Το παρελθόν κάθε ανθρώπου είναι αυτό που θα τον συντροφεύει πάντα. Άλλοι θέλουν να ξεχνούν τις κακές αναμνήσεις κι άλλοι να τα θυμούνται όλα και να το τιμούν με δέος κι υπερβολή, φλερτάροντας στο όριο με την παρελθοντολαγνεία. Όλοι μα όλοι όμως επιθυμούν διακαώς να αποτελούν ανεξίτηλο κομμάτι στο παρελθόν των άλλων κι ιδιαίτερα των συντρόφων∙ πρώην, νυν κι αεί.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να στιγματίσεις έναν άνθρωπο∙ εύκολοι, δύσκολοι. Ο εύκολος είναι να τον κάνεις να μετανιώνει κάθε φορά που αναφέρεται στο όνομά σου για την αναθεματισμένη ώρα που σε έβαλε στη ζωή του, σ’ ερωτεύτηκε, εμπιστεύτηκε ή οτιδήποτε τέλος πάντων βίωσε μαζί σου. Γιατί να μετανιώνει; Γιατί για όλες εκείνες τις όμορφες στιγμές, πλήρωσε ένα τίμημα τόσο μεγάλο όσο ένα ψέμα ή μία προδοσία ή άλλες τόσες κακές στιγμές με καβγάδες κι υστερίες και κτητικότητες και ζήλιες.
Το έκανες, τον πλήγωσες –ίσως όχι τόσο λίγο όσο νομίζεις– αι μπράβο αν αποτελείς στίγμα στην ιστορία κάποιου, όχι όμως με τέτοιο τρόπο. Ξέρεις, είναι όπως εκείνος ο συγκεκριμένος τύπος που υπάρχει σε κάθε παρέα που είναι τόσο ενοχλητικός που αν τον δεις έστω και μία φορά στη ζωή σου, θα τον θυμάσαι πάντα με μία αηδία. Κάπως έτσι θα σε αντιμετωπίζει κι ο άλλος αν του μείνεις αξέχαστος με την αρνητική έννοια.
Ναι, είναι πάντα ευκολότερο να πληγώνεις τους άλλους και πιο δύσκολο να τους κάνεις ευτυχισμένους. Το πρώτο για τον εαυτό σου έχει μοναδικό κόστος, την ίδια σου τη συνείδηση και το δεύτερο μία οικτρή αποτυχία γιατί προσπαθείς για ένα αβέβαιο αποτέλεσμα.
Κάθε σχέση είναι ένα ταξίδι, μία αναζήτηση ευτυχίας, χαράς, ικανοποίησης, ολοκλήρωσης. Και κάθε φορά που ετοιμάζεις τα μπαγκάζια σου για ένα τέτοιο ταξίδι εύχεσαι να είναι όσο πιο ευχάριστο γίνεται. Είσαι όμως έτοιμος να ρίξεις όσο κόπο χρειάζεται για να είναι πραγματικό υποφερτό;
Περιμένεις απ’ το συνοδοιπόρο να βρει εκείνα τα μικρά πραγματάκια που σε κάνουν χαρούμενο κι αν δεν τα βρει απογοητεύεσαι και κάνεις βήματα πίσω και το ίδιο σου συμβαίνει κάθε που εσύ χάνεις το δρόμο σου, όμως εκεί ακριβώς είναι η ουσία.
Δε λέω, καλή η επικοινωνία και το πάθος αλλά το κύριο, πάνω από όλα είναι να περνάς καλά γιατί όλα εδώ που τα λέμε κάπως έτσι ξεκινούν. «Να περνάμε καλά κι όπου βγει». Κλασική φράση, που κατ’ ουσία κανένας δεν κοιτά τον πληθυντικό και το «περνάμε καλά» κι όλοι εστιάζουν στο πού θα βγει.
Υπάρχουν άνθρωποι που γίνονται χίλια κομμάτια για να ευχαριστήσουν ανθρώπους και τελικά δεν παίρνουν τίποτα που να ανταμείβει επάξια τον κόπο τους κι αν ποτέ τους ρωτήσεις γιατί, μην περιμένεις να σου μιλήσουν για «καλά» ριγμένα σε γιαλούς ή ανιδιοτέλειες κι αθανασία της ψυχής, εγωισμός είναι! Θέλω να μίλα για μένα καιρό μετά και κανείς επόμενος να μην είναι καλύτερος σε εκείνα τα μικρά, τα χαζά, τα γραφικά και τα ρομαντικά.
Το πρωί να σηκώνεσαι και να του φτιάχνεις καφέ ή να της φέρνεις πρωινό στο κρεβάτι ή να στέλνεις μηνύματα μέσα στη μέρα σεξουαλικά, ερωτικά, κάφρικα επειδή απλά ψοφάς να σκέφτεσαι τα πνιγμένα στη δουλειά μούτρα να σκάνε ένα ηλίθιο χαμόγελο. Κι αν δεν μπορείς να κάνεις αυτά, απλώς μάθε να απολαμβάνεις αυτά που έχεις και πάψε πια να γκρινιάζεις.
Όταν είσαι χαρούμενος, είσαι καλά και το απολαμβάνεις εσύ, όταν όμως περιτριγυρίζεσαι κι από χαρούμενους ανθρώπους που τα χαμόγελά τους οφείλονται σε σένα, η χαρά κι η ανακούφιση γίνονται ευτυχία.
Η συλλογή των αναμνήσεων κάθε ανθρώπου δεν έχει να κάνει μονάχα με καταστάσεις και πρόσωπα μα με τον ίδιο τον εαυτό σου. Το να μείνεις αξέχαστος είναι κάτι απλό γιατί μπορεί οι στιγμές να είναι στο τώρα μα ο τρόπος που η στιγμή σας θα μείνει στο μυαλό και στην καρδιά του άλλου, είναι κάτι που μπορείς μέρα τη μέρα να το χτίσεις όπως εσύ θέλεις.
Γίνε όλα αυτά που θα ήθελες να λαμβάνεις από κάθε σύντροφο, φίλο, συγγενή, συνάνθρωπο και τότε θα μένεις πάντα αξέχαστος σε όλους, δεν κοστίζει τίποτα κι ούτε απαιτεί και μεγάλη προσπάθεια.
Γιατί τελικά δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση και καλύτερη επιβεβαίωση του εγωισμού του δικού σου, δικού μου κι όλων μας –γιατί όλοι τον έχουμε πολύ ψηλά– απ’ το να ξέρεις ότι κάποιος, κάπου μιλά για σένα με σεβασμό, εκτίμηση κι αμέριστη νοσταλγία.
Επιμέλεια Κειμένου Μαριάνας Μάργαρη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μαριάνα Μάργαρη
