Η άγνοια ενώνει τους ανθρώπους

Οι άνθρωποι έχουν την τάση, την ευχαρίστηση, τη συνήθεια να δίνουν πολύ μεγάλη σημασία στο περιτύλιγμα. Βέβαια, όταν στηρίζεσαι στην εξωτερική εικόνα των πραγμάτων, είναι σαν να κοιτάζεις συνεχώς μέσα σε έναν καθρέφτη που στο τέλος σου αφήνει την επιλογή να βλέπεις μόνο την όψη κι όχι το βάθος της ζωής.

Η ουσία βρίσκεται συνήθως στις λεπτομέρειες, βρίσκεται στην αναζήτηση κι όχι στο χάζεμα και στο θαυμασμό. Σου αρέσει αυτό που λάμπει, αυτό που μοιάζει με χρυσός με την πρώτη ματιά. Δεν είναι κακό, άλλωστε, είναι ίσως μηδαμινοί αυτοί που άκουσαν πυροτεχνήματα και δε σήκωσαν το βλέμμα και δεν ενθουσιάστηκαν. Είναι όμως ελάχιστοι, μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού, αυτοί, που έστω και για ένα τέταρτο του δευτερολέπτου, αφιέρωσαν την προσοχή τους όχι στη λάμψη τους αλλά τις λεπτομέρειες των σχημάτων, στους καπνούς που αφήνει η διάρκειά τους και στον τρόπο που εισχωρούν μέσα στον αέρα. Είναι ελάχιστοι γιατί οι περισσότεροι στέκονται στο εύκολο που πιάνει το βλέμμα.

Η ζωή είναι για να δημιουργούμε λακκούβες, να πέφτουμε μέσα σε αυτές κι όσες μελανιές και γρατσουνιές κι ας αποκτούμε, να μη λέμε ότι πονέσαμε, να λέμε ότι μεγαλώσαμε. Διότι καθετί που μας φαίνεται δυσάρεστο είναι αναγκαίο για τη συνέχειά μας. Αν δεν πέσουμε μέσα στις λακκούβες που δημιουργούνται είτε με δική μας υπαιτιότητα είτε με των άλλων, πώς θα μάθουμε να σκαρφαλώνουμε στην κορυφή;

Αυτή είναι η ζωή, μια αναρρίχηση απ’ τα λάθη στα σωστά. Μια αναζήτηση της αλήθειας, όχι μια λύτρωση μέσα απ’ την αλήθεια αλλά μέσα απ’ την εξέλιξη, το πώς βιώνει ο κάθε άνθρωπος τη δική του αλήθεια.

Είναι φυσικό κι επόμενο πως ο καθένας μέσα απ’ την αντίληψή του, δημιουργεί τις επιθυμίες του, τις ανάγκες του. Σε κάποιους –όχι πολλούς, σε σχέση με το σύνολο– τρυπώνει μέσα στο μυαλό τους η αμφιβολία. Η κυρία αμφιβολία είναι η αιτία που, αυτοί οι ελάχιστοι, πάντοτε σε συνάρτηση με το σύνολο, αρχίζουν το ταξίδι της αναζήτησης για το άγνωστο. Δεν είναι αυτοί οι έξυπνοι κι οι υπόλοιποι οι χαζοί. Είναι αυτοί, όμως, που συνήθως η αμφιβολία τους οδηγεί να δίνουν απαντήσεις στους υπολοίπους.  Είναι αυτοί που συνήθως η αναζήτηση της δίκης τους αλήθειας μέσα στον κόσμο, τους αποξενώνει απ’ τους άλλους. Τους καθιστά δυσανάλογους απ’ το σύνολο και τους απομονώνει.

Όσο περισσότερο φως και γνώση μαζεύει κάποιος μέσα του, τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες να μείνει μόνος του. Η άγνοια σε πολλές των περιπτώσεων βοηθάει τους ανθρώπους να δένονται πιο εύκολα. Αυτό συμβαίνει, γιατί αυτοί που δε γνωρίζουν πολλά είναι πιο εύκολα διαχειρίσιμοι, πιο διαλλακτικοί σε σχέση με τη δέσμευση του χρόνου τους. Ενώ οι άλλοι, αυτοί που βρίσκονται σε μια συνεχή αναζήτηση, δυσκολεύονται να θυσιάσουν το χρόνο τους με ανθρώπους που δε βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος.

Ποιος πράττει σωστά είναι υποκειμενικό. Διότι εμείς οι άνθρωποι έχουμε ελεύθερη βούληση, έτσι ο καθένας παίζει τα πλήκτρα της ζωής με τον δικό του τρόπο κι αφήνει πίσω του τον δικό του απόηχο. Κάποιοι θα χειριστούν τα πλήκτρα της ζωής με τρόπο τέτοιο που θα χαρίσουν μελωδίες στο αύριο, κάποιοι απλά θα παίξουν μια παρτιτούρα καλά και κάποιοι άλλοι σε κάθε πάτημα των στιγμών τους θα αφήνουν μια φάλτσα προσπάθεια.

Οτιδήποτε και να επιλέξει ο καθένας, είναι ζωή αναμφισβήτητα. Αυτοί, όμως, που δε θα σπαταλήσουν το δώρο της ζωής σε μια εικόνα της και μόνο, αυτοί που πάντα μπαίνουν μέσα στους λαβυρίνθους και ψάχνουν να βρουν την άκρη τους, αυτά τα μυστήρια πνεύματα, μένουν  συνήθως μόνοι τους. Ο λόγος είναι ότι δημιουργούν έναν εαυτό, τον οποίο και κατέχουν, εκεί που οι περισσότεροι ψάχνουν να βρουν τον δικό τους, αυτόν που έχουν την εντύπωση ότι έχουν, ενώ δεν μπήκανε τότε στη διαδικασία για τη δημιουργία του.

Η άγνοια βοηθάει στο να μπορούνε οι άνθρωποι να συνυπάρχουν πιο εύκολα μεταξύ τους. Τους βοηθάει να ενώνουν όσα δε γνωρίζουν. Και τις περισσότερες φορές είναι αυτή που τους χαρίζει μια υποτιθέμενη ευτυχία σε μια ανύπαρκτη πραγματικότητα.

Όπως κι αν έχει, και στις δυο περιπτώσεις η ζωή εξελίσσεται, στην πρώτη μέσα απ’ την αναπαραγωγική διαδικασία και στη συνέχεια του είδους μας και στη δεύτερη, αυτή που βρίσκεται σε μικρότερο βαθμό στον κόσμο μας, στη συνέχεια της πνευματικής ζωής.  Οι επιλογές βρίσκονται στην αντίληψη του καθενός κι ο καθένας οφείλει να επωμίζεται τις συνέπειες των επιλογών του.