Καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με δυσκολίες, προβλήματα και φουρτούνες. Καθένας έχει τις δικές του έγνοιες, που στον μικρόκοσμό του φαντάζουν αξεπέραστες. Το ζήτημα δεν είναι να βρούμε ένα μέτρο σύγκρισης και να ανακουφιστούμε επειδή κάποιος έχει πιο σοβαρά προβλήματα από εμάς, αλλά ούτε και να τρελαθούμε επειδή το δικό μας θέμα είναι δυσεπίλυτο. Η ουσία της υπόθεσης είναι να εστιάσουμε στη βάση του προβλήματος και, μέχρι να το ανατρέψουμε και να το επιλύσουμε οριστικά, τουλάχιστον να βρούμε έναν πρόσκαιρο τρόπο αντιμετώπισής του για να ανακουφιστούμε.

Το ζήτημα που μας παιδεύει μπορεί να ‘ναι οικογενειακό, ερωτικό ή επαγγελματικό. Μόλις χωρίσαμε, μόλις βιώσαμε τη μεγαλύτερη απόρριψη της ζωής μας, ή νιώσαμε μια πισώπλατη μαχαιριά από ένα φίλο και συνάδελφο, απογοητευτήκαμε από ανθρώπους που είχαμε ψηλά και τελικά αποδείχθηκαν μικρόψυχοι, βιώσαμε το απέραντο θράσος του κόσμου και την παντελή αναισθησία του, κι αποφασίσαμε να τα βάψουμε μαύρα. Μέγιστο λάθος. Τέτοια προβλήματα θα τα συναντάμε συχνά-πυκνά σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας κι είναι καταστάσεις που δεν μπορούμε να αποφύγουμε ή να τις αποτρέψουμε απ’ το να συμβούν. Το καλό είναι ότι όλα αυτά λύνονται ή έστω περνάνε, τίποτα δε χάθηκε, τίποτα δεν είναι μη αναστρέψιμο.

Αρχικά, πρέπει να ερευνήσουμε το γεγονός. Ίσως τελικά να μην αποτελεί πρόβλημα δικό μας κι έτσι να το ‘χουμε πλάσει εμείς με το μυαλό μας. Ίσως σκάμε για κάτι που τελικά θα ‘πρεπε να αποτελεί πρόβλημα κάποιου άλλου, κι εμείς αδίκως στεναχωριόμαστε. Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να αυτομαστιγωνόμαστε –εξαιρούνται οι αναίσθητοι αυτού του κόσμου– κι αμέσως να νιώθουμε ενοχές για όλα. Θεωρούμε πως φταίμε για το καθετί, ότι ήρθε το τέλος του κόσμου και χανόμαστε μέσα στον ωκεανό τύψεων κι ευθυνών μας που εμείς μας βυθίζουμε.

Πρέπει λίγο να αναρωτηθούμε γιατί, τελικά, σκάμε. Ποιος δημιούργησε το πρόβλημα, κι αν εμείς είμαστε όντως μέρος αυτού, σε ποιο βαθμό το προκαλέσαμε και γιατί μας απασχολεί. Ίσως κάπου εκεί ανακαλύψουμε ότι τελικά θα ‘πρεπε να μείνουμε έξω από κάθε τοξική κατάσταση που δημιουργούν άλλοι και μας εγκλωβίζουν δίχως λόγο.

Αν, βέβαια, το εκάστοτε πρόβλημα μας αφορά άμεσα κι είμαστε μέρος αυτού, πρέπει δίχως καθυστέρηση να το λύσουμε. Το θέμα με τα προβλήματα είναι ο τρόπος που τα αντιμετωπίζουμε κι όχι τα προβλήματα τα ίδια. Εμείς καθορίζουμε αν θα καταστραφεί ο κόσμος γύρω μας, αν θα χαλάσει η διάθεσή μας, αν θα κλειστούμε στο καβούκι μας ή αν θα επιλέξουμε να παραμείνουμε ψύχραιμοι, ήρεμοι κι αισιόδοξοι.

Ποτέ κανείς δεν κατάφερε να λύσει τα προβλήματά του με απαισιοδοξία και πανικό. Η μιζέρια δεν ωφέλησε κανέναν, ούτε κι η υπερβολή βέβαια. Η πιο ψύχραιμη σκοπιά στο ζήτημα που μας απασχολεί είναι το κλειδί για να ‘μαστε ευτυχισμένοι. Πρέπει απλά να μη φυγοπονήσουμε, και να τοποθετήσουμε το θέμα που μας ταλανίζει σαν μια υποχρέωση στη λίστα όλων των άλλων υποχρεώσεών μας, σαν κάτι που πρέπει άμεσα να τακτοποιηθεί.

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει ένα μόνο γεγονός να καταλαμβάνει όλη την ενέργειά μας. Πρέπει να πάψουμε να το σκεφτόμαστε συνεχώς και να ασχοληθούμε με αυτό την κατάλληλη ώρα, χωρίς να του δίνουμε παραπάνω σημασία απ’ όση του αναλογεί. Όποτε, λοιπόν, έρχεται στο νου μας μια αδιέξοδη κατάσταση, που ακόμη δεν έχουμε βρει τον τρόπο να την ξεπεράσουμε ή που απλά δεν υπάρχει κάτι άλλο που να μπορούμε να κάνουμε πέρα απ’ το να ξεχάσουμε, ένα καλό τιπ είναι να διώχνουμε αυτή τη σκέψη με το να ασχολούμαστε με κάτι άλλο που θα απορροφήσει την προσοχή μας. Ένα χόμπι, ένα άθλημα, ένα βιβλίο ή μια συζήτηση. Μπορούμε να ζητήσουμε βοήθεια κι από έναν ειδικό, χωρίς να ντρεπόμαστε να ανοιχτούμε.

Ο καθένας ανάλογα με την προσωπικότητά του και την ψυχοσύνθεση του γνωρίζει πώς να τα εφαρμόσει όλα αυτά. Το βασικό που πρέπει να ενστερνιστούμε είναι ότι με καθαρό μυαλό και ψυχική ισορροπία, όλα λύνονται. Όχι εντάσεις, όχι υπερβολές. Ο τρόπος, όμως, που καθένας θα το κάνει πράξη εξαρτάται καθαρά απ’ τον χαρακτήρα του. Δοκιμάστε απλά την επόμενη φορά που θα προκύψει ένα πρόβλημα να το αντιμετωπίσετε με ψυχραιμία. Ό,τι διορθώνεται είναι στο χέρι μας κι ό,τι δεν αλλάζει χρειάζεται απλώς χρόνο.

 

Συντάκτης: Ναταλία Καρά
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη