Γνωρίζεις κάποιον, τον διαλέγεις και σε διαλέγει ανάμεσα σε τόσους άλλους, ερωτεύεστε, περνάτε όμορφα μαζί κι έρχεται η στιγμή που βρίσκεσαι πλέον σε σχέση, εντάσσοντας τις ανάγκες και τις συνήθειες ενός άλλου ανθρώπου στην καθημερινότητά σου. Ξαφνικά, ένα ωραίο πρωί, όμως, αρχίζουν τα παράπονα κι οι συγκρούσεις. Δυο άνθρωποι, μια σχέση κι η ακατάπαυστη προσπάθεια του ενός ν’ αλλάξει τον άλλον.
Στη ζωή υπάρχουν πράγματα που αλλάζουν και κάποια που δε γίνεται ν’ αλλάξουν. Για παράδειγμα, μπορείς ν’ αλλάξεις ρούχα ή σπίτι, δουλειά ή ακόμα και χώρα. Ωστόσο, δεν μπορείς ν’ αλλάξεις τους ανθρώπους. Όταν συναντήσεις κάποιον κι αποφασίσεις ότι τον θέλεις στη ζωή σου, σημαίνει ότι τον θες όπως ακριβώς είναι. Οι άνθρωποι ξέρεις, μοιάζουμε. Έχουμε μειονεκτήματα, αδυναμίες, κακές στιγμές και μια προσωπικότητα που μας χαρακτηρίζει.
Είναι εντελώς γελοίο ν’ απαιτείς έναν «τέλειο» σύντροφο. Πρώτα θα ‘πρεπε να τελειοποιήσεις εσύ τον εαυτό σου και μετά να ζητήσεις απ’ τους άλλους την τελειότητα. Δεν μπορείς ν’ αλλάξεις τους πάντες γύρω σου. Μπορείς να πεις τη γνώμη σου σε κάποιες καταστάσεις, αλλά μέχρι εκεί. Μην μπαίνεις στη διαδικασία ν’ απαιτείς πράγματα, να πιέζεις και να εκβιάζεις. Αυτό και μόνο αποτελεί αιτία χωρισμού.
Προσπάθησε να μπεις για λίγο στη θέση του άλλου. Τι θα σκεφτόσουν αν ο σύντροφός σου άρχιζε ξαφνικά να σου ζητάει ν’ αλλάξεις; Σίγουρα θα πληγωνόσουν και θα αισθανόσουν λίγος γι’ αυτόν.
Αναμφίβολα, είναι τρομερά ελκυστικό να μοιράζεστε τις ίδιες ανησυχίες και να ‘χετε κοινούς στόχους κι επιδιώξεις με τ’ άλλο σου μισό. Τ’ ότι λειτουργείτε με διαφορετικό τρόπο δεν τ’ αναιρεί αυτό. Όσα κοινά μπορεί να ‘χετε, άλλες τόσες θα ‘ναι οι διαφορές σας. Το θέμα είναι να γίνονται προσπάθειες για τη γεφύρωση αυτού του χάσματος κι απ’ τις δυο πλευρές. Σε μια σχέση δεν έχει δίκιο μόνο ο ένας.
Αν αυτό που είναι δε σου κάνει, μην προσπαθείς να τ’ αλλάξεις. Άλλαξε καλύτερα σύντροφο. Φύγε και μην τον βασανίζεις. Είναι σαφέστατα εντιμότερο. Σου ακούγεται σκληρό; Η εμμονή σου να τον μετατρέψεις σε κάτι άλλο απ’ αυτό που είναι, δεν είναι μια πράξη απόλυτα εγωιστική;
Αποδέξου τον όπως ακριβώς είναι και μη χτίζεις πύργους από τραπουλόχαρτα στο μυαλό σου. Αυτό που μετράει, είναι να εμπνέεις την αλλαγή και να μην την απαιτείς ανάλογα με τα γούστα σου. Την απόφαση ν’ αλλάξει κάποιος, απ’ τον τρόπο σκέψης του μέχρι και τα ρούχα που φοράει, πρέπει να την πάρει μόνος του. Δεν έχουν καλούπια οι άνθρωποι, ούτε βγαίνουν με εγχειρίδιο χρήσης, για να μπορούμε με το πάτημα ενός κουμπιού ν’ αλλάζουμε ό,τι δε μας αρέσει.
Μια υγιής και σωστά δομημένη σχέση βασίζει τα θεμέλιά της στους συμβιβασμούς. Πρέπει να είσαι διατεθειμένος να δώσεις. Να κάνεις υποχωρήσεις, άλλοτε μικρές κι άλλοτε μεγάλες και ν’ αφήνεις χώρο στον άλλον να μπει στη ζωή σου. Ο συμβιβασμός εννοείται πρέπει να ‘ναι αμοιβαίος, χωρίς φυσικά να περιλαμβάνει κατεδάφιση κι ανοικοδόμηση απ’ την αρχή. Αν κάποιος προσπαθεί συνεχώς ν’ αλλάξει το σύντροφό του, τονίζοντας διαρκώς τα ψεγάδια του, τότε εύλογα θ’ αρχίσουν οι διαμαρτυρίες κι οι συγκρούσεις.
Σε καμια περίπτωση δεν είναι εφικτό τα πάντα να ‘ναι ρόδινα ανάμεσα σε δυο άτομα. Εξάλλου, λένε ότι οι μικροσυγκρούσεις είναι το αλατοπίπερο στην καθημερινότητα ενός ζευγαριού. Το ζήτημα είναι να διαπληκτίζεστε για πράγματα που ‘χουν όντως σημασία και για τα οποία μπορεί να βρεθεί από κοινού μια λύση. Το να φτιάξεις «καινούριο» σύντροφο, ξεκάθαρα, δεν αποτελεί ένα απ’ αυτά.
Ουσιαστικά, ιδανικοί άνδρες και γυναίκες δεν υπάρχουν. Αυτό συμβαίνει γιατί, για τον καθέναν από μας, τα κριτήρια του ιδανικού είναι εντελώς υποκειμενικά. Στις ανθρώπινες σχέσεις η διάθεση γι’ αμοιβαίες υποχωρήσεις αλλά και για εξέλιξη μέσω της ελευθερίας αποτελούν απαραίτητες προϋποθέσεις για την επιτυχία μιας σχέσης. Το να θέλει ο άλλος να εξελιχθείτε μαζί αποτελεί το μεγαλύτερο επίτευγμα. Σίγουρα χρειάζεται χρόνος κι εμπιστοσύνη, όμως δεν υπάρχει ωραιότερο συναίσθημα απ’ το να εμπνέεις τον άλλον ν’ αλλάξει, γιατί το χρειάζεται εκείνος κι όχι εσύ.
Δεν αλλάζουμε θεμελιώδη στοιχεία του χαρακτήρα μας, ούτε κάνουμε πράγματα ενάντια στη θέλησή μας. Όπως αγαπάμε πρώτα τον εαυτό μας και τον αποδεχόμαστε μ’ όλες του τις ατέλειες, έτσι πρέπει ν’ αντιμετωπίζουμε και το άτομο απέναντί μας. Δεχόμαστε πραγματικά ένα άτομο, όταν αγαπάμε τα ελαττώματά του. Όταν μπορούμε να δούμε πέρα απ’ αυτά και να υπερτονίσουμε τα καλά του στοιχεία. Αν ήμασταν όλοι ίδιοι, αργά ή γρήγορα θα μπουχτίζαμε. Σημασία έχει να συμπληρώνει ο ένας τα κενά του άλλου.
Κάνε ό,τι πιο υπέροχο μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος σ’ έναν άλλον. Αγκάλιασέ τον. Δείξ΄του πως πραγματικά αγαπάς όσα είναι κι όχι μόνο κάποια κομμάτια του. Διαφορετικά, τίποτα δεν έχει αξία. Είναι άδικο να ‘σαι μ’ έναν άνθρωπο και να επιθυμείς τη μεταμόρφωσή του. Αυτή είναι ίσως η πιο ισχυρή απόδειξη ότι δεν τον θέλεις πραγματικά. Και στην τελική, για σκέψου. Εσύ θα δεχόσουν έναν άνθρωπο που αγαπάει το μισό σου εαυτό και τον άλλο μισό θέλει πάση θυσία να τον αλλάξει;
Επιμέλεια Κειμένου Μαρίας Τσιρίγου: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Μαρία Τσιρίγου
