Ανέκαθεν σχέσεις που βρίσκονταν στο ξεκίνημά τους, θα λέγαμε πως ήταν μια καλή ευκαιρία για να φορέσουμε τα καλά μας στο μέσα μας και να βιώσουμε εκ νέου μια περίοδο που η εικόνα μας φαντάζει σαν καλοσχεδιασμένο έργο τέχνης. Ακόμα και τα ψεγάδια τους, θα είχαν κάτι καλό να προσφέρουν. Αυτού του είδους τη δύναμη που έχουν άγνωστοι αρχικά άνθρωποι πάνω μας, θα ήταν αδύνατο να την ορίσουμε και τη μεταφράσουμε με έναν μόνο όρο, ή μία μονάχα συμπεριφορά.

Δεν είναι ο κάθε έρωτας ίδιος, όχι αποκλειστικά, γιατί η κάθε φορά γεννά κι άλλες αναμνήσεις ή εμπειρίες. Αλλά γιατί η κάθε φορά έχει τη μοναδικότητα της ανακάλυψης μιας διαφορετικής πτυχής του εαυτού σου. Ακόμη κι αν αυτό το ανακαλύψεις ετεροχρονισμένα κι όχι μέσα στη σχέση, στο διάστημα που διαδραματίζεται. Με άλλα λόγια, άνθρωποι που εμείς τους δίνουμε τη δύναμη να μπουν μέσα μας και να κρατάνε πολλές φορές το ζύγι της ψυχοσύνθεσής μας, οποιοδήποτε κατάλοιπο κι αν αφήσουν φεύγοντας, σίγουρα μας έχουν φέρει ένα βήμα πιο κοντά στον πραγματικό μας εαυτό.

 

 

Αυτή τη δυνατότητα βέβαια, θα μπορούσα να ρισκάρω και να σου πω πως δε θα την συναντήσεις σε μια σχέση συμβατική, γιατί σε δρόμο ομαλό, πόσους ελιγμούς να κάνεις μάτια μου; Τα γκάζια θα τα δεις με άνθρωπο έξω από τα δεδομένα σου. Μπορεί με μια πρώτη ματιά να μη φαίνεται και πολύ δελεαστικό, καθώς την ταραχή ουδείς υπάρχει που να μην τη φοβάται, αλλά όλες μας οι αναμνήσεις που μάς κάνουν να λέμε πως μια σχέση θα τη ζούσαμε και πάλι από την αρχή, είχαν να κάνουν με άνθρωπο που μας τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια και μας έβαλε σε σειρά διαφορετική. Και μπορεί αυτό να είναι το μυστικό ενός ταιριάσματος μη αναμενόμενου κι υποφερτού στα μάτια κάποιου τρίτου: η ενόχληση που προκαλεί ο ένας στη ρουτίνα του άλλου. Μιλάμε για χημεία που σε κάνει να νιώθεις έναν ηλεκτρισμό στην ατμόσφαιρα και ταυτόχρονα για την επιθυμία να τρέξεις να σωθείς από την παράνοια που σε βρήκε.

Σχέσεις που φέρουν την ταμπέλα της αταίριαστης θα φέρουν αγκαλιά ανθρώπους που πολλές φορές έχουν εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις για τη  ζωή κι ίσως στόχους γι’ αυτήν. Σε βήματα πίσω που θα κάνεις ενώ κανονικά θα είχες φύγει χωρίς να ρίξεις βλέμμα πίσω σου, σε προσωπικά σου όνειρα που ίσως θα αφήσεις για λίγο στον πάγο επειδή προτεραιότητα θα έχει κάποια ανάγκη του συντρόφου σου, εκεί θα δεις για πρώτη φορά καθαρά πως τελικά δεν είσαι τόσο εγωιστής. Μπορεί τελικά να αντέχεις χωρίς να έχεις τον τελευταίο λόγο σε καβγά και να μη σε πειράζει και καθόλου. Από την άλλη ίσως συνειδητοποιήσεις πως δεν έχεις στάλα υπομονής και ζηλεύεις, πολύ, μα πάρα πολύ.

Κι όλα αυτά, θα τα δεις όταν βαρέσεις τα γκάζια που απαιτεί μια σχέση που δε σε αφήνει να εφησυχαστείς, όχι γιατί δεν είναι ειλικρινής ή σταθερή, απλώς γιατί συνεχώς έχει κάτι νέο να σε διδάξει. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί περίτρανη επιβεβαίωση πως οι άνθρωποι δεν είμαστε πέτρινες μάζες, απαράλλαχτες κι αμετακίνητες. Όταν αγαπάς, δίνεις και παίρνεις μια δύναμη μεταμορφωτική, μαθαίνεις και διδάσκεις αυτόν που βρίσκεται δίπλα σου, δίνοντας άλλο ένα σημαντικό και μη εξαιρετέο check στη λίστα του «μαζί».

Δύο άνθρωποι που έρχονται κοντά εξαιτίας των αντιθέσεών τους, ίσως να μπορούν να αναιρέσουν και την αντίληψη πως σίγουρα θα απομακρυνθούν και για χάρη τους. Η συμβίωση που εξαρχής θα δομηθεί πάνω στο φαινομενικό εμπόδιο της διαφορετικότητας, θα δώσει και στους δύο το προνόμιο της απόρριψης του μονόπλευρου. Μπορείς να δεις και τις δυο όψεις του νομίσματος, εφόσον απέναντί σου δε στέκεται μια ελαφρώς παραλλαγμένη εκδοχή του εαυτού σου.

Η μαγεία σε τέτοιες σχέσεις, φαινομενικά δύσκολες, που δε θα πόνταρες και πολλά για το αν θα άντεχαν στον χρόνο βρίσκεται στην αλληλεπίδρασή σου με το ταίρι σου. Κάθε μέρα ίσως να μην είναι καλοκαίρι, ίσως και να αγγίξετε άκρα επικίνδυνα για την επιβίωσή σας μαζί. Ο ένας μπορεί στιγμιαία να μην αντέχει τον άλλον, αλλά δεν είναι αυτό που πραγματικά μετράει στο θέμα μας. Ήρθε η στιγμή στη ζωή σου, που για πρώτη, ή και -γιατί όχι- για δεύτερη φορά, συνάντησες έναν άνθρωπο που σου ανάβει όλα τα λαμπάκια μαζί, σε προκαλεί να κάνεις πράγματα που είχες κατατάξει στην λίστα του «ποτέ». Αυτό που πρέπει να καταλάβεις, είναι πως μαζί με αυτόν, ξανασυστήθηκες με μια εκδοχή του εαυτού και καλείσαι να την αγαπήσεις όπως αγαπάς  το πρόσωπο που λες καληνύχτα τα βράδια.

 

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!

Συντάκτης: Αλίκη Μουσμούλα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου