Σίγουρα όλοι οι γονείς θα με καταλάβετε! Προσπαθήστε να φέρετε στο μυαλό σας την πρώτη φορά που φιληθήκατε μπροστά στο παιδί σας (ενώ εκείνο ήταν γύρω στα 5-6). Σίγουρα ήδη θα χαμογελάτε φέρνοντας στο μυαλό σας εκείνη τη γλυκιά αμηχανία. Θυμηθήκατε σαν να ήταν εχθές μπροστά σας αυτή η παιδική φατσούλα που λέει “ιου” και γυρνάει από την άλλη μεριά, προσπαθώντας να κρύψει το πονηρό του γέλιο.

Εκείνη την πρώτη φορά, ίσως γελάσατε με αυτή την αντίδραση, αλλά πολύ πιθανόν και να παγώσατε για μια στιγμή. Σκεφτήκατε αν είναι σωστό, αν θα κάνει καλό στο μικρό και παμπόνηρο μαϊμουδάκι σας, να σας βλέπει να φιλιέστε. Αν θα πρέπει να είστε άνετοι, με την οικειότητά σας να εκφράζεται μπροστά του ή αν θα πρέπει να προσέχετε πριν φιληθείτε ή αγκαλιαστείτε την ώρα που βρίσκεται στο οπτικό σας πεδίο. Εγώ, δεν πρόκειται να μιλήσω σαν ειδικός, μιας και δεν είμαι, μπορώ όμως να μιλήσω ως μαμά, μπορώ να μιλήσω ως σύζυγος κάποιου που έχει παιδιά από πρώτο γάμο κι ως νονά που έχει περάσει πάρα μα πάρα πολλές ώρες να προσέχει το μικρό της βαφτιστήρι!

Σε όλες τις περιπτώσεις, λοιπόν, έχω βρεθεί να φιλάω τον σύζυγό μου στοργικά μπροστά σε παιδιά. Ένας από τους λόγους που είναι καλό να φιλιόμαστε μπροστά στα παιδιά μας είναι ότι μαθαίνουν κι αυτά να εκφράζουν τα συναισθήματά τους βλέποντάς μας. Εξοικειώνεται το παιδί με την έννοια της επαφής, ενώ δε δαιμονοποιεί την τρυφερότητα, την έννοια της αγκαλιάς καθώς και το να είναι συναισθηματικά ανοιχτό. Επίσης, με το να φιλιέστε και να είστε εκφραστικοί μεταξύ σας, του μαθαίνετε με εξωλεκτική επικοινωνία πως έχετε καλή σχέση κι υπάρχει εγγύτητα μεταξύ σας, πράγμα το οποίο ακόμα κι αν δείχνει να το πειράζει λέγοντας “μπλιαχ” ή “αηδία” σίγουρα πιάνει το νόημα. Το πολύ σημαντικό νόημα της αγάπης.

Ταυτόχρονα σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Journal of Family Psychology, διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά που έβλεπαν τους γονείς τους να επιδεικνύουν στοργική συμπεριφορά, συμπεριλαμβανομένου του φιλιού, είχαν υψηλότερη αυτοεκτίμηση, καλύτερη αντίληψη σχετικά με το τι τα κάνει χαρούμενα και ισχυρότερες δεξιότητες σχέσεων καθώς μεγάλωναν (Schneider, Schmitt, Zemp, & Davidov, 2012). Πέρα από το γεγονός αυτό, το να αντιλαμβάνεται ένα παιδί πως οι γονείς του είναι και ζευγάρι είναι εξίσου σημαντικό, καθώς και το γεγονός ότι αποκωδικοποιούν τον τύπο δεσμού των γονιών τους. Έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Journal of Marriage and Family δείχνει ότι οι γονικές εκδηλώσεις στοργής, συμβάλλουν στη συνολική ευτυχία των παιδιών και στην ικανότητά τους να σχηματίζουν αργότερα κι εκείνα με τη σειρά τους ασφαλείς δεσμούς με άλλους (Volling, McElwain, & Notaro, 2002). Όσο πλησιάζουν στην προεφηβία, πάλι, έχοντας τέτοια πρότυπα μίμησης και παρατηρώντας περισσότερο τη σχέση των γονιών τους με τον καιρό, θα τους βοηθήσει ν’ αναπτύξουν μεθόδους έκφρασης της αγάπης ως προς την πρώτη τους σχέση, όταν με το καλό έρθει.

Επίσης, είναι καλό για τα παιδιά μας, όσο μεγαλώνουν, να καταλαβαίνουν τα διαφορετικά είδη αγάπης. Ξέρουν ότι ως γονείς τους τα λατρεύουμε κι έχουν όλη μας την προσοχή, όμως αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι αλλιώς αγαπάμε τα παιδιά μας, αλλιώς αγαπάει ο ένας γονιός τον άλλον κι αλλιώς τους φίλους μας. Είναι καλό από μικρά να μάθουν να ξεχωρίζουν τα είδη της αγάπης, έτσι ώστε να μη ζηλεύουν τους γονείς τους όταν εκείνοι φιλιούνται μιας και τα φροϊδικά συμπλέγματα ζουν και βασιλεύουν σε μικρές ηλικίες.

Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν δε θα πρέπει σε καμία περίπτωση να ντρέπεστε ή να φοβάστε πως θα κάνετε κακό στα παιδάκια σας, αν σας βλέπουν να ρίχνετε και κανένα φιλάκι. Αντιθέτως, τα παιδιά σας θα διαμορφώσουν συναισθήματα και θ’ αποκτήσουν γνώσεις για το πώς να εκφράζονται. Θυμηθείτε πως ακόμα κι αν αντιδράσουν περίεργα στην αρχή, θα είστε εσείς που θα πρέπει να τα βοηθήσετε να το συνηθίσουν και να καταλάβουν πως οι δύο γονείς τους έχουν δικαίωμα να έχουν τρυφερές στιγμές. Έτσι, το παιδάκι σας θα έχει γερές βάσεις για να γίνει ένας έφηβος κι αργότερα ενήλικας, ο οποίος θα εκφράζει σωστά και χωρίς φόβο αυτά που νιώθει.

Συντάκτης: Μίκα Παντελάκη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου