Ο χρόνος όλα τα γιατρεύει. Μπούρδες, μεγάλες μπούρδες. Το μυαλό τα κάνει όλα. Εκεί βρίσκεται το κέντρο της σκέψης. Όλα είναι στο μυαλό. Αν από εκεί δεν κατεβάσεις ρολά, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα, ούτε να καταφέρεις κάτι. Αν τα κατεβάσεις όμως, όλα θα έχουν τελειώσει.
Άλλαξα αριθμό, μέχρι και συσκευή κινητού άλλαξα. Δεν πέρασα τον αριθμό σου στις επαφές μου. Δεν είναι ότι δε γούσταρα, βασικά τώρα που το ξανασκέφτομαι γούσταρα απίστευτα, απλά δε το χρειαζόμουν. Σταμάτησα να σε παίρνω τηλέφωνο, σταμάτησες να με παίρνεις.
Ναι, μου κόστισε και μάλιστα πολύ. Από εκεί που το κινητό μου χτυπούσε κάθε μέρα κι έβλεπα το όνομά σου στην οθόνη, τώρα καπνός. Δεν ακούω τη φωνή σου, δε γελάω με τα αστεία σου, δε σου λύνω τις απορίες σου. Δε σου απευθύνω καν το λόγο. Δε σε βλέπω, δε σε κοιτάω, δε σε αγγίζω.
Δεν τον πέρασα τον αριθμό σου, αλλά να σου πω κάτι; Τον θυμάμαι απ ‘έξω. Προσπάθησα να τον ξεχάσω αλήθεια. Είχα καιρό να τον θυμηθώ, πόσο μάλλον να τον πληκτρολογήσω. Αλλά μου είναι αδύνατον. Δε θέλω να τον θυμάμαι, αλλά δεν μπορώ να πατήσω ένα κουμπί και να τον σβήσω απ’ τη μνήμη μου.
Αλλά τι να τον κάνω και που το θυμάμαι; Να σε πάρω και τι να ακούσω; Μια τυπική συζήτηση μεταξύ δύο ξένων πια; Να σε ακούσω να μου δίνεις συμβουλές; Τα τυπικά χρόνια σου πολλά; Να σου πω και κάτι άλλο; Καλύτερα να μην έχουμε καμία επαφή. Έτσι θα είναι καλύτερα σίγουρα.
Ναι, είμαι απαιτητική. Αυτό θέλει κι ο έρωτας άλλωστε. Απαιτήσεις, υποσχέσεις και πράξεις. Καμιά φορά και λόγια, είναι λυτρωτικά. Δεν μπορώ να συμβιβαστώ με τα τυπικά σου λόγια, τα φιλιά στο μάγουλο, τις αγκαλιές με το ζόρι, τα ερωτικά μηνύματα μόνο τα ξημερώματα. Αυτό το λίγο σου μπορεί να με σκοτώσει.
Δε δέχομαι ότι όλα τελείωσαν, ούτε ότι μπορούμε να είμαστε φίλοι. Δε θέλω να είμαστε τίποτα. Το προτιμώ. Θέλω να σε θυμάμαι όπως ήσουν τότε, όπως μ ‘αγάπησες, όπως με άγγιζες, όπως με φιλούσες. Τι να τον κάνω έναν αριθμό όταν δεν μπορώ να ηρεμήσω στην αγκαλιά σου;
Τις μισώ τις αναπάντητες κλήσεις. Αναπάντητες θα αφήνεις τις κλήσεις μου και τις επιθυμίες μου, αναπάντητα τα συναισθήματά μου. Κι όσο κι αν θέλω να σε πάρω τηλέφωνο πάντα κάτι θα με σταματάει. Πού θα πάει, θα ξυπνήσω μια μέρα και δε θα θυμάμαι κανένα συνδυασμό από τον αριθμό σου. Και τότε, να είσαι σίγουρος πως το μυαλό μου θα έχει κατεβάσει ρολά.
Επιμέλεια Κειμένου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Άννα-Μαρία Μαρίνου
