

Η κυβέρνηση στην πρώτη γραμμή για την αλήθεια (και άλλα ανέκδοτα)
Ένα πράγμα που πρέπει να αναγνωρίσουμε στην ελληνική κυβέρνηση είναι η συνέπεια: όπως και πέρυσι, έτσι και φέτος, βρίσκεται ξανά αντιμέτωπη με το «αιφνίδιο» ξέσπασμα της κοινωνίας για την τραγωδία των Τεμπών. Ναι, μπορεί να πέρασε ένας χρόνος, μπορεί να υπήρξαν δεσμεύσεις, πορίσματα, έρευνες, δηλώσεις, αλλά ποιος το περίμενε, βρε παιδιά, ότι ο κόσμος θα θυμόταν ακόμα;
Αιφνιδιασμένοι, λοιπόν, οι επιτελείς του Μαξίμου, -γιατί ποιος να το φανταστεί ότι 57 χαμένες ζωές δεν ξεχνιούνται τόσο εύκολα;- τώρα, τρέχουν να βρουν απαντήσεις, που φυσικά και ψάχνουν διακαώς – άλλωστε, ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει τονίσει πως η κυβέρνηση «δε συγκαλύπτει τίποτα». Τόσο καθαρά τα λέει που σχεδόν το πιστεύεις.
Απόψε, λοιπόν, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναμένεται να εμφανιστεί στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Alpha, για να μας πει –με τον δικό του, μοναδικό τρόπο– πόσο πολύ θέλει να μάθει κι εκείνος τι συνέβη στα Τέμπη. Όλη η χώρα περιμένει να ακούσει τι έχει να πει. Όλη η χώρα το περιμένει εδώ και δυο χρόνια, αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ. Άλλωστε, καθαρός ουρανός δε φοβάται, (ε;), όπως είπε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, «ένας που θέλει να συγκαλύψει θα πήγαινε σε τρίτο πόρισμα;». Και κάπου εδώ, οι έμπειροι θεατές των κυβερνητικών εξηγήσεων δάκρυσαν από συγκίνηση.
Η έκθεση του ΕΜΠ αναμένεται να είναι κομβική, όχι γιατί θα φέρει κάτι καινούργιο, αλλά γιατί θα επιτρέψει στην κυβέρνηση να συνεχίσει το αγαπημένο της παιχνίδι της διαχείρισης του χρόνου: «Α, τώρα περιμένουμε το πόρισμα», «Α, το πόρισμα δεν είναι απόλυτα σαφές», «Α, το θέμα είναι στα χέρια της Δικαιοσύνης». Όλα αυτά με μια απαλή επένδυση μουσικής αναμονής, ενώ η κοινωνία φωνάζει: «Ποιος στον διάολο ευθύνεται;».
Αλλά ας μην είμαστε άδικοι. Οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, με πρωτοπόρο τον κ. Μαρινάκη, μας διαβεβαιώνουν ότι αν υπάρξει κάποιο πολιτικό πρόσωπο εμπλεκόμενο, θα το παραπέμψουν κατευθείαν στη Δικαιοσύνη. Γιατί, όπως γνωρίζουμε, το κράτος λειτουργεί άψογα και αν κάποιος είχε κάνει κάτι λάθος, ήδη θα είχε λογοδοτήσει. Σωστά;
Βέβαια, ο πρωθυπουργός θα κάνει και κάτι ακόμα σήμερα: θα διαχωρίσει τους «καλούς» πολίτες, δηλαδή τους συγγενείς και φίλους των θυμάτων που αναζητούν δικαίωση, από τους «κακούς» της αντιπολίτευσης που, άκουσον άκουσον, τολμούν να μιλούν για ευθύνες. Διότι, ως γνωστόν, οι μεγάλες τραγωδίες δεν πρέπει να γίνονται αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης – η πολιτική εκμετάλλευση είναι αποκλειστικό προνόμιο της κυβέρνησης, που έχει τον τρόπο της να μετατρέπει την ευθύνη σε ένα επικοινωνιακό σόου.
Εν τω μεταξύ, η κοινωνία συνεχίζει να διαμαρτύρεται, να απαιτεί απαντήσεις και, το πιο εξωφρενικό απ’ όλα, να θυμάται. Πόσο ενοχλητικό, αλήθεια, όταν η μνήμη των πολιτών χαλάει το αφήγημα της «κανονικότητας»…