Ξέρω, ξέρω. Ερωτεύτηκες και τα περίμενες όλα αλλιώς. Να βρίσκεσαι ήρεμος, «σκασμένος» από ευτυχία στην αγκαλιά του ανθρώπου που σ’ ενδιαφέρει και τελικά σκας απ’ το κακό σου, που ο άνθρωπος που ερωτεύτηκες σου «κάνει νερά».

«Έρωτα ή πόλεμο;» αναρωτιέται ο στίχος ενός τραγουδιού κι εγώ πάντα αναρωτιόμουν ποιο το κέρδος του να διαλέξεις αφού  έρωτας και πόλεμος, το ίδιο και το αυτό.

Αρκούν δυο-τρεις λάθος κουβέντες κι απ’ τον μελιστάλαχτο έρωτα περνάς στον πολεμοχαρή. Παραμένει βέβαια πάντοτε έρωτας γι’ αυτό και δεν παραδίδεις τα όπλα εύκολα. Όπλα είπα; Έχουμε πόλεμο κι εσύ το ‘χεις καταλάβει!

Κάθεσαι στο «στρατηγείο» σου κι οργανώνεις το σχέδιο της αντεπίθεσης. Σου έκανε νερά ο αντίπαλος και θες να πάρεις ρεβάνς.  Όχι οποιαδήποτε ρεβάνς, εκείνη του τηλεφώνου. Γιατί εκείνη, διαθέτει την απόλαυση.

Ακούς συνεχώς για τις στρατηγικές στον έρωτα, πως όσοι αντιστέκονται έχουν περισσότερες πιθανότητες να κερδίσουν το ενδιαφέρον του άλλου κι ενώ δηλώνεις παντού πως δεν τις πιστεύεις, παρακαλάς να κάνει το λάθος για εκείνον και να σε καλέσει ή να στείλει έστω ένα μήνυμα. Έχεις σχεδιάσει τα πάντα. Με την αδιαφορία σου και την απόρριψη, θα προσπαθήσεις να κερδίσεις την αποδοχή.

Δεν το κάνεις για επιβεβαίωση, γιατί αν στείλει την επιβεβαίωση την έχεις πάρει. Θες να τιμωρήσεις τα νεύρα του, την αδιαφορία του. Θες να του τη «σπάσεις» αλλά σου τη σπάει αυτός. Δε στέλνει!

Να θες να μην απαντήσεις κι αυτός να μην στέλνει. Ν’ αναζητάς ένα μήνυμα, ένα τηλέφωνο έστω  ένα «Hello, from the other side» που θα τον κάνει να φαίνεται στα μάτια σου μετανιωμένος κι εσένα που θα σε κάνει να κοιμηθείς μ’ εκείνο το χαμόγελο της ευχαρίστησης και ποτέ να μην έρχεται. Μη σου τύχει!

Τον ήθελες σκυλάκι που θα σε περιτριγυρίζει και θα περιμένει υπομονετικά για ένα σου μήνυμα μετά το φτύσιμο και μάντεψε ποιος μοιάζει τώρα με κουτάβι που του τρέχουν τα σάλια πάνω από ένα κινητό τηλέφωνο; Ναι, εσύ!

Δεν ξέρεις αν έχεις τη δύναμη ν’ αντιμετωπίσεις μια ήττα που ίσως έφερνε μια συζήτηση μαζί του και θες πριν τη συνάντηση να έχεις «κερδίσει» τις εντυπώσεις, ενισχύοντάς του την ανασφάλεια, με το να μην απαντάς στα μηνύματά του και τις κλήσεις του. Θες παρακάλια που θα τονίσουν το δικό σου «εγώ» και κάνεις τα πάντα για να ελκύσεις αυτό το μήνυμα. Το μήνυμα το οποίο θα αγνοήσεις.

Γεμίζεις  τον τοίχο σου στο facebook με posts που γράφουν «τους θαρραλέους τους αγαπάμε περισσότερο» ή «όταν έρθεις να ‘χεις κάτι να μου πεις» και δημιουργείς το κατάλληλο κλίμα προτροπής, ελπίζοντας πως θα «πιάσει» το μήνυμα και θα κάνει πρώτος την κίνησή του.

Κι είναι φορές που τα κατάφερες… κι έστειλε! Κι εσύ έπαιξες τον ρόλο σου –γιατί περί ρόλου πρόκειται– και τον έπαιξες αποτυχημένα. Δεν απάντησες, το αγνόησες , αλλά σε λίγες ώρες «λύγισες» αφού η συμπεριφορά σου δεν πήγαζε από τα πραγματικά σου αισθήματα κι έστειλες την απάντησή σου, γιατί αυτό ήθελες από την αρχή να κάνεις. Έψαχνες μια αφορμή για επικοινωνία. Κι ήσουν διατεθειμένη να κάνεις τα πάντα, ακόμη κι εκείνα τα κόλπα που οι παλιότερες ορκίζονται πως πετυχαίνουν.

Στον πόλεμο  η κατάκτηση θέλει σχέδιο, στρατηγική αλλά πάντα μα πάντα προϋποθέτει επίθεση.  Και δεν εννοώ στα λόγια, αλλά στην πράξη. Αφού ο έρωτας, έχει τόσα κοινά με τον πόλεμο, οπλίσου με το απαραίτητο θάρρος και κάνε το «να θες να μην απαντήσεις κι αυτός να μη στέλνει» σε «να θες τόσο να σου απαντήσει που να στέλνεις πρώτη» με την ευχή να μην έχει κι αυτός κανέναν παλιό συμβουλάτορα γεμάτο από πετυχημένες στρατηγικές στο πλάι του. Στην τελική , μέρες γιορτών είναι.  Ζήτα εκεχειρία.

Αναλώνεσαι να βρεις τον τέλειο τρόπο για να του τη «σπάσεις» και το μόνο που καταφέρνεις είναι να «σπας»  τα μούτρα σου.

 

Συντάκτης: Μαριάμ Πολυγένη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη