Το πρωί στο φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας δε θύμιζε τίποτα λιγότερο από σκηνές θεάτρου του παραλόγου. Ασφαλισμένοι με συνταγές στο χέρι περίμεναν έξω από τις κλειστές πόρτες, με μόνη συντροφιά την απογοήτευση και την ελληνική γραφειοκρατία να τους χαμογελά ειρωνικά. Αιτία; Και οι τρεις φαρμακοποιοί απουσίαζαν λόγω ασθενείας, χωρίς καμία πρόβλεψη για το πώς θα εξυπηρετηθούν οι ασθενείς.
Εκεί που όλα έδειχναν χαμένα, εμφανίστηκε ο υπουργός Υγείας, Άδωνις Γεωργιάδης, ως ο σωτήρας της ημέρας, με έναν κλειδαρά στο πλευρό του και καφέδες ανά χείρας. Κι έκανε κάτι που δε βλέπεις να συμβαίνει και πολύ από έναν υπεύθυνο στη θέση του: άνοιξε την πόρτα, μάζεψε συνταγές, και ανέλαβε προσωπικά τη διανομή φαρμάκων. Και κάπως έτσι, το φαρμακείο πήρε μπρος, ενώ ο Υπουργός δήλωσε με σιγουριά ότι «αυτό το αίσχος δε θα ξαναγίνει».
Πίσω από τις κάμερες
Αλλά ας κάνουμε ένα βήμα πίσω και ας ρίξουμε μια πιο ψύχραιμη ματιά στη σκηνή. Σίγουρα, ο κ. Γεωργιάδης έδειξε αντανακλαστικά και αντιμετώπισε την κατάσταση με πρακτικότητα, ακόμα και αν χρειάστηκε να παίξει ρόλους που δεν προβλέπει το υπουργικό του portfolio. Ωστόσο, το γεγονός ότι ένα φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ, μια τόσο βασική υπηρεσία, παρέμεινε κλειστό λόγω έλλειψης προσωπικού και διαδικασιών, ίσως να λέει περισσότερα από όσα προσπάθησε να διορθώσει η εν λόγω αν μη τι άλλο καίρια παρέμβαση.
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πόσο αποτελεσματικό φαίνεται να είναι ένα σύστημα που βασίζεται σε έναν υπουργό με καφέδες κι έναν κλειδαρά. Σαν ένα ανέκδοτο με τον Τοτό, ένα πράγμα. Είδαμε τον Υπουργό να παρεμβαίνει ο ίδιος, να σώζει την ημέρα, και το κοινό να χειροκροτεί. Αλλά όταν οι τίτλοι πέσουν, η καθημερινότητα παραμένει εκεί: ένα σύστημα υγείας που παλεύει να σταθεί στα πόδια του, με εργαζόμενους που καλούνται να κάνουν θαύματα και πολίτες που περιμένουν να εξυπηρετηθούν σε μια χώρα όπου το αυτονόητο γίνεται έκτακτη ανάγκη και οι Δήμοι δίνουν έναν μισθό δώρο σε όποιον γιατρό έρθει να δουλέψει στην επαρχία (βλέπε Δράμα) μέσα στην απελπισία τους.
Τι μένει στο τέλος;
Η υπόσχεση του κ. Γεωργιάδη ότι «αυτό το αίσχος δε θα ξαναγίνει» μπορεί να ακούγεται καθησυχαστική, αλλά ο πραγματικός θρίαμβος δε θα είναι ο επόμενος αυτοσχεδιασμός του Υπουργού. Θα είναι ένα σύστημα που λειτουργεί χωρίς ανάγκη για ήρωες. Γιατί, στο τέλος της ημέρας, οι πολίτες δε χρειάζονται εντυπωσιακές παρεμβάσεις. Χρειάζονται ένα σύστημα που, όπως τα φάρμακα τους, λειτουργεί στην ώρα του.
