Το μέλλον είναι κάτι το οποίο κανείς δεν μπορεί να προβλέψει. Αν και θα είχε πλάκα το θεωρώ εξαιρετικά βαρετό. Όλοι όμως το φανταζόμαστε. Όλοι κάνουμε όνειρα που αφορούν το μέλλον με περιεχόμενο είτε ερωτικό, είτε επαγγελματικό, είτε φιλικό.
Αναλογιστείτε για μια στιγμή πώς φανταζόσασταν το μέλλον σας όταν ήσασταν στα δεκαπέντε. Μετά αναρωτηθείτε, είστε ικανοποιημένοι από το σήμερα; Πετύχατε τους στόχους που είχατε βάλει; Μήπως οι στόχοι άλλαξαν με τον καιρό; Μήπως δεν είχατε στόχους και απλά αφήσατε τα πράγματα να κυλήσουν κι ό,τι έρθει;
Θεωρώ πως ένα από τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή μας είναι να βάζουμε στόχους. Δεν υπάρχει πιο ωραίο συναίσθημα από το αίσθημα της ικανοποίησης όταν πετυχαίνεις κάτι για το οποίο πάλεψες και το ήθελες πολύ.
Βέβαια πολλοί είναι κι αυτοί οι οποίοι θέτουν στόχους απλά για να υπάρχουν, δεν προσπαθούν καθόλου και θεωρώ αδιανόητο να απογοητεύονται όταν καταλαβαίνουν πως δεν πρόκειται να φτάσουν εκεί που επιθυμούν. Δεν είναι λίγοι κι αυτοί που θέτουν στόχους, μοχθούν αλλά δεν τα καταφέρνουν. Κάποια στιγμή να είστε σίγουροι ότι θα τα καταφέρετε. Η ζωή μας παρουσιάζει δυσκολίες κι εμπόδια που μπορούμε να αντιμετωπίσουμε για κάποιο λόγο. Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Μπορεί να μην τον μάθεις σίγουρα αλλά κάποια στιγμή θα το καταλάβεις. Η ζωή φέρνει στον καθένα ό,τι μπορεί να αντέξει.
Όταν θέτεις ένα στόχο όλες οι εσωτερικές σου δυνάμεις επικεντρώνονται εκεί. Αλλά είναι φυσιολογικό με τον καιρό να αλλάζουν οι στόχοι. Γνωρίζεις ανθρώπους, αποκτάς εμπειρίες, καταλαβαίνεις περισσότερα, περιμένεις λιγότερα κι ελπίζεις. Είναι λογικό στα δεκαπέντε να μην έχουμε τους ίδιους στόχους με σήμερα. Πολλές φορές οι στόχοι μας είναι στόχοι που μας επέβαλαν ή μας υπέβαλαν οι άλλοι και τους έχουμε ενστερνισθεί άκριτα. Γιατί η ελπίδα πρέπει να πεθαίνει τελευταία όταν ονειρεύεσαι. Μην τα παρατάς στην πρώτη δυσκολία. Αναλογίσου πως αν δεν περάσεις από εμπόδια, δεν θα νιώσεις την ίδια ικανοποίηση όταν τα καταφέρεις.
Είμαστε αυτά που επιλέγουμε. Γι ‘αυτό πρέπει να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας και να ασχοληθούμε συνειδητά με τις επιλογές μας, με τη ζωή μας. Τι θέλουμε, πώς το θέλουμε, γιατί το θέλουμε, τι στοχεύουμε.
Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να βάζεις στόχους. Ένα στόχο για κάθε μέρα, για κάθε βδομάδα, για κάθε μήνα, για κάθε χρόνο. Βάζε όσο πιο πολλούς μπορείς. Αν σε βοηθάει, πάρε ένα χαρτί και σημείωσέ τους. Δοκίμασέ το για ένα χρόνο, δες στο τέλος της χρονιάς τι απ όλα αυτά που έθεσες για στόχους, πέτυχες. Κανένας στόχος δεν είναι χαζός. Απλά άλλοι είναι πιο δύσκολοι κι άλλοι πιο εύκολοι να πραγματωθούν. Πολλοί είναι σύντομοι κι άλλοι χρειάζονται καιρό για να πραγματοποιηθούν.
Θα απογοητευτείς, θα κλάψεις. Θα υπάρξουν στιγμές που θα θέλεις να τα παρατήσεις, να μην ασχοληθείς με τίποτα. Θα έρθουν μέρες άσχημες, πολύ δύσκολες, δεν περνάν όλα από το χέρι σου βλέπεις. Αξίζει όμως να ζεις γι ‘αυτά.
Ο Νίτσε είχε πει και να το θυμάσαι: Αυτοί που έχουν ένα «γιατί» για να ζουν, μπορούν να αντέξουν σχεδόν οποιοδήποτε «πώς».
Χωρίς όνειρα και στόχους θα ζούσαμε μια ζωή ανταποκρινόμενοι στις απαιτήσεις τρίτων, προσκολλημένοι σε μια καθηλωτική, ανιαρή καθημερινότητα. Πρέπει να αποφασίσεις αν θα γίνεις εσύ δημιουργός του δικού σου μέλλοντος ή θα αφήσει τους άλλους να σε χειρίζονται σαν τηλεκατευθυνόμενο αμαξάκι. Αυτό ζητούσες από τη ζωή σου;
Εξάλλου τι θα ήταν η ζωή χωρίς τις δυσκολίες; Ένας βαρετός δρόμος που δεν οδηγεί πουθενά.
Συντάκτης: Άννα-Μαρία Μαρίνου
