όταν είδα το μήνυμά του παραξενεύτηκα αλλά χάρηκα. Του απάντησα τα γνωστά άγνωστα για αυτές τις περιστάσεις και είπαμε να βρεθούμε. Οι εβδομάδες περνούσαν. Εγώ πήγα με τις φίλες μου στην φοιτητική μου πόλη να συμμαζέψω ο,τι είχα αφήσει και μετά έφυγα διακοπές. Στις διακοπές ήμουν ξέγνοιαστη προσπαθούσα να μην επικοινωνώ με κανέναν, ώσπου μια μέρα βλέπω ένα μήνυμα στο κινητό μου: «Τι κάνεις, μήπως ξέχασες ότι κανονίσαμε να βγούμε;». Ήταν από αυτόν! Αισθάνθηκα τόση χαρά που δε με ξέχασε. Του είπα πως είμαι διακοπές και γυρνάω την Τετάρτη. Kανονίσαμε να βρεθούμε την ίδια μέρα.
Το βράδυ της Τετάρτης ήρθε με το αυτοκίνητο και με πήρε. Πήγαμε σε ένα υπέροχο εκκλησάκι με θέα όλη την Θεσσαλονίκη. Το κλίμα στην αρχή ήταν περίεργο. Τον είδα μετά από ένα χρόνο και είχε αλλάξει πάρα πολύ. Μου έλεγε πως είναι η ζωή του στην Θεσσαλονίκη και εγώ τον κοίταζα με ενθουσιασμό. Ξαφνικά με φίλησε. Τραβήχτηκα αμέσως γιατί ένιωσα άβολα. Δεν κατάλαβα τι έγινε. Το προσπεράσαμε και συνεχίσαμε την συζήτηση. Το βράδυ όταν ξάπλωσα, σκεφτόμουν συνέχεια το ανεξήγητο φιλί του.
Όταν ξύπνησα το πρωί πήρα την φίλη μου την Εύη και της τα είπα όλα. Μου είπε: «Tι περιμένεις;» «Στείλ’του να βρεθείτε». Εγώ δίσταζα και δεν ήμουν σίγουρη για αυτή την κίνηση. Αμφιταλαντευόμουν επί ώρες, αλλά τελικά του έστειλα. Το βράδυ βγήκαμε μαζί με τους δύο φίλους μας. Αυτοί είχαν καταλάβει τι παίζει οπότε κανόνιζαν να μας αφήνουν μόνους. Προχωρούσαμε εκεί που σκάει το κύμα και συζητούσαμε. Ένιωθα μια δύναμη να με ωθεί πάνω του. Κοίταζα επίμονα τα χείλη του ενώ μιλούσε. Τον φίλησα!
Όταν επιστρέψαμε πίσω στα παιδιά το χαμόγελο μας είχε φτάσει μέχρι τα αυτιά. Το επόμενο πρωί ήρθε για καφέ η φίλη μου. Αράζαμε στο μπαλκόνι κ μιλούσαμε. Έδειχνα τον ενθουσιασμό μου για τον Κωνσταντίνο. Έλεγα πόσο γλυκός είναι και ότι έχει πανέμορφα μεγάλα πράσινα μάτια. Εγώ είχα μάτια καστανά σαν κουμπότρυπες!
«Λες να ερωτεύτηκα τα μάτια του;» αναρωτήθηκα. Μπορεί και ναι. Ήταν μελαχρινός, μικρόσωμος με πράσινα μάτια και ένα υπέροχο χαμόγελο. Το βλέμμα του κάθε φορά που τον κοίταζα με διαπερνούσε. Δεν μπορούσα να αντισταθώ σε ο,τι και αν μου έλεγε. Ακόμη και να με νευρίαζε μου έσκαγε ένα γλυκό χαμόγελο και μου έφευγε αμέσως ο θυμός.
-Είσαι ερωτευμένη μήπως; ρώτησε η Εύη.
-Εγώ ερωτευμένη. Ας γελάσω τρεις φορές. Είδαμε και την τελευταία φορά που νόμιζα ότι ήμουν ερωτευμένη.
-Τι σχέση έχει αυτό κοπέλα μου;. Έχουν περάσει δύο χρόνια από τότε, είπε θυμωμένη.
-Μπα δεν είμαι για έρωτες εγώ τώρα. Άσε που φεύγω τον Σεπτέμβρη.
-Ο έρωτας φίλη μου δε μετράει την απόσταση. Λες δικαιολογίες! Είσαι ερωτευμένη!
-Όχι δεν είμαι! Απλά μου αρέσει και φοβάμαι.
-Τι φοβάσαι; Να μην πληγωθείς;
-Γνωρίζεις πολύ καλά πως σε αυτή την φάση της ζωής μου δεν μπορώ να πληγωθώ. Είμαι ήδη πληγωμένη από τον χαμό της μητέρας μου.
Με κοιτάει χαμογελώντας.
-Έχω παρατηρήσει πως όταν είσαι μαζί του γίνεσαι άλλος άνθρωπος ξεχνάς πού βρίσκεσαι, ανοίγει η καρδιά σου και νομίζω πως αυτό χρειάζεσαι.
Όταν έφυγε η Εύη έκατσα και σκέφτηκα μήπως είχε δίκιο. Μήπως όντως αρχίζω και ερωτεύομαι τον Κωνσταντίνο. Όσο και να φοβόμουν και να δίσταζα, μαζί του ήμουν τελείως το αντίθετο.
Το καλοκαίρι περνούσε. Εγώ με τον Κωνσταντίνο, την Εύη και τον Γιώργο βγαίναμε κάθε βράδυ. Ως συνήθως κάθε μεσημέρι ο Κωνσταντίνος με έπαιρνε τηλέφωνο και μου ανακοίνωνε πως το βράδυ θα βγούμε. Δεν μπορούσα να αντισταθώ φυσικά. Όταν κλείναμε το τηλέφωνο πετούσα από την χαρά μου και ανυπομονούσα για το βράδυ. Περίμενα έξω από το σπίτι μου και ερχόταν με το αυτοκίνητο. Κατέβαζε το παράθυρο, μού έκλεινε το μάτι κρυφά από τον φίλο του, χαμογελούσα και έμπαινα στο αυτοκίνητο. Παίρναμε την Εύη, εφοδιαζόμασταν με μπίρες και παραλία.
Εκείνο το βράδυ η θάλασσα ήταν τόσο ήρεμη και όμορφη. Η φίλη μου είχε την ιδέα να βουτήξουμε. Ο Γιώργος δεν έχασε χρόνο και έτρεξε αμέσως με την Εύη στην θάλασσα. Δεν είχαμε ούτε μαγιό ούτε πετσέτες αλλά δε μας ένοιαζε. Εγώ με τον Κωνσταντίνο καθίσαμε έξω. Εκείνο το βράδυ ήταν ανήσυχος.
-Τι έχεις; ρώτησα.
-Έχω κάθε μέρα εσένα στο μυαλό μου, απάντησε αμήχανα.
-Κακό είναι; αποκρίθηκα ναζιάρικα.
-Όχι! Περιμένω κάθε βράδυ να σε δω.
Μετά από αυτή την δήλωση τον κοίταξα και τον φίλησα.
Μου είπε ότι: «Δε φανταζόταν ποτέ πως μετά από τόσα χρόνια θα ήμασταν έτσι απέναντι ο ένας από τον άλλον». Μου εξομολογήθηκε πως εδώ και πέντε χρόνια περίμενε αυτή την στιγμή. Σκεφτόμουν καθώς με αγκάλιαζε πως αυτός ο άνθρωπος ενώ πήγε αλλού σχολείο και δεν βρισκόμασταν εξακολουθούσε να είναι ερωτευμένος μαζί μου. Συνέχισε λέγοντας πως με σκεφτόταν και πως αδημονούσε για την στιγμή που θα με έβλεπε από το παράθυρο του λεωφορείου για να με χαιρετήσει. Ακόμη και αυτό τον χρόνο που έφυγα με σκεφτόταν.
Ήμουν σαστισμένη.Έμεινα να τον κοιτάω. Άκουγα τα ερωτικά του λόγια και έλιωνα. Είχα εκστασιαστεί.
-Έλα πάμε να σε πνίξω, είπα χαμογελώντας.
Μπήκαμε στην θάλασσα, εκεί υπό το φως του φεγγαριού με αγκάλιαζε. Ένιωθα τα χέρια του να κινούνται αργά στο σώμα μου από κάτω προς τα πάνω. Το άγγιγμα του μαζί με τον ήχο του νερού μας ταξίδευε μακριά. Κλείσαμε τα μάτια και μείναμε αγκαλιασμένοι αρκετή ώρα. Εκείνη την στιγμή ήμουν μόνο εγώ και αυτός. Ήμουν ερωτευμένη, σίγουρα ερωτευμένη….
-Πού είστε; φώναξαν τα παιδιά.
Ανοίξαμε τα μάτια ταυτόχρονα, κοιταχτήκαμε και γελάσαμε.
-Εδώ. Τώρα μπήκαμε. Ελάτε, απάντησε ο Κωνσταντίνος.
Γύρισα και τον φίλησα.
-Δε θα ξεχάσω ποτέ αυτή την στιγμή, είπα.
Τα παιδιά κατέφθασαν. Ήταν περίεργοι.
-Ήρθαμε και έχουμε να σας προτείνουμε κάτι.
-Τι έγινε; ρώτησα με απορία.
-Αποφασίσαμε να πάμε όλοι μαζί κάμπινγκ τρεις μέρες. Αρχές Αυγούστου να μπορούμε όλοι. Τι λέτε;
-Nαι! απαντήσαμε ομόφωνα με τον Κωνσταντίνο.
-Τέλεια θα ετοιμαστούμε μέσα στις επόμενες ημέρες, αποκρίθηκαν τα παιδιά.
Όταν βγήκαμε από την θάλασσα είχαμε παγώσει. Ο Κωνσταντίνος μού έδωσε την ζακέτα του και αυτός έβαλε την μπλούζα του. Δεν έχασε χρόνο, ήρθε και με αγκάλιασε για να ζεσταθώ.
«Τι υπέροχο βράδυ»!
Όταν ξημέρωσε, φύγαμε. Μέσα στο αυτοκίνητο διασταυρώνονταν συνεχώς στον καθρέφτη τα βλέμματά μας.
Όταν με άφησε μου είπε πως θα μιλήσουμε την επόμενη ημέρα και ότι πέρασε τέλεια. Τον φίλησα και έφυγα.
Εκείνη την εβδομάδα ετοιμαζόμασταν για τις διακοπές μας. Τα παιδιά έρχονταν κάθε βράδυ σπίτι μου και καθόμασταν όλοι μαζί με το χαρτάκι μας να οργανώσουμε τα είδη για το κάμπινγκ. Εγώ ήμουν τρομερά ενθουσιασμένη και ανυπομονούσα για αυτές τις διακοπές. Ο μπαμπάς μου χαιρόταν που με έβλεπε έτσι και όλη την ώρα μου έκανε αδιάκριτες ερωτήσεις. Η αδερφή μου πολλές φορές ήταν περίεργη και όταν κοιμόμουν δεν έχανε την ευκαιρία να βλέπει τα μηνύματα μου. Πάντα μου έλεγε πως θέλει να με βλέπει χαρούμενη μιας και είμαι το μικρό της οικογένειας και μου έδινε γυναικείες συμβουλές.
Ετοιμάσαμε την βαλίτσα μας και την Κυριακή φύγαμε κάμπινγκ. Αυτές οι διακοπές είναι αξέχαστες. Το πάρτι στην παραλία, τα βραδινά μπάνια στην θάλασσα αγκαλιασμένοι οι δυο μας μέχρι το ξημέρωμα μέσα στο sleeping-bag.
Το καλοκαίρι τελείωνε και εγώ ξεκινούσα εξεταστική. Έπρεπε σιγά-σιγά να φύγω. Μετά τις διακοπές είχαμε έρθει πολύ κοντά με τον Κωνσταντίνο και έπρεπε να δούμε εάν συνεχίσουμε να είμαστε μαζί. Το βράδυ βρεθήκαμε και μιλήσαμε για αρκετή ώρα, αναπολώντας τις στιγμές που ζήσαμε μαζί.
Αυτό το καλοκαίρι δεν ήθελα να τελειώσει έτσι. Μου είχε πει από την πρώτη φορά που βρεθήκαμε ότι δεν θέλει σχέση από απόσταση οπότε σε αυτή την φάση που βρισκόμασταν έπαιζα κορώνα-γράμματα. Με άρπαξε και με φιλούσε για ώρα μέχρι που μου είπε «Θα σε περιμένω για όσο χρόνο χρειαστεί».
Μετά από τρία χρόνια εξομολογούμαι αυτή την ιστορία γιατί δεν ξεχνώ τον έρωτα που ένιωσα για τον Κωνσταντίνο. Αδημονώ για ακόμη ένα ερωτικό καλοκαίρι μαζί του.
Το παρόν κείμενο αποτελεί υποψηφιότητα για το διαγωνισμό διηγήματος με θέμα «Το πιο ερωτικό μου καλοκαίρι» που διοργανώνουν το pillowfights.gr και το travel agency 18-24.gr.
Ψήφισε με like+share την ερωτική ιστορία της Κρυσταλλίας και χάρισέ της ένα ταξίδι για δύο, σε Σκιάθο, Σκόπελο ή Πάρο!
