Διαβάζεις παλιές συνομιλίες και δε σ’ αναγνωρίζεις

Ο άνθρωπος που ‘σαι σήμερα δεν έχει καμία σχέση με τον άνθρωπο που ήσουν στο παρελθόν κι ούτε και μοιάζει μ’ αυτόν που θα ‘σαι στο μέλλον. Όσο περνάει ο καιρός, δεν αλλάζεις μόνο εσύ αλλά κι οι γύρω σου κι οι συνήθειές σου. Ο πυρήνας του χαρακτήρα σου θα παραμένει ο ίδιος, αλλά εσύ χτίζεις μέσα απ’ αυτόν διάφορες εκδοχές του εαυτού σου. Κι εκείνες θα διαμορφώσουν τον τρόπο που αντιμετωπίζεις τον κόσμο γύρω σου, χωρίς ν’ αλλοιώσουν την αντίληψή σου γι’ αυτόν.

Θα προσαρμοστείς σε καταστάσεις που δεν είναι στο χέρι σου να τις αλλάξεις και θα συμβιβαστείς με τις συνθήκες που επικρατούν στη ζωή σου σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο, κατά τη διάρκεια της οποίας θα μπεις στη διαδικασία να γνωρίσεις ξανά τον εαυτό σου. Και θ’ ανακαλύπτεις συνεχώς διάφορες πτυχές του, αλλά δε θα βασίζεσαι στην ικανότητά τους να σου προσφέρουν μια ολοκληρωμένη εικόνα του ποιος πραγματικά είσαι.

Αυτή η εξέλιξη στον χαρακτήρα σου εμφανίζεται σταδιακά, κι αν δε γυρίσεις συνειδητά σε στιγμές που την εκδηλώνουν, δε θα καταλάβεις τη διαφορά. Μία απ’ αυτές τις αποδείξεις πως δεν είσαι πια ίδιος είναι και τα μηνύματα που ‘χεις ανταλλάξει μέχρι τώρα, μιας κι αποτελούν αντανάκλαση του ποιος ήσουν όταν τα έγραφες υπογραμμίζοντας τη διαφορά σε σχέση με το ποιος είσαι τη στιγμή που τα διαβάζεις, ειδικά αν έχει μεσολαβήσει χρόνος πολύς. Μαρτυρούν την ωριμότητά σου, τους ανθρώπους που πέρασαν από πάνω σου, τις πληγές και τα μαθήματα που άφησαν οι συναναστροφές του παρελθόντος, αφού σε προετοίμασαν κατάλληλα για την απρόβλεπτη φύση του μέλλοντος.

Αναπολείς σχέσεις και καταστάσεις που σε σκάλισαν συναισθηματικά, όσο σκρολάρεις συνομιλίες σου με ανθρώπους που μπορεί να μην είναι πλέον μέρος της καθημερινότητάς σου. Εκπλήσσεσαι με το πόσο εμφανείς είναι οι διαφορές στην προσωπικότητά σου, πόσο διαφορετικές απαντήσεις θα έδινες πια ή, σε κάποιες περιπτώσεις, πόσες σιωπές θα χάριζες αντί για γραμμές θυμού. Μέσα από απογοητεύσεις αλλά κι επαφές που σε βελτίωσαν κατέκτησες ένα μικρό σκαλί αυτογνωσίας, μια δόση σοφίας, ώστε όλα αυτά που συνέβησαν χθες θα τα αντιμετώπιζε σήμερα αλλιώς.

Οι αλλαγές στο χαρακτήρα σου γίνονται ακόμη πιο ξεκάθαρες με το που προσπαθήσεις να επεξεργαστείς τις αυθόρμητες απαντήσεις σου σ’ ερωτήματα των συνομιλητών σου αλλά και τα προειδοποιητικά σημάδια στις δικές τους λέξεις που πιθανότατα μετάφρασες αλλιώς, επιλέγοντας τότε την άγνοια για –προσωρινή– αυτοάμυνα.

Τα μηνύματα που έχεις στείλει, λοιπόν, σε μια παρελθοντική φάση της ζωής σου, μετατρέπονται σε μια σειρά αναμνήσεων που αναπολείς, χωρίς να επηρεάζουν το παρόν σου. Έχουν τη δυνατότητα να σου προσφέρουν μια ασπρόμαυρη εικόνα που περιγράφει με ικανοποιητική σαφήνεια τη διαδρομή σου μέχρι να φτάσεις στον άνθρωπο που είσαι σήμερα. Μέσα απ’ αυτά γίνεται αντιληπτή η απόκλιση στις απόψεις των διαφορετικών εκδοχών του χαρακτήρα σου και στον τρόπο εκδήλωσής τους.

Δεν μπορείς ν’ αναγνωρίσεις, πολλές φορές, τον εαυτό σου στις κουβέντες που αντάλλαξες κατά τη διάρκεια των χρόνων, λες και τα ‘γραψε κάποιος άλλος για σένα. Βλέπεις τον εαυτό σου μέσα από ένα καλειδοσκόπιο στιγμών που έζησες και συναισθημάτων που ένιωσες κι απέδωσες μέσα από μηνύματα.

Νιώθεις τον εαυτό σου να αποστασιοποιείται από γεγονότα που έχουν πάψει να ‘χουν δύναμη πάνω σου, ώστε να σε αποσυντονίζουν, και μαθαίνεις πια μέσα απ’ αυτά. Δεν καθορίζουν τη ζωή σου συνομιλίες που δεν αντιπροσωπεύουν, πλέον, το ποιος είσαι, αλλά λειτουργούν σαν μια υπενθύμιση του ποιος θα ‘θελες να γίνεις. Βλέπεις τον εαυτό σου να ωριμάζει σταδιακά, να γίνεται πιο ευέλικτος με το πέρασμα του χρόνου. Παύεις να ‘σαι τόσο απόλυτος στις απόψεις σου κι είσαι σε θέση να τις εμβαθύνεις αιτιολογώντας τις μ’ επιχειρήματα, χωρίς ανούσιους διαπληκτισμούς.

Ακόμη κι αν δεν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου μέσα απ’ αυτές, παραμένεις εσύ, απλώς τώρα είσαι μια βελτιωμένη εκδοχή σου, που πάτησε στο παρελθόν για να εξελιχθεί.