Οι σχέσεις είναι δύσκολες και δυστυχώς, είμαστε στην εποχή όπου έχουν γίνει δυσκολότερες. Το αντιλαμβανόμαστε καθημερινά κάνοντας μια συζήτηση με τους φίλους μας. Κάθε νέο φλερτ δημιουργεί άγχος και προβληματισμό. Ποιος θα κάνει το πρώτο βήμα, να πάρω πρωτοβουλία εγώ ή όχι; Πώς να συμπεριφερθώ; Πνιγόμαστε κυριολεκτικά σε μια κουταλιά έρωτα και περιμένουμε την άλλη πλευρά να ‘ρθει να μας βγάλει.
Μήπως όμως κάθε φορά που ξεκινάμε κάτι καινούριο πρέπει να κινούμε κι εμείς λίγο τα νήματα; Μήπως τα περιμένουμε όλα έτοιμα κι εμείς βρισκόμενοι απλώς στη θέση του λήπτη ενδιαφέροντος και συναισθήματος, μένουμε άπραγοι; Μήπως φοβόμαστε να πάρουμε κάποια πρωτοβουλία και να εξωτερικεύσουμε αυτά που νιώθουμε; Λίγο-πολύ όλα συμβαίνουν.
Έχουμε συνηθίσει σε στερεοτυπικές συμπεριφορές κι ιστορίες ερωτικών μαέστρων, που ανάθεμα αν έζησαν τον έρωτα στο πετσί τους, οι οποίοι μας συμβουλεύουν να περιμένουμε πρώτα να δούμε αν υπάρχει ενδιαφέρον απ’ την άλλη πλευρά και μετά να κάνουμε εμείς κίνηση.
Συγγνώμη, έχεις νιώσει ποτέ, εσύ που δίνεις αυτές τις συμβουλές, πώς είναι να βράζει το μέσα σου από επιθυμία, να καίγεσαι στη σκέψη του ανθρώπου που σ’ ενδιαφέρει, να θέλεις ν’ ακούσεις ξανά τη φωνή του, ν’ αναμένεις διακαώς πότε θα διεγείρεις πάλι την όσφρησή σου με τη μυρωδιά του; Όταν όλη σου η σκέψη είναι σ’ αυτόν, τι να περιμένεις;
Οι άνθρωποι είμαστε εγωκεντρικά πλάσματα, αρεσκόμαστε στην κολακεία, θέλουμε να μας ποθούν και να μας το δείχνουν, να είμαστε σημαντικοί για τους άλλους. Αισθανόμαστε μειονεκτικά, όταν εμείς εκδηλώνουμε το ενδιαφέρον μας κι εκθέτουμε τα συναισθήματά μας, καθώς εκείνη τη στιγμή είμαστε ευάλωτοι και κινούμαστε με γνώμονα την αβεβαιότητα.
Και ποιος σου είπε ότι στα σίγουρα θα βρεις την ευτυχία; Δεν έχεις ακούσει τη ρήση που λέει «Εκεί που τρέμουν τα πόδια σου να πας»; Γιατί εκεί, εν μέσω της αβεβαιότητας, αναγνωρίζεις πλήρως τις επιθυμίες σου και τη δύναμη του πόθου σου.
Όταν νιώθεις λοιπόν, μην περιμένεις ο άλλος να κάνει την πρώτη κίνηση. Κι αν δε θέλεις να πάρεις εσύ την πρωτοβουλία, δώσε του το πράσινο φως να την πάρει αυτός. Δείξε διαθέσιμος, έτοιμος κι ανοιχτός σε νέες περιπέτειες. Εκδήλωσε το ενδιαφέρον σου, στείλε ένα μήνυμα, πάρε ένα τηλέφωνο, κάνε μια πρόσκληση για καφέ, γιατί αν ο άλλος ενδιαφέρεται πραγματικά, θα δεχθεί.
Πολλές φορές, όταν δεν είμαστε συναισθηματικά έτοιμοι να κάνουμε εμείς το βήμα της προσέγγισης, διπλωματικά μπορούμε να προκαλέσουμε την κίνηση του άλλου. Η «πρόκληση» είναι η μαγική λέξη για ν’ ανοίξει ο δρόμος του φλερτ και να καταλάβει ο οιονεί εραστής μας ότι μας αρέσει. Δεν είναι κακό να προκαλούμε, πού και πού, λίγα χαμόγελα, τι λέτε;
Οι ανασφάλειες του καθενός σε συνδυασμό με το φόβο απόρριψης μας οδηγούν σε στασιμότητα στις σχέσεις μας. Οι άνθρωποι δεν είμαστε φωτεινοί σηματοδότες ν’ ανάβουμε το πράσινο και το κόκκινο λαμπάκι ανάλογα με τις διαθέσεις μας. Τα συναισθήματα βροντοφωνάζουν, όταν υπάρχουν, κι ανοίγουν τη δίοδο στην ανταλλαγή υποσχέσεων και στιγμών. Η αμφιβολία συνήθως δημιουργεί τις υποψίες, εκείνη κατατρώει τις ψυχές.
Γι’ αυτό όταν αισθάνεστε, πείτε το, δείξτε το, εκφράστε το! Δώστε το πιο παθιασμένο σας φιλί να σφραγίσει ανεξίτηλα μια στιγμή σας. Χαρίστε ένα χαμόγελο κι αφήστε ένα ζευγάρι χέρια να σας ζεστάνουν. Ρίξτε τις άμυνες κι η αμοιβαιότητα ίσως δεν είναι μακριά.
Συντάκτης: Αναστασία Νάννου
