Αν η ερώτηση ήταν «Ν’ αγαπάς πιο πολύ ή ν’ αγαπιέσαι πιο πολύ» τι θ’ απαντούσες; Αν μπορούσες να διαλέξεις ή το ένα ή το άλλο, γιατί και τα δύο δεν υφίστανται ταυτόχρονα, τι θα επέλεγες; Σε μια σχέση είτε φιλική είτε ερωτική, η απάντηση είναι η ίδια. Πάντα ο ένας θ’ αγαπάει πιο πολύ κι ο άλλος θ’ αγαπιέται. Κι έτσι κουμπώνουν οι άνθρωποι, καθώς ο ένας γεμίζει με τη δύναμή του τις αδυναμίες του άλλου. Γιατί θέλει δύναμη να μπορείς να είσαι εσύ αυτός που αγαπάει πιο πολύ, αφού πάντα θα δίνεις περισσότερα, αλλά θα παίρνεις λιγότερα πίσω.
Αυτός που αγαπάει πιο πολύ φαίνεται με γυμνό μάτι. Είναι αυτός που σου δίνει το τελευταίο κομμάτι γλυκό, αυτός που σου αφήνει γλυκανάλατα ρομαντικά σημειώματα στο ψυγείο, αυτός που βάζει ξυπνητήρι νωρίτερα για να φροντίσει να μην αργήσεις εσύ στη δουλειά. Θα είναι ‘κείνος που θα σε φιλάει όταν ταξιδεύετε μια φορά στην απογείωση και μια στην προσγείωση. Εκείνος που θα σε περιμένει στο κρύο μόνο για να σου πει ένα γεια πριν πάρει ο καθένας το δρόμο του, εκείνος που θα προσέχει μη σκοντάψεις, μην αρρωστήσεις, μη χαθείς.
Πιο πολύ αγαπάει αυτός που ζητάει πρώτος συγγνώμη, γιατί δεν αντέχει να κρατάτε μούτρα. Αυτός που μαγειρεύει φαγητά που απεχθάνεται, επειδή είναι τα δικά σου αγαπημένα. Φοράει το πουλόβερ που του αγόρασες παρ’ ότι το μισεί, απλώς γιατί ψοφάει να σε βλέπει να χαμογελάς και να λες σ’ όλους πως εσύ το διάλεξες. Ξέρει το πρόγραμμά σου καλύτερα κι από ‘σένα, σε κοιτάει όταν δεν κοιτάς και σ’ αφήνει να κερδίζεις στο τάβλι κάνοντας τα κρυφά μάτια στις κλεψιές σου.
Όλο το κόλπο κρύβεται στην παντελή απουσία φόβου απ’ τη μεριά αυτού που αγαπάει πιο πολύ. Δε φοβάται καθόλου να εκτεθεί, να ανοίξει την καρδιά του διάπλατα και να μοιράσει απλόχερα ό,τι έχει μέσα. Γιατί όσο δίνει, άλλο τόσο φτιάχνει ξανά απ’ την αρχή. Μπορεί πολλές φορές να τα βρίσκει σκούρα, αλλά αυτό δεν τον σταματάει, καθώς δεν μπορεί να φανταστεί μια διαφορετική ζωή, όπου δε θα τραβούσε αυτός την τραμπάλα προς τα κάτω για να μπορείς εσύ να δεις τον κόσμο από ψηλά.
Είναι επιλογή του να δίνει περισσότερα, να δίνει τα πάντα και να μην κρατάει τίποτα. Κι αυτό γιατί έτσι νιώθει ταυτόχρονα πλήρης αλλά κι ανάλαφρος. Θα έλεγε κανείς πως δίνοντας όσα έχει και δεν έχει, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να μείνει κενός και πληγωμένος. Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει. Γιατί κρύβει μέσα του μια ανεξάντλητη πηγή δύναμης. Ποτέ δεν αδειάζει, αλλά ακόμα κι αν αυτό κάποτε συμβεί, θα βρει τον τρόπο ν’ αναγεννηθεί απ’ τις στάχτες του.
Όσοι αγαπάνε πιο πολύ, κρατάνε την τύχη της σχέσης στα χέρια τους. Τις περισσότερες φορές είναι αυτοί που ενδιαφέρονται περισσότερο να την κάνουν να λειτουργήσει. Βρίσκουν τρόπους να σπάσουν τη ρουτίνα, κάνουν το πρώτο βήμα, διαβάζουν τη σκέψη του συντρόφου τους και παρατηρούν όλες τις μικρές λεπτομέρειες που εσύ δε βλέπεις, αλλά είναι ικανές να σε ρίξουν απ’ την τραμπάλα και να κάνουν τη μούρη σου ένα με το χώμα.
Κι αυτός που αγαπιέται πιο πολύ είναι ο πιο τυχερός άνθρωπος στον κόσμο, γιατί νιώθει συνέχεια πως είναι ξεχωριστός. Ο ίδιος ίσως δε χρειάζεται να προσπαθεί τόσο πολύ, αλλά σίγουρα απολαμβάνει τη θέα από ‘κει που τον ανέβασε το ταίρι του. Δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα απ’ το να είσαι ο αποδέκτης της λατρείας αυτού που αγαπάς και δεν είναι κακό να είσαι αυτός που δίνει λιγότερα, αν σκεφτείς πως εσύ είσαι εκείνος που δημιουργεί τα περισσότερα στην καρδιά του άλλου.
Αυτό το αγαπησιάρικο πάρε-δώσε δεν είναι απόλυτο. Μ’ άλλα λόγια, οι δυο της σχέσης μπορούν να αλλάζουν ρόλους. Τη μια μέρα ο ένας θα δίνει περισσότερα, ο άλλος θα τα δέχεται. Την άλλη μέρα εναλλαγή. Πάντα όμως θα υπάρχει αυτός που αν βάλουμε κάτω την αγάπη και τη μετρήσουμε, θα νικάει με διαφορά. Σ’ αυτό το παιχνίδι βέβαια κανείς δε χάνει, παρά μόνο αν σταματήσει να παίζει. Γιατί υπάρχει πολλή αγάπη στον κόσμο, αρκεί να ξέρουμε σε ποιο πάρκο να ψάξουμε να τη βρούμε.
Αν είσαι απ’ αυτούς που αγαπάνε πιο πολύ, ξέρεις πολύ καλά πόσο μοναδικό συναίσθημα είναι να μπορείς να μοιράζεις όσα έχεις μέσα σου, γιατί είναι αδύνατο να τα κρατάς όλα για ‘σένα και να μη δίνεις πίσω λίγη απ’ τη μαγεία. Και δε σε πειράζει να δίνεις περισσότερα απ’ όσα παίρνεις, αφού ξέρεις πως ο αποδέκτης το αξίζει. Αν είσαι από ‘κείνους που αγαπιούνται πολύ, να είσαι προσεκτικός εκεί ψηλά που κάθεσαι, μη ζαλιστείς απ’ τη θέα και ξεχάσεις πως δεν είσαι μόνος στην τραμπάλα. Μείνε ήσυχος όμως, γιατί ακόμα κι αν πέσεις, έχεις κάποιον να σε πιάσει.
Συντάκτης: Ελίνα Ανδρεάδου
