Η μοναξιά είναι σαν αδάμαστο θηρίο. Στέκεται έξω απ´ το παράθυρό σου και σε αποτρέπει να βγεις. Κι η μοναχικότητα είναι σαν εξημερωμένο ζώο που όσο το φροντίζεις σού χαρίζει της αίσθηση της ασφάλειας κι ενίοτε σε κρατάει σε απόσταση ασφαλείας απ´ τον έξω κόσμο. Οι άνθρωποι όσο πιο μόνοι νιώθουν, τόσο περισσότερο απομονώνονται. Κρύβουν το πώς αισθάνονται κι οι σκέψεις τους στέκονται πίσω από ένα πέπλο μυστηρίου. Σήμερα που ο κόσμος βάζει τον εγωκεντρισμό πολύ πιο πάνω απ´ την ουσιαστική κι αληθινή επικοινωνία και σύνδεση, πολλές απ´ τις πράξεις μας υποκινούνται από μια βαθιά ανάγκη απομόνωσης.

Όπως περιγράφει κι ο Έρικ Φρομ στην «Τέχνη της αγάπης», η εμπειρία της μοναξιάς προκαλεί αγωνία. Το ξεχωριστό της ύπαρξης είναι πράγματι η πηγή κάθε αγωνίας. Το να ´σαι μόνος σημαίνει ότι είσαι ξεκομμένος απ´ τους άλλους, δίχως ικανότητα να χρησιμοποιείς τις ανθρώπινες δυνάμεις σου. Γι’ αυτό το να ´σαι μόνος σημαίνει πως είσαι αβοήθητος, ανίκανος να επικοινωνήσεις ενεργητικά με τον κόσμο, τα πράγματα και τους ανθρώπους. Σημαίνει, επίσης, ότι ο κόσμος μπορεί να στραφεί εναντίον σου, χωρίς να μπορείς ν’ αντιδράσεις. Έτσι, λοιπόν, το ξεχωριστό της ύπαρξής είναι πηγή βαθιάς αγωνίας. Και πέρα απ´ αυτό προκαλεί το συναίσθημα της ντροπής και της ενοχής.

Αν καλοσκεφτείς αυτά τα λόγια, θα καταλάβεις πως η μοναξιά γεννάει περισσότερη μοναξιά. Όσο πιο συνηθισμένος είσαι να κλείνεσαι στον εαυτό σου, τόσο λιγότερο αναζητάς την παρουσία των άλλων. Πασχίζεις να δικαιολογήσεις αυτή την αποσύνδεση. Αγωνίας να κατηγοριοποιήσεις και να ορίσεις τη στάση σου. Κι εκεί ξεκινάς να εστιάζεις στην εσωτερικότητά σου που ‘ναι μεν θα σε βοηθήσει να χτίσεις έναν ισχυρό εαυτό, αλλά αν δεν προσέξεις τα όριά της ενδέχεται να μείνεις μακριά απ´ το επιθυμητό αποτέλεσμα που είναι η διορατικότητα ως προς το να κάνεις σωστές επιλογές ανθρώπων, χωρίς να νιώθεις μοναξιά μαζί τους. Αυτό δεν είναι το ζητούμενο;

 

 

Στη ζωή μας, όταν κάποιες απ´ τις βασικές επιθυμίες μας δεν ικανοποιούνται αισθανόμαστε πως χάνουμε τη γη κάτω απ´ τα πόδια μας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να σου γίνονται εμμονή όλες εκείνες οι μικρές λεπτομέρειες που πιστεύεις πως μπορείς να χαλιναγωγήσεις, ώστε να διατηρήσεις μια φαινομενικά ισορροπημένη νοοτροπία. Μόνο που είναι πιθανόν να μη βλέπεις τη μεγάλη εικόνα. Κι όταν γίνεται αυτό μπορεί να γίνεις δύστροπος και περίεργος. Η οπτική της αντίληψης είναι και γενική και ειδική. Και τα δύο μέρη της εκφράζουν την πληρότητα. Ως σύνολο, πάντα.

Έχοντας μόνο σύμμαχο τον εαυτό σου, θα κλείσεις τ´ αφτιά σου σε οτιδήποτε άλλο. Μόνο που όταν συμβεί αυτό δε θα καταφέρεις να συμφιλιωθείς στον βαθμό που επιβάλλεται με τις ατέλειες και τις ανασφάλειές σου. Όταν είσαι αποκομμένος, αυτές θα γιγαντώνονται μέσα σου και θα σου φαίνονται ανυπέρβλητες. Επειδή οι λύσεις βρίσκονται και πέρα από σένα. Μένουμε μόνοι επειδή φοβόμαστε μήπως πληγωθούμε ή μήπως δε βρούμε αυτά που πιστεύουμε πως μας ταιριάζουν. Μένουμε μόνοι επειδή δημιουργούμε έναν ιδεατό κόσμο που πολλές φορές δεν έχουμε ολοκληρώσει το περίγραμμά του στο μυαλό μας. Τρέμουμε την ιδέα της απογοήτευσης.

Κι ο σκοπός της απομόνωσης είναι να σε μάθεις. Να κατανοήσεις ποιος είσαι, τι αγαπάς και τι θέλεις απ´ τη ζωή, χωρίς να χρειάζεται να κοιτάζεις τι κάνουν οι άλλοι. Κάνεις πράγματα για σένα και αφουγκράζεσαι τι χρειάζεσαι και τι όχι. Ωριμάζεις κι αρχίζεις να ρισκάρεις εκ του ασφαλούς. Καταλαβαίνεις τι πρέπει να υπόσχεσαι και τι όχι. Αλλάζει η συμπεριφορά σου προς το καλύτερο και το ωφελιμότερο.

Ως εκεί ωστόσο. Δε γίνεται να μείνεις αιχμάλωτος του εαυτού σου. Γιατί από ένα σημείο και μετά αυτό συμβαίνει. Βγαίνοντας πάλι απ´ το «καβούκι» σου πρέπει να ´σαι  σοφότερος κι εξυπνότερος. Ν’ αντιληφθείς ότι ο πραγματικός συμβολισμός της σοφίας είναι η πρόληψη. Όχι η αποφυγή. Αν το καταφέρεις θα δεις πως αυτό θα σε κρατήσει μακριά απ’ τον μεγαλύτερο φόβο σου: Τον συμβιβασμό. Όχι, δε θα συμβιβαστείς με τίποτα λιγότερο από αυτό που πρεσβεύεις, αλλά θ’ αναπτύξεις την ικανότητα οι επιλογές σου να ´ναι λίγες και παντοτινές. Τέτοιες που δε θα χρειαστεί να απομονωθείς ξανά παραπάνω απ´ όσο χρειάζεται.

 

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!

Συντάκτης: Δημήτρης Μπότης
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.