Και μάνα και γυναίκα

Λένε πως όταν γίνεσαι μητέρα, ολοκληρώνεσαι ως γυναίκα.
Λένε πως η ζωή σου αποκτά ξαφνικά νόημα, πως λατρεύεις τα επιπλέον κιλά σου και είσαι περήφανη για τις ραγάδες που κοσμούν πλέον το κορμί σου.

Όποτε τ’ακούω όλα αυτά, απλώς αναρωτιέμαι «Hey! what’s wrong with you?» 
Ποιος τα λέει αυτά;

Μήπως είναι απλώς εκείνες που ξέχασαν πως πριν γίνουν μητέρες, ήταν και γυναίκες;

Ο ένας ρόλος δεν αναιρεί τον άλλο και τούμπαλιν. 

Τώρα θα βάζεις στοίχημα ότι όλα αυτά τα λέει κάποια που φυσικά δεν είναι ακόμη μητέρα.

Σου έχω νέα! Είμαι μαμά και μάλιστα χαζομαμά και λιώνω στα χάδια του μικρού μου και ναι, κοιτάω πρώτα εκείνον κι ύστερα εμένα.
Σαν κάθε χαζομαμά που σέβεται τον εαυτό της, υπερασπίζω με λογικά επιχειρήματα και τρανταχτές αποδείξεις πως το παιδί μου είναι το πιο όμορφο,έξυπνο και ταλαντούχο του ντουνιά.

Πεθαίνω όταν φωνάζει «​απαπώ μανούλα» και φυσικά κορδώνομαι από περηφάνια όταν λέει πως η μαμά του είναι «η πιο όμορφη και καλή»​.

Εντάξει; Μέχρι στιγμής στην μαμαδοκοινωνία είμαι αποδεκτή, λίγο παρακάτω κάποιες γνώμες θα αλλάξουν.

Μόλις έγινα μαμά μπήκα κι εγώ στο τριπάκι να γίνω μέλος σε όλα αυτά τα site για μανούλες.

Βγήκα όσο γρήγορα μπήκα όταν με έπνιξε ότι στα ξαφνικά, ότι αυτές οι γυναίκες δεν ενδιαφέρονται για τίποτα άλλο στον κόσμο.

Για τον έρωτα δε, ούτε λόγος.

Μάλιστα αρκετές υποστηρίζουν, ότι ο μοναδικός έρωτας της ζωής τους, είναι το παιδί τους κι όχι ο άντρας τους.

Το κουμπί του delete, για μένα παρακαλώ.

Πάμε στην άλλη πλευρά.

Εκείνη είναι μανούλα, γύρω στα τριανταπέντε, μπορεί να είναι μωρομάνα ή μαμά ενός μεγαλύτερου παιδιού. Χωρισμένη. Χωρισμένη μαμά. Σιχαίνομαι τις ταμπέλες. Είναι απλώς γυναίκα, είναι άνθρωπος.

Το πρωί σηκώνεται λίγο νωρίτερα να φτιάξει γάλα, να αλλάξει πάνα, να ετοιμάσει μια σχολική τσάντα. Ντύνει δύο. Τον εαυτό της και το παιδί.

Πίνει καφέ στα όρθια, κάνει ένα τσιγάρο στο μπαλκόνι και μακιγιάρεται ενώ παίζουν κινούμενα σχέδια στο σαλόνι.

Πάει το παιδί στο σχολείο κι εκείνη συνεχίζει για τη δουλειά.

Εργαζόμενη. Και άλλη ταμπέλα.

Αναρωτιέσαι αν χωράει ο έρωτας στη ζωή της; Πες μου που δεν χωράει ο έρωτας;
Πες μου πότε είχες την επιλογή να ερωτευτείς ή οχι;
Ο έρωτας δεν σε ρωτάει αν προλαβαίνεις ή αν έχεις την διάθεση. Απλώς έρχεται.

Έτσι συνέβη και σε εκείνη. Εκείνη με τις πολλές ταμπέλες.

Και τον έζησε όπως ακριβώς μια γυναίκα, χωρίς ταμπέλα καμιά.

Με καρδιοχτύπι, με την αναμονή ενός τηλεφώνου ή ενός μηνύματος και φυσικά με το χαμόγελο, με τους αυτοσχέδιους χορούς, με το όνειρο της αγκαλιάς, με τη λαχτάρα για μοίρασμα, με την προσδοκία να πέσουν στο κρεβάτι και να σηκωθούν σε δυο μέρες.

Τα τεινά είναι δύο, όπως σε κάθε ερωτική ιστορία.

Γιατί ο έρωτας είναι ίδιος εις τους αιώνας των αιώνων.

Ή που θα τελειώσει ο δεσμός ή που θα μακροημερεύσει.

Κι αν τελειώσει και η εργαζόμενη χωρισμένη μαμά, πληγωθεί θα αντιδράσει όπως κάθε άλλη γυναίκα. Θα πιει, θα καπνίσει, θα φάει σοκολάτες με το κιλό, θα κλαίει με καψουροτράγουδα και ρομαντικές κομεντί. 
Θα θρηνήσει τον έρωτα που έφυγε, θα ορκιστεί να μην του ξαναμιλήσει, θα μιλάει στο τηλέφωνο με την κολλητή της. 
Κι ίσως το βράδυ, όταν το παιδί κοιμηθεί, θα φωνάξει τη μάνα της ή μια φίλη να το κρατήσει.
Θα βγει, θα πιει ενα ποτό, θα χορέψει, θα κλάψει, θα γυρίσει στο σπίτι μεθυσμένη.

Το πρωί, θα πρέπει όλα να δείχνουν ξανά φυσιολογικά.

Θα σηκωθεί νωρίτερα, θ’αλλάξει πάνα, θα ντύσει δύο, θα πάει το παιδί στο σχολείο.

Αν όμως αντί για πληγωμένη, καταλήξει ευτυχισμένη, τότε πίνει και καπνίζει μόνο μαζί του.

Βάφεται και ντύνεται όπως κάθε άλλη γυναίκα.

Ονειρεύεται και σχεδιάζει μαζί του το μέλλον.

Ναι, χρησιμοποιεί κι εκείνη χαζοχαρούμενα υποκοριστικά.

Ξαναγίνεται κορίτσι.

Φοβάται μην το παιδί δεθεί μαζί του κι αν κάτι στραβώσει πληγωθεί κι αυτό.

Ανησυχεί πως θα την κρίνει ο περίγυρος του έρωτά της.

Ξέρει όμως καλά πως αν δύο άνθρωποι αγαπιούνται, δεν υπάρχουν τέτοια εμπόδια και ανησυχίες. 

Κι έτσι ξαφνικά αυτή η μάνα έχει δυο χέρια, που αλλάζουν πάνες, φτιάχνουν σχολικές τσάντες, νανουρίζουν και χαϊδευουν.

Και το πρωί, αντί για έναν καφέ, φτιάχνει δύο.

Δυο καφέδες κι ένα γάλα.

Τα αντέχει και τα προλαβαίνει όλα, γιατί ο έρωτας είναι κινητήριος δύναμη.

Η μητρότητα, είναι σπουδάιο συναίσθημα. Δεν είναι όμως το μόνο.

Υπάρχει και ο έρωτας και είναι απαραίτητος για όλους.

Ακόμη και για εκείνη. Τη γυναίκα με τις πολλές ταμπέλες.

Κι αν σ’ερωτεύτηκε, τότε είσαι πολύ τυχερός.

Γιατί η ταμπέλα που κρατά για σένα, γράφει «​ο άντρας που αγαπώ»