Πόσο τρομακτική φαντάζει η φράση «θέλω να τελειώσw μέσα σου»; Σχεδόν δεν υπάρχει σαν κατάσταση ή πιθανή επιλογή στο μυαλό μας κι αν πού και πού μας επισκέπτεται αυτή η σκέψη, ακολουθείται από συναισθήματα άγχους και φόβου. Ο κόμπος στο στομάχι γίνεται πιο έντονος κι ο νους μας σε κλάσματα δευτερολέπτου έχει δημιουργήσει χιλιάδες μελλοντικά πιθανά σενάρια που τη δεδομένη χρονική στιγμή, μόνο ταραχή μπορούν να προκαλέσουν. Αποτελεί κάτι το απαγορευτικό που αρνούμαστε μέχρι και να το αναφέρουμε στην παρέα μας, ως θέμα συζήτησης. Αν ποτέ δε, παραβρεθούμε με ανθρώπους που αντιπαρατίθενται σ’ αυτό το ζήτημα, τότε αντιλαμβανόμαστε πως είναι ένα μονοπάτι που καλύτερα να μην το περπατήσεις αν δεν το θέλεις πραγματικά.
Τα μάτια γουρλώνουν, τα βλέμματα έχουν τρόμο και τα αίματα ανάβουν όταν κατηγορηματικά και με σθένος όλοι υποστηρίζουν πόσο λάθος είναι αυτή η επιλογή. Και ξαφνικά, πιάνεις τον επί χρόνια κάθετο σ’ αυτή την κατάσταση εαυτό σου, να χαμογελάει με ηρεμία και να συνειδητοποιεί πως αυτό που έχει ζήσει είναι πέρα για πέρα μη αντιληπτό κι αποδεκτό. Αλλά εσύ το έχεις ζήσει μ’ έναν πολύ φυσικό τρόπο.
Κάποια στιγμή στη ζωή σου, ζεις αυτά που έβλεπες σε ταινίες και διάβαζες σε άρθρα κι αρχίζεις ν’ απορείς μήπως τελικά υπάρχουν. Πορεύεσαι με αυτοσυγκράτηση κι αυτοέλεγχο σε μια υπέροχα δομημένη ζωή όντας αξιοπρεπής και συνετός. Αποφεύγεις τα πολύ ρομαντικά και μεγάλα λόγια αλλά τα ζεις. Οι στιγμές σου πια, είναι πιο έντονες απ’ αυτά που λες και παραδέχεσαι. Οι άμυνες πέφτουν, τα ταμπού και τα πλαίσια εξαφανίζονται κι οι ηθικοί σου φραγμοί δέχονται επίθεση από κάτι που δεν μπορείς να ελέγξεις. Υψώνεις μεγαλύτερα τείχη τα οποία γνωρίζεις ότι είναι θέμα χρόνου να γκρεμιστούν. Πόση αδρεναλίνη σού προκαλεί αυτό το συναίσθημα;
Κάνεις ησυχία, πλησιάζεις τον άνθρωπό σου μετά από προσπάθεια να βάλεις το μυαλό σου σε τάξη και δεν μπορείς να του μιλήσεις. Το σώμα παίρνει τα ηνία. Σφίγγεται το στομάχι σου, τρέμεις, η καρδία σου χτυπάει γρήγορα και δυνατά. Τώρα είναι αργά. Οι ανάσες σας είναι πολύ κοντά. Τον ακουμπάς και τινάζεται, σε ακουμπάει κόβοντάς σου την ανάσα. Κάνεις τα αδύνατα δυνατά να σκεφτείς με λογική μα όλα φαντάζουν τόσο μάταια και μικρά μπροστά σ’ αυτή τη στιγμή. Σε χαϊδεύει και νιώθεις τόση έξαψη όσο και σεβασμό. Ακουμπάς τα χείλη σου στα δικά του και το πάθος τείνει να γίνει ανεξέλεγκτο. Δεν μπορείς να σκεφτείς τίποτα. Ακολουθείς τον ρυθμό που τα σώματά σας δίνουν με αβίαστο τρόπο. Ταιριάζουν. Δίνετε υπόσταση στη χημεία μεταξύ σας κι αυτή υψώνει το ανάστημά της κάθε φορά και πιο πολύ.
Παίρνεις απόσταση -γιατί έτσι έχεις μάθει- κι εκεί είναι που γίνεται η έκρηξη. Σε κοιτάει, σε γδύνeι με το βλέμμα, δαγκώνeσαι, θες να ορμήξeις αλλά έχει μετατραπεί σε τέτοιο εγκεφαλικό παιχνίδι που επιζητείτε τον χuδαiο βaσaνισμό σας. Όλα είναι σε αδράνεια γύρω σας κι εσείς μιλάτε, ενώ τα κορμιά σας είναι πλέον ασυγκράτητα. Σου χαμογελάει πονηρά περιμένοντας ν’ ακούσεις κάτι πρόστuχο και σου λέει «σ’ αγαπάω». Στο άκουσμά του επιβεβαιώνεις όλα όσα ζεις. Σε αρπάζει και νιώθεις να ξεφεύγεις. Χίλια ανώμaλα σενάρια κατακλύζουν το μυαλό σου. Ό,τι έχεις δει, ακούσει, φανταστεί έρχονται στο προσκήνιο. Διστάζεις να τα εκφράσεις. Είναι εκείνη η λεπτή γραμμή που τόσο θες να πατήσεις. Μια απόφαση.
Δε χρειάζεται όμως να την πάρεις. Την πήραν τα σώματά σας για εσάς. Ξεκινάς και μιλάς πολύ, για όλα. Ξεπερνάτε κάθε όριο ταυτόχρονα. Η έλξη είναι τέτοια που έχετε σχεδόν τελειώσει εγκεφαλικά. Συνεχίζετε αλλάζοντας στάσεις λες κι είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Έχουν ισοπεδωθεί όλα κι εσείς ακολουθείτε με απόλυτη αφοσίωση. Εκείνα τα λεπτά, η κτητικότητα παίρνει άλλη μορφή, αφού έχετε ενωθεί σε τέτοιο σημείο που το καθιστά μοναδικό. Τελeιώνετε πάντα με μια πρωτόγνωρη ευκολία κι αυτό σας αφήνει τον χώρο να ασχοληθείτε ο ένας με τον άλλο σε ακραία σaρκικά επίπεδα. Δημιουργείς ερωτική οικειότητα που σε ωθεί να διαχωρίσεις την ανθρώπινη υπόστασή σου από αυτό το κομμάτι. Όλα έχουν μπει σε σωστή τροχιά και πλέον πιστεύεις πως το τέλειο υπάρχει, γιατί το ζείτε.
Ξυπνάς ένα πρωί απαλλαγμέν@ από κάθε ηθικό φραγμό αφού τα έχετε καταρρίψει όλα μαζί κι υποστηρίζεις το αδύνατο. Ολοκληρώνεσαι σε όλα τα επίπεδα αντικρίζοντας τον άνθρωπό σου. Κι ένα βράδυ, όσο είναι μέσα σου, όταν όλα πια έχουν ειπωθεί κι όταν έχετε τερματίσει ψυχικά και σaρκικά, σε κοιτάζει και σου ψιθυρίζει σαν να είναι το πιο σημαντικό μυστικό: «θέλω να τελειώσw μέσα σου». Εκμηδενίζοντας κάθε τι, πιάνεις τον εαυτό σου να το θέλει όσο τίποτα στον κόσμο. Εσύ ο συγκρατημένος, ηθικός και με αυτοέλεγχο άνθρωπος, στέκεσαι γuμνός μπροστά σε μια τέτοια αλήθεια. Την αλήθεια σας. Έχετε αγγίξει το απόλυτο. Την επόμενη νύχτα, τον κοιτάζεις στα μάτια και χωρίς ίχνος αμφιβολίας και ντροπής του λες «θέλω να τελειώσεις μέσα μου». Και να που το απόλυτο που ζήσατε χθες το βράδυ, σήμερα είναι και το απόλυτα αμοιβαίο.
Συντάκτης: Έλλη Γιαβάση
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
