Καλές και χρυσές όλες οι μέρες την εβδομάδας, αλλά σαν το Σάββατο και τη Δευτέρα καμιά.
Το Σάββατο είναι ο καταλύτης και η Δευτέρα η έναρξη. Σαββατόβραδο και απόψε, και πέρασε σαν αστραπή από το μυαλό μου μια ταινία μικρού μήκους με τα πιο έντονα περασμένα βράδια σαν και αυτό. Άλλες φορές μεθυσμένος, άλλες ερωτευμένος, άλλες ξενερωμένος, άλλες στα χαμένα, ξημερώματα Κυριακής.
Βγαίνεις χαλαρά με το παρεάκι σου, λόγω της ημέρας κι αφού έχεις δηλώσει ότι «δεν έχω όρεξη για τρελή έξοδο ας κάνω κάτι απλό» και καταλήγεις με τρύπιο συκώτι.
Είναι ισχυρά τα Σάββατα και κρύβουν μέσα τους ένα συγκρατημένο πάθος και μια ένταση που δεν μπορείς να βρεις από που προέρχεται. Κάτι παθαίνουν αυτή την μέρα οι άνθρωποι και εκπέμπουν έναν ερωτισμό, ένα έντονο «θέλω» και έναν παρορμητισμό.
Θέλω να βγω, θέλω να πιώ, θέλω να σε δω και θέλω να σου μιλήσω.
Σα να ευθύνεται ο έρωτας για αυτή την φωτιά του Σαββάτου.
ªΦωτιά στα Sαββατόβραδα, γιατί δεν μ’ αγαπάς τα Σάββατα» και τα λοιπά. Πολύ Σάββατο έπεσε, αλλά καταλάβατε τι εννοώ, το πιάσατε το μήνυμα. Αλκοόλ, μουσική και ερωτική κάψα ολόγυρα ξεχυμένη στην πόλη.
Κλάματα έξω από νυχτερινά μαγαζιά από μεθυσμένες κορασίδες, φασώματα σε γωνιές παραδίπλα, φοιτητομαζώξεις από εδώ και από εκεί, και έξοδοι για όλα τα γούστα. Η νύχτα ζωντανεύει, γίνεται μια μοιραία γυναίκα που πρόστυχα μας ξελογιάζει να πλαγιάσουμε μαζί της, να αφεθούμε.
Είναι και αυτά τα βράδια όμως που αρνηθήκαμε να βγούμε έξω για να απολαύσουμε την πλάνη της, και μείναμε μόνοι μέσα στο σπίτι, βλέποντας ταινία, ή κλαίγοντας πάνω από φωτογραφίες μπεκροπίνωντας αγκαλιά με τα μαξιλάρια στον καναπέ. Είναι και κάτι Σάββατα θλιμμένα, που πρέπει να τα διαολοστείλουμε και να τα πατήσουμε μέχρι να ξημερώσει η Κυριακή.
Η Κυριακή από την άλλη, είναι σαν να εξιλεώνει τις αλητείες της προηγούμενης νύχτας. Ότι έκανες και δεν έκανες τα φορτώνεσαι την Κυριακή. Ξυπνάς μεσημέρι, από μυρωδιά τηγανιτής πατάτας, που ή τις κάνει η μάνα σου ή τις ονειρεύεσαι. Μπορεί να είσαι και σε χάνγκόβερ, ή απλώς στραβοξυπνημένος που σηκώθηκες από ένα άδειο κρεβάτι, ή απογοητευμένος που δεν έλαβες το μήνυμα που περίμενες στο κινητό σου.
Έτσι είναι οι Κυριακές, άλλες χουχουλιάρικες, άλλες μελαγχολικές, αλλά πάντα με μια ηρεμία. Δεν νιώθεις ότι καίγεσαι γλυκά μέσα σου, όπως τα Σάββατα. Κάνεις καφέ, ανάβεις τσιγάρο και αποζητάς συζητήσεις με τα άτομά σου ή με τον ίδιο σου τον εαυτό. Για αυτό υπάρχουν οι Κυριακές για να χαλαρώνεις, και να αποφορτίζεσαι.
Πηγαίνοντας προς τις μονότονες και βαρετές από πολλούς ανθρώπους στον πλανήτη, μισητές μας Δευτέρες, ίσως ο σχολιασμός να είναι περιττός. Πρωινό ξύπνημα, στραβομουτσουνιάσματα στους δρόμους, γκρίνια, κόρνες και εκνευρισμός. Τις μισούμε, και θα τις μισούμε πάντα. Όσο και να μας αρέσει η δουλειά μας ή η σχολή μας ή ότι στο καλό κάνουμε, αυτό το ξύπνημα μας προκαλεί μια απελπιστική έκφραση στο πρόσωπο και ένα ανακατωμένο στομάχι σαν να μην μπορούμε να χωνέψουμε ότι η εβδομάδα ξεκινά.
Για αυτό γουστάρουμε τόσο πολύ τα σαββατοκύριακα, γιατί μεσολαβεί ανάμεσα σε εμάς και σε αυτά μια χρονική απόσταση, και έτσι, όσο πιο μακρινά μας φαίνονται, τα ποθούμε και τα αποζητάμε ακόμα πιο πολύ.
Αυτή είναι η μαγεία.
Συντάκτης: Πέννυ Δημοπούλου
