Μετά από κάθε χωρισμό ή κάθε ρομαντική ιστορία που δεν εξελίχθηκε όπως περίμενες, είναι λογικό να νιώθεις λύπη, πικρία, απογοήτευση ή ακόμη και ζήλια, ειδικά αν το αντικείμενο του πόθου σου πρόλαβε και προχώρησε πριν από σένα. Δεν είναι λίγες εκείνες οι μέρες που ίσως αναρωτιέσαι τι θα γινόταν αν κατάφερνες να ζήσεις εκείνον τον έρωτα όπως πόθησες αντί να πάρεις μόνο μια μικρή γεύση από εκείνον. Κρατάς μόνο λίγες στιγμές έρωτα στην καλύτερη περίπτωση και κάποια βράδια που ξενύχτησες πίσω από ένα πληκτρολόγιο, μιλώντας με το άτομο αυτό για τα πιο απίστευτα πράγματα.

Συνειδητά ή μη, έχεις πλάσει μια ιδανική εικόνα του ανθρώπου αυτού μέσα σου, διατρέχοντας τον τεράστιο κίνδυνο το άτομο που έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στο μυαλό και την καρδιά σου να μην είναι τίποτα από όλα αυτά που φαντάζεσαι. Ίσως να ήταν απλά η καλύτερη δυνατή επιλογή που μπορούσες να κάνεις μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο ή και η μόνη επιλογή σε μια περίοδο που καμία άλλη γνωριμία δεν έμοιαζε ικανή να σε εμπνεύσει και να σου κινήσει το ενδιαφέρον.

Ο λόγος που η εξιδανικευμένη αυτή εικόνα μπορεί να είναι απλώς μια φαντασίωση, είναι πως ποτέ ουσιαστικά δεν είχες την ευκαιρία να γνωρίσεις τον άνθρωπο αυτό που τόσο σε ενδιαφέρει σε βάθος και φυσικά δεν είχες το χρόνο να τον αγαπήσεις κιόλας. Δεν έμαθες τις παραξενιές του, τις συνήθειές του, αυτά που αγαπά και εκείνα τα άλλα που τον εξοργίζουν. Εδώ μιλάμε περισσότερο για έναν ανεπίδοτο έρωτα ή αλλιώς για έρωτα, καψούρα, πάθος, το λες όπως θες, που όμως δεν είχες την ευκαιρία να ζήσεις ως το τέλος ολοκληρωτικά και γι’αυτό στα μάτια σου έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Αν πρόκειται δε για ένα άτομο που καμία σχέση δεν έχει με τον χαρακτήρα, τα ενδιαφέροντα και την κοσμοθεωρία σου ή για άτομο που έτυχε να σε απορρίψει εκείνο πρώτο, τότε τα σενάρια του μυαλού σου που σου λένε πως έχασες κάτι πραγματικά μοναδικό θεριεύουν και λίγο σε τρελαίνουν.

Λες λοιπόν πως έχασες τον ένα και μοναδικό άνθρωπο, το ιδανικό ταίρι που θα έκανε τα πάντα για σένα, αυτόν που θα του στεκόσουν σαν άνθρωπος δικός του και μαζί θα ζούσατε έναν έρωτα για τον οποίο θα γράφονταν τραγούδια και ποίηση. Ωστόσο, αν αφήσεις για λίγο στην άκρη το συναίσθημα και την επιθυμία, ίσως καταλάβεις πως ο άνθρωπος αυτός ίσως δεν μπορεί ή δε θέλει να προσφέρει στις σχέσεις του όσα νομίζεις πως προσφέρει και οι διαφορές σας είναι πιθανό να σε έκαναν να φύγεις πρώτος εσύ από την αρχή κιόλας της πολυπόθητης ένωσής σας.

Ξέρεις ακόμη πως όσο και αν προσπαθείς να ξεχάσεις, για καιρό ακόμη θα σε βασανίζει η σκέψη πως είστε πια παρελθόν. Σίγουρα θα υπάρξουν και στιγμές όμως που θα επικρατεί η ψυχρή λογική. Δε γίνεται να χάσω κάτι που δεν είχα ποτέ ολοκληρωτικά, σκέφτεσαι και έχεις δίκιο. Ίσως υπήρχε κάποιος λόγος που η ιστορία σας δεν προχώρησε παρά την επιμονή και τις αμοιβαίες προσπάθειες που έκανε ο καθένας στο βαθμό που μπορούσε.

Στην τελική, η πιο απελευθερωτική συνειδητοποίηση είναι πως ήσουν ερωτευμένος με μια ιδέα, μια εικόνα ενός ανθρώπου που έζησε και έδρασε περισσότερο μέσα στη φαντασία σου παρά μέσα στη ζωή σου. Μπορεί ακόμη να ερωτεύτηκες περισσότερο την ανάγκη του «μαζί» και της ύπαρξης ενός τέτοιου ανθρώπου στη ζωή σου.  Το σίγουρο είναι πως κάποια στιγμή θα κουραστείς να κρατάς απωθημένα και ανεκπλήρωτους έρωτες σαν βαριές αποσκευές σε κάθε νέο ταξίδι, θα κρατήσεις τις όμορφες στιγμές αυτής της ιστορίας και όσα σου δίδαξε για τον εαυτό σου και τα λάθη σου και θα νιώσεις ξανά ανοιχτός σε νέες γνωριμίες και περιπέτειες.

Στην τελική, αν είναι γραφτό εσείς οι δυο να καταλήξετε μαζί ή έστω να έχετε μια ακόμη ευκαιρία, η ζωή θα τα φέρει έτσι ώστε να καταφέρετε να συγχρονιστείτε όσο ακόμη θα υπάρχει αμοιβαίο ενδιαφέρον. Σε περίπτωση που γίνει αυτό και υπάρξει μια δεύτερη ευκαιρία, καλό θα ήταν πριν προβείς σε δηλώσεις και μεγάλες αποφάσεις, να αναλογιστείς για λίγο τους λόγους πίσω από αυτή την επιστροφή από την πλευρά και των δυο σας. Άραγε κάποιος επιστρέφει όταν καταλαβαίνει πως δεν ήταν καλά πουθενά αλλού ή απλώς για να μη μείνει μόνος; Το μόνο σίγουρο είναι πως για κάθε ερωτική ιστορία που δεν πήγε καλά, υπάρχει συνήθως ουσιαστικός λόγος οπότε καλό θα ήταν να σκεφτείς πολύ καλά πού δίνεις τις ευκαιρίες σου και πού όχι. Το χρωστάς πάνω απ’όλα στον εαυτό σου.

Συντάκτης: Νεφέλη Μπαντελά
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου