Λάθη, λες, ακούς, σου λένε, σου επιβάλλουν. Και κάπου εδώ, κάθε φορά τρομοκρατείσαι ή γελάς, αισθάνεσαι και πάλι τον άλλοτε κρυμμένο, κόμπο στο στομάχι σου, κι η θύμηση της ζωής σου απλώνεται σαν μια ταινία μπροστά σου.
Κι είναι στιγμές, ενίοτε ατελείωτες, σαν αιώνας, που τα λάθη διαδέχονται το ένα το άλλο. Ο προσωπικός αναστοχασμός σου αυτή τη φορά σε πρόδωσε, ή μάλλον δεν ήταν δίπλα σου καν. Επιλογές που τις προόριζες για την ευτυχία σου αλυσιδωτά αποδεικνύονται κάτι περισσότερο από μάταιες. Όλη η ζωή σου θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από λανθασμένες επιλογές, από αποφάσεις που σου στοίχησαν, από αποδοχές κι από απορρίψεις που κάποτε πόνταρες επίμονα για την ισχύ τους και στο τέλος σε διέψευσαν ολοκληρωτικά.
Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν τα φοβάσαι τα λάθη. Αν είναι κάτι που έμαθες άλλωστε, είναι πως μέσα απ’ τις μπόρες μπορείς να καταλαγιάζεις αλλάζοντας και τελικά ισορροπώντας προς το καλό τη σκέψη σου. Είναι η διαδοχική αναίρεση των επιλογών σου, των κριτηρίων εκείνων που οριοθέτησες με μεγάλη συνείδηση που σε κάνουν να αμφισβητείς τον εαυτό σου κι αυτό σε πονά μα σε πεισμώνει συνάμα.
Κι έτσι, κάπου στα απανωτά κτυπήματα, στις διαδοχικές προδοσίες, στις συνεχείς απογοητεύσεις που φλέρταραν επιτυχώς με τη συναισθηματική σου ανοσία, κάπου εκεί στην απειλή των ισορροπιών σου, κι η παραμικρή βελτίωση είναι εμφανής. Γιατί μέσα στα τόσα λάθη, ένα σωστό αρκεί. Μία σωστή, σταθερή και γερά θεσπισμένη επιλογή είναι αρκετή για να λειτουργήσει αλυσιδωτά και για άλλα καλά, για τη θετική έκβαση εκείνων που τόσο κυνηγούσες!
Λένε πως η τροπή που δίνουμε στη σκέψη μας είναι καταλυτική κι η αλήθεια είναι πως ισχύει στον υπέρτατο δυνατό βαθμό. Η αισιοδοξία και μόνο που μπολιάζεις τη σκέψη σου σε κάθε παραδοχή σου για μια επιτυχία σου, προσφέρει ανεκτίμητη δύναμη. Η επιμονή ότι ένα κατόρθωμά σου άξιζε, είναι ικανή για να συντρίψει και να κάψει όσα λάθη έκανες. Γιατί πελαγωμένος στο μηδέν κατόρθωσες να ανέβεις.
Η αλλαγή της σκέψης, τα όρια στις καταφάσεις σου, η επιμονή στην άρνησή σου, η αγάπη στον εαυτό σου, είναι μερικές απ’ τις σκέψεις που σε βασάνισαν για ώρες, που σε έθεσαν δέσμιο του παρόντος σου και σε ανάγκασαν να αναθεωρήσεις για όσα άλλοτε θεωρούσες σταθερές σου.
Στην πραγματικότητα, έτσι θα έπρεπε να λειτουργεί ο κύκλος με τα λάθη μας. Να λειτουργούν σαν λυτρωτικοί καταλύτες καθιστώντας τις σωστές επιλογές απλώς θέμα χρόνου. Τα λάθη σου να σε ξαναγνωρίζουν και να σε αναγκάζουν να θέτεις ξανά όσα θες κι όσα αρνείσαι. Και με το τοπίο ολοένα και πιο ξεκάθαρο, σαφώς και τίθεσαι ικανός να χειριστείς τις καταστάσεις, να βρεις την άκρη σε ένα κουβάρι που δε φταις και κυρίως να μη φοβάσαι τα επόμενα λάθη σου.
Ποτέ δεν είναι αργά για τις σωστές επιλογές. Άπαξ και πιστέψεις στη δύναμη που κρύβει η θέληση της ψυχής σου, θα δεις τα λάθη να λιγοστεύουν ένα-ένα. Γνωρίζοντας τι πραγματικά θες, απομονώνεις τουλάχιστον όσα προκαλείς εσύ, πολλές φορές ασυνείδητα. Κι η ηθική σου ανασύσταση, η ολοκληρωτική σου αναδιάρθρωση, διαφαίνονται τόσο που γοητεύουν ακόμα και σένα.
Σε ρίχνεις σε λάθη συνεχώς. Μα είσαι σε θέση να τα ανατρέψεις με μια σωστή επιλογή που τα ίδια τα λάθη σου γεννούν. Μόνο για αυτή την επιλογή, την ικανή να ομαλοποιήσει καθετί που λίγο πριν σε έφθειρε, αξίζουν όλα τα άλλα.
Επιμέλεια Κειμένου Ήβης Παπαϊωάννου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ήβη Παπαϊωάννου
