Σε όλες μου τις αναμνήσεις, καλές ή κακές, πάντα υπάρχει μια μουσική υπόκρουση από πίσω.
Κάθε λύπη μου και τραγούδι, κάθε έρωτας και άλλη νότα, κάθε τι όμορφο που έχω κρατήσει μέσα μου, κάθε τι μπερδεμένο, κάθε τι δικό μου το έχω ντύσει με μουσική.
Είναι παντού, μας συνοδεύει από το πρώτο μας κλάμα μέχρι το τέλος μας. Από το πρώτο νανούρισμα που ακούσαμε, από το πρώτο τραγουδάκι που χορέψαμε στο σαλόνι πατώντας τα παιδικά πιτζαμάκια μας, μέχρι το πρώτο τραγούδι που θα μας συντροφεύσει στους εφηβικούς μας έρωτες.
Συνοδεύει κάθε χαρά και κάθε λύπη, γλεντάμε και χορεύουμε, πίνουμε καφέ, τρώμε, αθλούμαστε, πηγαίνουμε βόλτα μ’ αυτήν. Είναι η παρέα μας και μας την έδωσε ο Θεός για να μην αισθανόμαστε ποτέ μόνοι.
Στα δύσκολα είναι εκεί και μας στηρίζει, μας βοηθά να κλάψουμε και να αποφορτιστούμε, στον θυμό μας, μας βοηθά να εκτονωθούμε, υπάρχει ακόμα και μουσική που μας θεραπεύει (μουσικοθεραπεία).
Εκτός από αναπόσπαστο κομμάτι, η μουσική είναι επιστήμη.
Την αποζητούμε σε κάθε μας στιγμή. Όταν ήμαστε πολύ χαρούμενοι ακούμε χαρούμενα τραγούδια, όταν είμαστε στεναχωρημένοι, στίχους και μουσική που εκφράζουν παράπονο και λύπη.
Γράφονται τραγούδια για κάθε περίσταση. Για γάμους, για την ξενιτιά, για ταινίες, για ταξίδια, για χορό, για αγάπες, για χωρισμούς, για όταν κάνεις έρωτα, για όταν μαγειρεύεις, για τα πάντα και το κάθε τι.
Μια χώρα ή μια περιοχή ή ένας πολιτισμός μπορούν να χαρακτηριστούν από την μουσική τους παράδοση. Ένας άνθρωπος μπορεί να χαρακτηριστεί σύμφωνα με την μουσική που ακούει, όπως πχ «αυτός είναι ροκάς, ο άλλος μεταλάς κι o άλλος σκυλέ-ολέ»
Είναι μαγική η μουσική, γι’ αυτό και είναι παντού. Μουσική δεν είναι μόνο τα τραγούδια, οι συγχορδίες και οι πενιές, μουσική είναι ο ήχος της φύσης, ο ήχος που κάνει ένα δυνατό καρδιοχτύπι μέσα στα αυτιά μας, ο ήχος ενός εσωτερικού σπαραγμού, ο ήχος της απόλυτης ηρεμίας.
Εκτός από αυτή την γενική αναφορά στα της μουσικής, θα ήθελα να αναφερθώ ειδικά στην δύναμή της. Είναι ένα απίστευτα δυνατό μέσο. Μπορεί να παρασύρει τα πλήθη, να κάνει μιλιούνια ανθρώπων να θεοποιήσουν ένα μουσικό ίνδαλμα και όλα αυτά γιατί η μουσική που δημιούργησαν τους άγγιξε.
Αυτή είναι η δύναμη της μουσικής, κυκλοφορεί γρήγορα μέσα στο αίμα και πάει απευθείας στην καρδιά. Ό,τι είδος και στυλ, ό,τι μουσικό όργανο, πάντα καταφέρνει και βρίσκει αποδέκτη, είτε είναι εκατομμύρια άνθρωποι, είτε δυο-τρεις. Είτε απλά ο ίδιος ο δημιουργός της.
Έχει και άλλη δύναμη η μουσική. Μπορεί να σου επαναφέρει στην μνήμη κάτι που θες να ζωντανέψεις μέσα στο μυαλό σου, ή κάτι που έχεις ξεχάσει.
Δίνει στις αναμνήσεις σάρκα και οστά. Ας πούμε, συνδυάζουμε πρόσωπα και καταστάσεις με κάποια τραγούδια κι όταν περνάει ο καιρός και τα ξανά ακούμε απευθείας υποσυνείδητα ξυπνούν μέσα μας. Στιγματίζονται ολόκληροι περίοδοι της ζωής μας με κάποιο τραγούδι κι έπειτα μέσα μας η όποια περίοδος με το όποιο τραγούδι εκάστοτε έχουμε συνδυάσει, πηγαίνουν σετάκι.
Η μουσική, τα τραγούδια και οι στίχοι, η κάθε διαφορετική ερμηνεία, έχουν και άλλη ιδιότητα. Είναι αθάνατα, ξεγελούν τον χρόνο, τις συνθήκες, τους ανθρώπους, το χρήμα, τις κρίσεις.
Η μουσική, ξεπερνά κάθε εμπόδιο, φωλιάζει μέσα στους ανθρώπους και μεταδίδεται από τον έναν στον άλλον, έτσι ενώνει γενιά με γενιά, φέρνει κοντά διάφορους πολιτισμούς και κουλτούρες, σβήνει την κάθε μαυρίλα από την ψυχή και αγκαλιάζει κάθε άνθρωπο που την έχει ανάγκη.
Είναι πάντα εκεί για ‘σένα, χωρίς να ζητά κάποιο αντάλλαγμα. Είναι καταφύγιο, είναι ερέθισμα, είναι θαυματουργή και ανήκει σε όλους, δε φυλακίζεται.
Συντάκτης: Πέννυ Δημοπούλου
