Οι ζωές μας είναι παράλληλες. Ευθείες γραμμές πάνω στις οποίες ο καθένας χαράζει τη δική του διαδρομή. Κάθε γραμμή έχει τη δική της ιστορία, μοναδική, ανεπανάληπτη, αποτυπωμένη με χαμόγελα, δάκρυα, ευτυχία και πόνο. Όλα ένα κράμα.
Καθώς βαδίζουμε στο δικό μας μονοπάτι, μας αρέσει πού και πού να κάνουμε καμία στάση και να ρίχνουμε κρυφές ματιές μέσα απ’ την κλειδαρότρυπα στις ζωές των άλλων. Όχι από αδιακρισία, αλλά απ’ την ανάγκη μας να αφουγκραστούμε τα πάθη τους, να ταυτιστούμε με πρόσωπα και καταστάσεις, να πάρουμε ιδέες, να βρούμε υποστήριξη, να μη νιώθουμε μόνοι σ’ αυτό το Γολγοθά.
Είμαστε κι εμείς που γουστάρουμε να διαβάζουμε ερωτικές ιστορίες άλλων ανθρώπων, που θέλουμε να έχουμε μία καλύτερη εικόνα της ζωής μας, γιατί μέσα απ’ τα βιώματα άλλων, επιχειρούμε να δώσουμε απαντήσεις σε όλα όσα μας ταλαιπωρούν.
Αυτός είναι ο λόγος που αρθρογραφούμε κιόλας σ’ αυτή τη σελίδα που αγαπήσατε και διαβάζετε καθημερινά. Όλα όσα ζούμε εμείς, τα έχετε ζήσει ή θα τα ζήσετε κάποιοι από εσάς.
Διαβάζοντας τα κείμενά μας έχετε τη δυνατότητα να ανακαλύψετε πώς μπορεί κάποιος άλλος να συμπεριφέρθηκε σε μία παρόμοια κατάσταση με αυτή που ζείτε, ν’ ανακαλύψετε ίσως μία νέα οπτική του θέματος, να ταυτιστείτε, να ανασύρετε μνήμες, να πονέσετε, να λυτρωθείτε.
Πέρα απ’ την ανάγνωση, η παρακολούθηση ταινιών ή σειρών στις οποίες εκτυλίσσεται μία ερωτική ιστορία, δίνει την ευκαιρία να ζήσουμε απ’ την αρχή έναν έρωτα, να ταυτιστούμε με τους ήρωες της ιστορίας, να κλάψουμε, να εκτονωθούμε συναισθηματικά και να ζήσουμε το δικό μας δράμα. Είναι όπως στην αρχαία τραγωδία, όπου μέσα απ’ την «κρίση», που ήταν το κορυφαίο κομμάτι του δράματος το κοινό έφτανε στην κάθαρση.
Η κάθαρση της ψυχής μας λοιπόν πραγματοποιείται μέσω της ταύτισής μας με το βίωμα κάποιου άλλου. Η προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου είναι ξεχωριστή. Ωστόσο, οι καταστάσεις που βιώνουμε όλοι έχουν κοινά στοιχεία, όσες διαφοροποιήσεις κι αν υπάρχουν, κάτι που επιτρέπει στους άλλους να βρίσκουν ομοιότητες με τη δική μας ζωή.
Πόσο σκληρές είναι οι ώρες που δε σε καταλαβαίνει κανείς, είσαι εσύ κι ο εαυτός σου. Σκέφτεσαι ότι κανείς δεν είναι σε θέση να ξέρει τι πέρασες, κανείς δεν μπορεί να μπει στη θέση σου και το περνάς όλο αυτό μόνος.
Δεν είναι ότι οι φίλοι σου δεν σου συμπαραστέκονται, είναι ότι ο πόνος σου είναι βουβός. Τότε έχεις ανάγκη ν’ ακούσεις κάποιον που έχει περάσει το ίδιο και τι καλύτερο απ’ το να διαβάσεις ή να παρακολουθήσεις ως παρατηρητής, χωρίς να συμμετέχεις ο ίδιος, την εμπειρία ζωής ενός άλλου ανθρώπου που πέρασε το ίδιο με σένα.
Σε μία δύσκολη φάση δεν έχεις ανάγκη από συμβουλές, ούτε από επιβεβαίωση. Θέλεις ν’ ανοίξεις την ψυχή σου και ν’ αδειάσεις. Να βγάλεις από μέσα σου ό,τι σε τρώει, σε πονά και δε σ’ αφήνει να ζήσεις. Κι αν δεν μπορείς να το κάνεις εσύ, μην αγχώνεσαι. Υπάρχουν εκείνοι που δεν μπορούν να τα κρατήσουν μέσα τους και η μόνη τους διαφυγή είναι η εξωτερίκευση των συναισθημάτων τους.
Μέσα απ’ την ερωτική ιστορία άλλων ανθρώπων βρίσκεις τον εαυτό σου, τα λάθη σου, εξιλεώνεσαι. Διαβάζεις όσα θα ήθελες κι εσύ να πεις, να βρίσεις, να εξομολογηθείς. Είναι λες και κάποιος έχει βάλει κάμερα στη ζωή σου και σε παρακολουθεί. Κι όμως, απλώς ζει τη ζωή του, όπως κι εσύ τη δική σου. Μόνο που εκείνος αποφάσισε να τη μοιραστεί.
Δεν είμαστε μόνοι σ’ αυτό τον κόσμο, ούτε οι μόνοι που βιώνουμε κάποιες καταστάσεις. Ο έρωτας, ο πόθος, η απογοήτευση, η καψούρα, η απόρριψη, ο χωρισμός, η αγάπη κι άλλα τόσα συναισθήματα ξετρυπώνουν στις ζωές όλων μας. Οι εμπειρίες του ενός γίνονται κατευθυντήριος χάρτης για τους άλλους, μία κουβέντα παρηγοριάς. Γινόμαστε όλοι κοινωνοί των ίδιων συναισθημάτων.
Γιατί η ζωή μπορεί να έχει μόνο παραστάσεις, άλλα κάποιοι έχουμε τη δυνατότητα να βλέπουμε και λίγο απ’ το παρασκήνιο. Ας το εκμεταλλευτούμε!
Συντάκτης: Αναστασία Νάννου
