Δεν είσαι πιο ελεύθερος με την ανωνυμία πιο φοβισμένος είσαι

Α for Anonymous! Σας πιάνω από το χέρι και σας ρωτάω και περιμένω μια ειλικρινή απάντηση από την καρδιά σας. Η Ανωνυμία τελικά, προσφέρει πραγματική ελευθερία, στο να εκφραστούμε χωρίς φόβο; Ή όλα είναι στο μυαλό μας και θεωρούμε ότι με το να κρυβόμαστε, έχουμε μια δήθεν δύναμη που μόνο δύναμη δεν είναι. Στο κάτω κάτω της γραφής, τι φοβόμαστε; Ελευθερία του λόγου έχουμε, γιατί να μην υπερασπιστούμε την άποψή μας, μέχρι τελικής πτώσεως με τ’ όνομά μας, με το κίνδυνο ακόμη και να είμαστε λάθος;

Η απάντηση έρχεται καταπάνω μας κι είναι μία: «Όχι». Ας το πάρουμε από τα πολύ απλά. Η ανωνυμία, αν ήταν άνθρωπος, θα ήταν από εκείνους που σιγομουρμουρίζουν βρισιές και κακίες μα αν τους ρωτήσεις τι είπαν θα σου απαντήσουν πως δεν είπαν τίποτα. Είναι ο τρόπος που έχουν οι άνθρωποι, από δύναμη που τους έδωσαν τα σόσιαλ, να γίνονται μικροπρεπείς και παρεμβατικοί χωρίς να έχουν την παραμικρή συνέπεια γι’ αυτή τους την πράξη. Με την ανωνυμία μπορείς να βγάλεις τη χειρότερη εκδοχή του εαυτού σου, να γίνεις σεξιστής, ρατσιστής, απλώς κακός, να κρίνεις δημόσια πρόσωπα, την πολιτική σκηνή, την σόουμπιζ, την κοινωνία, χωρίς να ξέρει κανείς, τελικά, την προσωπική σου άποψη γιατί εσύ, με τη φάτσα σου και τον λόγο σου, δε θα την πεις έτσι. Οπότε για ποια ελευθερία μιλάμε στην ανωνυμία, όταν σε δεσμεύει να μην αποκαλυφθείς ποτέ, γιατί θα κριθείς για λόγια που είπες και δε θέλεις να έρθεις αντιμέτωπος μ’ αυτά;

Το βλέπουμε και τώρα, πιο πολύ από ποτέ, με άτομα να βγαίνουν και να κάνουν σοβαρότατες καταγγελίες για περιστατικά κι ανθρώπους, συγχέρουμε για το θάρρος τους όσους βγαίνουν να μιλήσουν, ζητάμε δικαιοσύνη. Η συνέντευξη αναρτάται παντού. Τα σχόλια παίρνουν φωτιά. Τα χειρότερα, τα πιο προσβλητικά, εκείνα που δεν κάνουν διάλογο, που δεν έχουν επιχείρημα, που απειλούν κι ακυρώνουν, είναι ανώνυμα.

Αν κάποια στιγμή καθίσετε και ψάξετε τα προφίλ αυτά των ανθρώπων θα εκπλαγείτε από τα πόσα fake profiles, υπάρχουν. Ψεύτικα και φτιαγμένα εξαρχής για να πικράνουν και να βγάλουν χολή, σε ένα θέμα που κυριολεκτικά δεν τους πέφτει λόγος. Έστω ότι θέλουν να περάσουν την ιδέα τους, την άποψή τους. Δεν τολμούν να το επιχειρηματολογήσουν με ευγενή τρόπο, παρά μόνο παραμονεύουν να κατασπαράξουν και να επιβληθούν. Από τη στιγμή που επιλέγεις το ανώνυμο, βγάζεις έναν άλλον εαυτό, δεν μπορείς να είσαι εσύ 100%, όμως. Χάνεις την ταυτότητά σου πίσω από την οθόνη που καταπίνει εσένα και την άποψή σου.

Να το κάνουμε ακόμη πιο απλό; Το φλερτ μέσα από εφαρμογές γνωριμίας πόσο αληθινό μπορεί να είναι, όταν εσύ επιλέγεις να παραμείνεις ανώνυμος; Να κρύβεις μαζί με το πρόσωπό σου, το πραγματικό ποιόν σου, μόνο και μόνο για να είσαι αρεστός. Τι θετικό υπάρχει σ’ όλο αυτό; Μιλώντας ανώνυμα, προστατεύεσαι από τα αρνητικά σχόλια, το προγράψαμε. Είναι μια κάποια ανακούφιση, το όνομά σου δε στοχοποιείται και σαφώς κανείς δεν μπορεί να σε βρει τόσο εύκολα και σου αραδιάσει σεξιστικά, ρατσιστικά, υβριστικά μηνύματα.

Κι είναι αρκετοί αυτοί που βγήκαν με θάρρος μπροστά κι είπαν τη γνώμη τους, πολλοί μπήκαν στο περιθώριο, ήταν δακτυλοδεικτούμενοι για καιρό, μερικοί και για πάντα. Προτίμησαν να αλλάξουν ολόκληρη τη ζωή τους, να εκτεθούν, παρά να μείνουν στην ανωνυμία ή με το στόμα κλειστό- και μερικές φορές ήταν κι οι ίδιοι που άλλαξαν τη ροή των γεγονότων, ήταν η Σοφία, ο Παύλος, η Γεωργία, η Ζέτα, ο Ζακ και τόσοι που μίλησαν για όσους σιωπούσαν, που μερικοί έδωσαν ως και τη ζωή τους. Αυτό λέγεται ελευθερία έκφρασης κι είναι υγεία, ευλογία κι ευθύνη μαζί. Τεράστια ευθύνη.

Να βγαίνεις μπροστά, με άτρωτο θάρρος και πάθος και να υπερασπίζεσαι αυτό που είσαι, τη γνώμη σου, τις απόψεις σου, τα θέλω, τα δικαιώματά σου. Μη μένεις κλειδωμένος στον φόβο τη ανωνυμίας. Δεν έχει τίποτα να σπείρει, παρά φόβο.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!