Αν ψυλλιάζεται το οτιδήποτε η έκπληξη έχει αποτύχει

Και τι είναι έκπληξη αν δε δεις αυτή τη λάμψη στα μάτια του αλλού; Πολλές φορές θέλουμε να οργανώσουμε κάτι καταπληκτικό κι αναπάντεχο για τα δικά μας αγαπημένα πρόσωπα, που απ’ την πολλή λαχταρά μας καταλήγουμε να καρφωνόμαστε με τον ένα ή τον άλλον τρόπο.

Αν θέλουμε να διοργανώσουμε κάτι ξεχωριστό θα πρέπει να μάθουμε να κρατάμε το στόμα μας ερμητικά κλειστό, χωρίς να πετάμε υπονοούμενα και να παριστάνουμε τάχα τους αδιάφορους για το θέμα -το επιτηδευμένο κάνει μπαμ. Ό,τι κι αν οργανώσουμε, αν προϊδεάσουμε τον άνθρωπό μας, θα αρχίσει να φτιάχνει σενάρια στο μυαλό του και να μας παρακαλεί να του αποκαλύψουμε κάτι. Μπορεί να ενθουσιαστεί κάπως, αλλά στο τέλος δε θα δούμε εκείνη τη λάμψη του αιφνιδιασμού που αναζητάμε στο βλέμμα του. Ναι, θα χαρεί, φυσικά πολύ, απλά δε θα ‘ναι ξαφνιασμένος γιατί με τον τρόπο μας του αποκαλύψαμε.

Η συνταγή για μια επιτυχημένη έκπληξη είναι αρκετά δύσκολη, καθώς κάνεις δε γνωρίζει το τέλειο συστατικό, αφού οι άνθρωποι διαφέρουν αρκετά μεταξύ τους. Σε κάποιους είναι αρκετά πιο εύκολο να κρατήσουν μια παγωμένη στάση απέναντι στο θέμα, σε άλλους είναι οριακά αδύνατο. Πρέπει να εμπιστευτούμε τα κατάλληλα άτομα για συνεργούς μας, γιατί η καλή έκπληξη είναι ομαδική υπόθεση. Γιατί εμείς μπορεί να έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και την εχεμύθειά μας κι όντως να μην αποκαλύψουμε τίποτα, αλλά τι γίνεται και με τους τριγύρω; Πώς να βρούμε την κατάλληλη κρυψώνα για όλα εκείνα τα δώρα, τα μπαλόνια και τα λοιπά εργαλεία του «εγκλήματος»; Ποιο είναι το τέλειο timing για να εκτελέσουμε την έκπληξή μας; Όλα αυτά πρέπει να τα λάβουμε σοβαρά υπόψη.

Πολλές φορές παραβλέπουμε τις δυσκολίες και τα απρόοπτα γεγονότα που μπορεί να προκύψουν, παίρνουμε το όλο θέμα υπερβολικά χαλαρά και φυσικά αυτό μας γυρνά boomerang. Ναι, θέλουμε να κάνουμε κάτι μοναδικό, αλλά αν δεν προσέξουμε και δε λειτουργήσουμε με προγραμματισμό και πειθαρχεία, δε θα μπορούμε να το φτάσουμε στο τέλος. Και δε θα ‘ναι η εξαίρεση, εξάλλου, ο άνθρωπος είναι γνωστό ότι το 80% αυτών που ξεκινάει να σχεδιάζει δεν τα τελειώνει ποτέ. Ή, απλώς, δεν τα υλοποιεί στο deadline που έχει ορίσει ο ίδιος. Αυτό συμβαίνει κι εδώ.

Κι αν κάτι, τελικά, κάτι μας ξεφύγει στην πορεία, τι γίνεται όταν ο λατρεμένος μας άνθρωπος αρχίσει να αναρωτιέται επειδή εμείς του δημιουργήσαμε (λογικά άθελά μας) υποψίες; Καλύτερα να το ομολογήσουμε εκείνη τη στιγμή. Όσο ξενέρωτο κι αν ακούγεται, αυτή είναι η καλύτερη λύση. Γιατί στο μυαλό του θα αρχίσει να σκέφτεται διαφορά, ακραίες επιθυμίες κι υπερβολικές προσδοκίες. Θα δημιουργήσει ένα σενάριο και θα το ζήσει στον απόλυτο βαθμό, θα φανταστεί να εκπληρώνουμε το πιο μεγάλο του όνειρο, που φυσικά και θα το θέλαμε αλλά πιθανώς να μην μπορούσαμε να το πραγματοποιήσουμε.

Έτσι όταν δει ποια ήταν η μεγάλη έκπληξη που του ετοιμάζαμε κι όταν εκείνη δε μοιάζει καθόλου με όσα είχε σκεφτεί, θα απογοητευτεί και δεν είναι θέμα αχαριστίας, απλώς ματαίωση των ελπίδων του. Φυσικά, θα είναι ευγνώμων και θα χαρεί με την έκπληξη που του επιφυλάσσαμε, αλλά πλέον δε θα είναι το ίδιο. Δε θα δούμε την τόση χαρά που εμείς περιμένουμε να συναντήσουμε στα μάτια του. Κρίμα δεν είναι να πάει όλος αυτός ο κόπος χαμένος;

Μην ξεχνάμε ότι οι εκπλήξεις είναι η σάλτσα της ζωής. Πρέπει να τις μαγειρέψουμε με ακριβή βήματα και σε σιγανή φωτιά για να είμαστε σίγουροι για το αποτέλεσμά τους. Δεν υπάρχει λόγος για στεναχώριες αν κάτι μας ξεφύγει, ο άνθρωπός μας θα χαρεί ούτως ή άλλως. Αν, όμως, φανούμε ειλικρινείς –αφού δεν καταφέραμε να αποσιωπήσουμε τις προθέσεις μας– θα τον γλυτώσουμε από σκέψεις και προσδοκίες και σίγουρα θα του αρκεί η πρόθεσή μας και το ενδιαφέρον μας. Κι ας μην πετύχαμε το στόχο μας, την επόμενη φορά θα ξέρουμε καλύτερα. Θα είναι κιόλας μια ευκαιρία να εκπαιδευτούμε και να μάθουμε αν αρέσουν ή όχι οι εκπλήξεις, γιατί κανείς δε θέλει να διοργανώνει κάτι με κόπο για να καταλήξει φιάσκο.