«To πήρα απόφαση», λες μέσα σου και ξαφνικά νιώθεις τα πιο θετικά συναισθήματα να σε κατακλύζουν. Χαρά, αυτοπεποίθηση, σιγουριά, αγωνία (η καλή). Κάτι αλλάζει κι είσαι διατεθειμένος να κάνεις τα πάντα για να πετύχεις τον σκοπό σου. Είτε αυτό σημαίνει ότι μετακομίζεις σε μια ξένη χώρα για να βρεις την τύχη σου, είτε ότι παρατάς τη σχολή για να ακολουθήσεις το πιο τρελό σου όνειρο, είτε ότι αποφάσισες να βάψεις τα μαλλιά σου μπλε.
Η πιο μικρή, αλλά και η πιο σημαντική απόφαση φέρνει αδρεναλίνη, χαρά, νιώθεις ότι ανοίγει ένα καινούργιο κεφάλαιο μπροστά σου και προετοιμάζεσαι ψυχολογικά και σωματικά για να το ζήσεις στο έπακρο. Μέχρι που έρχεται η στιγμή που πρέπει να ανακοινώσεις τα πλάνα σου σε κάποιο κοντινό σου πρόσωπο, που ναι μεν σε ενδιαφέρει η γνώμη του, αλλά από την άλλη δε θα άφηνες να στο χαλάσει, αν κατά εκεί πήγαινε το πράγμα.
Ωστόσο, ειδικά αν έχεις το ένστικτο ότι το πρόσωπο που θα ακούσει τα νέα δε θα τα δεχτεί και ανοιχτές αγκάλες, η συζήτηση δυσκολεύει και το άγχος αυξάνεται όσο πλησιάζει η στιγμή. Είναι αυτό το άγχος που έχεις για οποιαδήποτε παρουσίαση, διότι κάπως έτσι νιώθεις να είναι αυτή σου η ανακοίνωση. Πρέπει να είναι κανείς προετοιμασμένος, καλά διαβασμένος, να έχει οργανώσει τον λόγο του και να μπορέσει να αντεπεξέλθει σε όποιου είδους αντεπιχειρήματα παρουσιαστούν. Οι ερωτήσεις μπορεί να πέσουν βροχή, οι αντιρρήσεις μπορεί να χαλάσουν όλη τη διάθεση που σου έχει δημιουργήσει η απόφασή σου. Η παρουσίαση μπορεί να αποτελέσει ένα μεγάλο φιάσκο.
Είναι πράγματι τρομακτικό να αντιμετωπίζεις κάποιον με διαφορετική νοοτροπία από εσένα ή να ανακοινώσεις κάτι που γνωρίζεις ήδη ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να τον δυσαρεστήσει. Είτε πρόκειται για φίλο, γονέα ή σύντροφο. Είναι άνθρωπος που έχει θέση στη ζωή σου και προφανώς δε θέλεις να του προκαλέσεις οποιουδήποτε είδους στενοχώρια ή να τον φέρεις σε δύσκολη θέση.
Παρ’ ολ’ αυτά, δεν μπορείς να αφήσεις πίσω τα όνειρά σου, να αναιρέσεις τον εαυτό σου και να ζεις εσύ μέσα στη δυστυχία μόνο και μόνο για να μην προκαλέσεις πόνο στους άλλους. Και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, το άγχος όλο και μεγαλώνει και βρίσκεσαι διχασμένος ανάμεσα σε αυτούς τους δύο κόσμους– του εαυτού σου και των αγαπημένων σου ανθρώπων.
Το μόνο πράγμα που κρατά σε φυσιολογικά επίπεδα αυτήν την αγωνία κι αποτρέπει την κρίση πανικού, είναι η ελπίδα. Ότι θα σε καταλάβουν, μπορεί να μην καταλάβουν αλλά θα ρωτήσουν, ίσως να μην καταλάβουν ποτέ αλλά και πάλι θα σε αποδεχτούν– εσένα και την απόφασή σου. Η ελπίδα ότι θα σε στηρίξουν ακόμα κι αν δε συμφωνούν, επειδή σ’αγαπούν. Όπως θα έκανες κι εσύ ενδεχομένως. Αυτό είναι το καλό σενάριο κι αυτή η ελπίδα δίνει δύναμη σε εσένα να ανοιχτείς και να υπερασπιστείς τον εαυτό σου. Υπάρχει όμως και η πιθανότητα να μη σε αποδεχτούν. Τι γίνεται τότε;
Είναι κάτι το οποίο πάντοτε πρέπει να συνυπολογίζεται στις συνέπειες. Ότι αυτό που πας να κάνεις, μπορεί να είναι η πιο σωστή απόφαση για σένα, αλλά ίσως δημιουργήσει εντάσεις στους γύρω σου. Μπορεί να χάσεις κάποιον άνθρωπο γι’ αυτόν τον λόγο, να μην ξαναμιλήσετε ή να μην είστε ποτέ όπως πριν. Μπορεί από εδώ και πέρα να σε βλέπει με άλλο μάτι, να μην ξέρει πώς να σε διαχειριστεί, με αποτέλεσμα να απομακρυνθείτε. Όμως ο μόνος τρόπος να το μάθεις, είναι να μη φοβηθείς εσύ ο ίδιος την απόφασή σου. Κι όσο καθυστερείς την ανακοίνωσή της, τόσο μικραίνει η σημασία της εντός σου.
Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ικανοί να δεχτούν πραγματικότητες που είναι έξω από τα νερά τους, αποφάσεις που δε θα έπαιρναν για τους ίδιους τους εαυτούς τους και καταστάσεις που τους είναι πολύ δύσκολο να αποδεχτούν, είτε επειδή έχουν αντίθετη άποψη, είτε επειδή τους είναι άγνωστες κι ακατανόητες. Το θέμα είναι ότι η ζωή ανήκει σε εμάς κι όποια και αν είναι η έκβαση, το να βγεις μπροστά και να πεις την απόφασή σου με απόλυτη ειλικρίνεια, είναι θαρραλέο και το μόνο που μπορείς να κάνεις για να είσαι εντάξει με τον εαυτό σου. Γιατί στην τελική, από τη ζωή μας οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν, από την οικογένεια, μέχρι τους φίλους και τους συντρόφους, όμως ο εαυτός μας μένει για πάντα εδώ. Και γι’ αυτό πρέπει να τον προσέχουμε και να του φερόμαστε όπως του αναλογεί.
Συντάκτης: Ίλυα Τρανούδη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
