Καλημέρα! Χρειάζομαι βοήθεια, δεν ξέρω τι να κάνω… Πριν 6 μήνες χώρισα με τον πρώην μου και τα έφτιαξα με ένα παιδί. Όλα ήταν ωραία στην αρχή μέχρι που τελείωσε το καλοκαίρι, εκείνος γύρισε στο μέρος του κι εγώ εκεί που σπουδάζω, συνεχίσαμε να μιλάμε και να είμαστε μαζί. Προσπαθούσαμε να βρισκόμαστε όσο γινόταν. Ήρθε εκείνος μια φορά πήγα και εγώ δύο, στο μεταξύ πήγε και φαντάρος και τα πράγματα έγιναν δύσκολα!! Δεν ήταν ποτέ πολύ εκδηλωτικός στην σχέση μας, αλλά το πράγμα είχε παραγίνει, αδιαφορούσε, με έγραφε, έβγαινε για καφέ με τους φίλους του, δε μου έλεγε ούτε ένα γλυκό λόγο κλπ κλπ. Κι όσο εγώ έκανα παράπονα πως κάπου το χάσαμε, δεν πάμε καλά και δεν είμαστε όπως πρώτα, εκείνος φρόντιζε να με ηρεμεί λέγοντας πως απλά δεν είναι καλά ψυχολογικά τον τελευταίο καιρό, αλλά με αγαπά και νοιάζεται για εμένα μόνο που λόγω της ψυχολογίας του, δεν μπορεί να το εκφράσει.
Εγώ έκανα υπομονή και περίμενα μέχρι που δεν πήγε άλλο και του είπα τέλος. Συνεχίσαμε να μιλάμε και να αφήνουμε ελπίδες για το καλοκαίρι που θα τελείωνε το στρατό, αλλά μέχρι εκεί. Και τότε άρχισα να τα κάνω μαντάρα.
Απογοητευμένη καθώς ήμουν, γιατί ένιωθα ότι με δούλευε κατάμουτρα και πως δε νιώθει τίποτα για εμένα, άρχισα να επικοινωνώ με τον πρώην μου και έτυχε να βρεθήκαμε μια φορά.. Να μη στα πολυλογώ ο πρώην του έστειλε μήνυμα, μάθανε ότι μιλάω και με τους δύο κι έγινε ο κακός χαμός.
Με τον πρώην κόψαμε πλέον κάθε επαφή. Και με το παιδί μαλώσαμε άσχημα, του είπα όλα όσα κρατούσα μέσα μου αυτούς τους μήνες και δε μιλήσαμε ξανά. Πάει σχεδόν ένας μήνας από τότε. Νιώθω άσχημα για ό,τι έγινε, ήταν πολύ κοντά οι μέρες που χώρισα και που βρέθηκα με τον πρώην, αλλά δεν ήμουν με κανέναν, ούτε κεράτωσα κανέναν, μιλούσα και στους δύο και δεν ξέρω τι μπορεί να του είπε ο πρώην μου.
Σκέφτομαι να του στείλω μήνυμα να δω τι κάνει, πώς είναι, νιώθω άσχημα… Κι αν έρθει η κουβέντα να του εξηγήσω, αλλά τι να του πω; Και δεν ξέρω, πρέπει να στείλω ή να τα αφήσω έτσι όπως είναι και να προχωρήσω; Κι αν στείλω και δε μου απαντήσει τότε τι κάνω; Δεν έχω σκοπό να τα ξαναβρούμε (αν αυτό θα μπορούσε να υπάρξει σαν επιλογή πλέον) απλά νιώθω άσχημα για ό,τι έκανα. Μεγάλο μπέρδεμα!!
Φιλιά!
Αγαπημενότατη άγνωστή μου Χ,
Καταρχάς, σε θαυμάζω. Θέλω δυο μήνες να ξεστολίσω τα χριστουγεννιάτικα από το σπίτι, κι εσύ σε έξι μήνες χώρισες με τον πρώην, τα έφτιαξες με τον επόμενο, τον αγάπησες, χώρισες και με κείνον, πήγες να τα ξαναφτιάξεις με τον πρώην, και τελικά τσακώθηκες και με τους δυο; Και έχει περάσει κι ένας μήνας από τότε!
Μου θυμίζεις κάτι ταμίες που τρέχεις να αδειάσεις το καλάθι και πάλι σε περιμένουν με το σκάνερ στο χέρι. Με το μαλακό χρυσούλι μου, με το μαλακό. Δε βλέπεις και η ίδια ότι όποιος βιάζεται κάνει λάθη; Και μπορεί να μην ήταν λάθος που έδωσες τέλος σε μια σχέση που δε σε γέμιζε, αλλά ήταν σίγουρα λάθος που βιάστηκες να ανοίξεις το ψυγείο και να βγάλεις το ταπεράκι με το χθεσινό φαγητό. Και τώρα ετοιμάζεσαι να το ξανακάνεις για δεύτερη φορά, με το χακί αγόρι. Προχώρα και μην κοιτάς πίσω.
ΥΓ1: Έτσι κι αλλιώς, εσύ όπως το πας μέχρι μεθαύριο θα έχεις γνωρίσει άλλον, και σε κάνα μήνα θα τρώμε και κουφέτα.
ΥΓ2: Μ’ αυτό το «άρχισα να επικοινωνώ με τον πρώην μου αλλά –έτυχε- και βρεθήκαμε μια φορά», ξεκαρδίστηκα.
ΥΓ3: Αναφορικά με το μπέρδεμα που λες, ακολούθησε την τακτική του Μεγάλου Αλεξάνδρου: «ό,τι δε λύνεται, κόβεται».
Φιλιά στα μούτρα,
Η Σουσού σου.
