Στα είκοσι όλα είναι όνειρα. Στόχοι, εμπειρίες και διαμόρφωση προσωπικότητας. Σ’ αυτή τη χρυσή, φιλελεύθερη και επαναστατική ηλικία δεν είσαι παιδί, αλλά δεν είσαι και μεγάλος. Έχεις ευθύνες, άποψη, είσαι σε θέση να πάρεις πρωτοβουλίες, αλλά αν τα σχέδια σου πέσουν έξω, αν οι κινήσεις σου καταλήξουν σε λάθη και γυρίσεις τον κόσμο σου ανάποδα, θα έχεις πάντα τα ελαφρυντικά του παιδιού, που τώρα ξεκινά να μαθαίνει τη ζωή.
Τα εικοσικάτι είναι η ηλικία της ανεξαρτησίας, του έρωτα και των μεθυσμένων αναμνήσεων. Είναι τα βράδια με τους φίλους σου στο αγαπημένο σας στέκι να ανταλλάσσετε όνειρα, φιλοδοξίες και σχέδια για το μέλλον. Είναι η ηλικία που κάνεις μια δουλειά που δε σε γεμίζει, αλλά δεν πειράζει, γιατί σε αυτή τη φάση διαμορφώνεις τον αυριανό δυναμικό και επιτυχημένο εαυτό σου.
Είναι η ηλικία που χτίζεις. Μαζεύεις εμπειρίες και εφόδια. Σε αυτή τη χρυσή δεκαετία, θα πάρεις πτυχίο, θα μάθεις ξένες γλώσσες, θα προσπαθήσεις να τα βγάλεις πέρα μόνος σου –όχι πάντα με επιτυχία, ας είναι καλά οι μανούλες και πατεράδες αυτού κόσμου- αλλά εν πάση περιπτώσει, θα έρθεις ένα βήμα πιο κοντά στην πραγματική ζωή. Είναι αυτή η ηλικία που θα έχεις αντοχές να δουλεύεις, να σπουδάζεις, να βγαίνεις, να μένεις άφραγκος και να γελάς με το χάλι σου.
Αυτή η ηλικία που έχεις την πολυτέλεια να ερωτευτείς, χωρίς πραγματικά να υπάρχει αύριο. Να μπλέξεις σε καταστάσεις που ξέρεις ότι θα σου κάνουν κακό, να ανακαλύψεις όλα σου τα ρομαντικά ένστικτα. Να κυνηγήσεις, να πέσεις με τα μούτρα, να ζήσεις καταστάσεις που δε βγάζουν νόημα και θα σε αφήσουν πληγωμένο. Αλλά μπορεί και όχι. Αλλά και τι πειράζει; Έχεις όλη τη ζωή σου μπροστά σου για να το ξεπεράσεις.
Όλη η γοητεία των είκοσι κρύβεται σε αυτή τη φράση. Στο χρόνο που έχεις μπροστά σου. Να αγαπήσεις, να πληγωθείς, να σταθείς και πάλι στα πόδια σου, να δημιουργήσεις και να δημιουργηθείς ταυτόχρονα. Να ακούσεις διαφορετικές μουσικές, να καταπιαστείς και να γνωρίσεις διαφορετικούς ανθρώπους, άλλους τρόπους ζωής και τελικά μέσα από όλα αυτά να βρεις ποιος σου ταιριάζει καλύτερα και ποιος πραγματικά είσαι.
Στα εικοσικάτι κάνεις πραγματικούς φίλους. Φίλους που διάλεξες εσύ. Αυτούς που κολλάς, που μπορείς να συνεννοηθείς, να αγαπήσεις, να στηρίξεις. Φίλους που δένουν με τη δική σου προσωπικότητα. Από αυτούς που θα κάνεις κοινό ταμείο για να πάρετε τσιγάρα, επειδή έχετε μείνει άφραγκοι, που θα κάψετε εργατοώρες ψυχολογικών αναλύσεων, για τα όνειρα σας που δυσκολεύονται να πραγματοποιηθούν, για την κοινωνία που σας πατάει και για τη ρομαντική φύση που πρέπει να βάλετε στην άκρη για να επιβιώσετε. Και παρά την απελπισία που έρχεται ως επακόλουθο όλης αυτής της κατάστασης, θα γελάσετε, θα το διακωμωδήσετε, γιατί δε βαριέσαι, ποιος έχει λυμένα όλα του τα προβλήματα στα είκοσι;
Αυτά είναι λοιπόν τα είκοσι. Είναι η ηλικία που ονειρεύεσαι σαν παιδί και που νοσταλγείς σαν φτασμένος ενήλικας. Είναι η αρχή της ανεξαρτησίας, η αρχή της επαγγελματικής καριέρας, η αρχή της πραγματικής ζωής. Για αυτό, αν είσαι σε αυτή την ηλικία και ανησυχείς και απογοητεύεσαι και δε σου έχουν έρθει όλα ρόδινα, ξεπέρασέ το, συνειδητοποίησε ότι είσαι σε καλό δρόμο και βγες από τη λούπα σου. Έχεις στην κυριολεξία, όλη τη ζωή μπροστά σου.
Επιμέλεια Κειμένου Κωνσταντίνας Νικοπούλου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Κωνσταντίνα Νικοπούλου
