Έχει συμβεί σε όλους μας: λες κάτι, και μόλις το ακούς, εύχεσαι να μπορούσες να το πάρεις πίσω. Μόνο που, αν είσαι στην τηλεόραση, αυτό δε γίνεται. Έτσι έγινε και με τον Δημήτρη Οικονόμου, ο οποίος τη Δευτέρα, μέσα στη ροή της κουβέντας για τα τροχαία δυστυχήματα, είπε κάτι που δεν έπρεπε να ειπωθεί ποτέ.
Σήμερα, Τετάρτη, ο δημοσιογράφος του ΣΚΑΪ, προχώρησε σε δημόσια συγγνώμη για την ατυχή φράση που χρησιμοποίησε τη Δευτέρα σχετικά με τα άτομα με αναπηρία, κατά τη διάρκεια συζήτησης για τα τροχαία δυστυχήματα. Ο ίδιος χαρακτήρισε τα λεγόμενά του «απαράδεκτα» και παραδέχτηκε πως αναπαρήγαγαν στερεότυπα για τη μη ισότιμη μεταχείριση των ατόμων με αναπηρία. «Ήταν λάθος 100%. Δεν έπρεπε να ειπωθεί με τον τρόπο που ειπώθηκε», δήλωσε, υπογραμμίζοντας πως δεν υπήρχε καμία πρόθεση προσβολής.
«Ήταν απαράδεκτο, ήταν λάθος 100%»
Την Τετάρτη, ο δημοσιογράφος του ΣΚΑΪ αναγνώρισε το λάθος του και ζήτησε δημόσια συγγνώμη, παραδεχόμενος πως η φράση που χρησιμοποίησε ήταν «απαράδεκτη» και ενίσχυε στερεότυπα για τα άτομα με αναπηρία. «Δεν έπρεπε να ειπωθεί με τον τρόπο που ειπώθηκε», δήλωσε χαρακτηριστικά, ξεκαθαρίζοντας πως δεν είχε καμία πρόθεση να προσβάλει.
Η αρχική του δήλωση, ωστόσο, δεν πέρασε απαρατήρητη. Αναφερόμενος στις επιπτώσεις των τροχαίων, είχε πει:
«Πέρα από τους νεκρούς, δεκάδες ή και εκατοντάδες ανάπηροι θα περάσουν τη ζωή τους σε καροτσάκι. Σκέψου τον εαυτό σου να είσαι σε ένα καροτσάκι, ίσως είναι καλύτερη περίπτωση να είσαι νεκρός, από το να είσαι σε ένα καρότσι από το πρωί μέχρι το βράδυ, όμηρος».
Όπως ήταν φυσικό, τα social media πήραν φωτιά, με πολλούς να καταδικάζουν τη δήλωση ως προσβλητική και απαξιωτική προς τα άτομα με αναπηρία.
«Όταν φεύγουν οι φράσεις, δε γυρίζουν πίσω»
Ο Οικονόμου δεν κρύφτηκε πίσω από δικαιολογίες. Αντιθέτως, είπε ξεκάθαρα πως έκανε λάθος και πως η τηλεόραση δεν συγχωρεί τέτοιες στιγμές:
«Η τηλεόραση είναι ένα σκληρό μέσο. Όταν φεύγουν οι φράσεις, είναι σαν τις πέτρες, δεν γυρίζουν πίσω».
Ο Άκης Παυλόπουλος, συμπαρουσιαστής της εκπομπής, πρόσθεσε ότι δεν χωρούν παρερμηνείες, τονίζοντας πως «ήταν λάθος η διατύπωση».
Ένα μάθημα για όλους
Είναι αλήθεια ότι μια συγγνώμη δε σβήνει εντελώς το λάθος, αλλά δείχνει ότι υπάρχει συνείδηση του τι πήγε στραβά. Το ζήτημα, όμως, δεν είναι μόνο τι λέγεται στον αέρα, αλλά και το πώς η κοινωνία βλέπει την αναπηρία. Μια ατυχής φράση μπορεί να είναι η αφορμή για μια ευρύτερη συζήτηση: γιατί ακόμα χρησιμοποιούνται τέτοιοι χαρακτηρισμοί; Γιατί πρέπει να θυμόμαστε ξανά και ξανά ότι η ζωή ενός ατόμου με αναπηρία δεν είναι «χειρότερη από τον θάνατο» αλλά μια ζωή με αξία, δικαιώματα και δυνατότητες;
Ας ελπίσουμε πως αυτή τη φορά, το μάθημα δε θα ξεχαστεί τόσο εύκολα.
