Ρίζες Φεστ: Όταν η παράδοση ζει μέσα μας ωραία πράγματα συμβαίνουν

Λίγος μόνο καιρός πέρασε από το Ρίζες Φεστ στο Faliro Summer Theatre κι είναι σαν να είμαστε ακόμη εκεί. Τα τραγούδια που ακούσαμε ακόμη παίζουν μέσα στο μυαλό μας. Κάποιοι τα σιγοτραγουδάμε, άλλοι πιο τολμηροί τα χορεύουμε ακόμη και στα διαλείμματα κατά τη διάρκεια της δουλειάς μας. Πόσο όμορφα συναισθήματα γεννήθηκαν μέσα σε λίγες ώρες! Είναι βέβαιο ότι ο χορός και το τραγούδι ενώνουν τους ανθρώπους.

Όσοι βρεθήκαμε εκεί, αισθανθήκαμε αυτήν την ένωση. Χέρια άγνωστα μεταξύ τους άγγιξαν το ένα το άλλο, με έναν μόνο σκοπό. Τον χορό. Τσουγκρίσματα, στροφές και φιγούρες έλαβαν πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο χώρος γέμισε από ανθρώπινες αγκαλιές και χαρούμενα πρόσωπα. Όλοι γίναμε ένα μεταξύ μας κι ας μη γνωρίζαμε ο ένας τον άλλον. Κύκλοι σχηματίστηκαν παντού, άλλοι μικρότεροι κι άλλοι μεγαλύτεροι. Γέλια, χαρούμενες φωνές και τραγούδια παντού. Όταν σταματούσαν οι μουσικοί να παίζουν κι «έδιναν το μικρόφωνο» στον κόσμο που βρισκόταν από κάτω, η στιγμή ήταν μαγική. Όλοι τραγουδούσαμε μαζί, στίχους που έχουμε ακούσει σε τόσα πανηγύρια και τους έχουμε αγαπήσει, κάνοντάς τους δικούς μας.

Τι κι αν ήμασταν στην Αθήνα; Με τη σκέψη μας μεταφερθήκαμε σε άλλους τόπους. Ξεκινήσαμε από τη Μικρά Ασία με τις Κουμπάρες, συνεχίσαμε σε τόπους Ηπειρώτικους και Θεσσαλικούς με τα Κιντέρια, πήγαμε προς το Αιγαίο με το Ξέφραγο Αμπέλι και κάναμε ένα μικρό τουρ σε όλη την Ελλάδα με τα Κανάρια. Όπως πηγαίναμε σε διαφορετικούς τόπους, έτσι και τα πόδια μας χόρευαν με διαφορετικό ρυθμό κάθε φορά. Άλλοτε πήγαιναν πιο γρήγορα κι άλλοτε πιο αργά, βγάζοντας κάθε φορά διαφορετικό συναίσθημα μέσα από την κίνησή τους. Το ίδιο και τα χέρια μας. Ανάλογα με τον χορό, τα κρατούσαμε και διαφορετικά. Πάντα, όμως, ακουμπούσαν τα χέρια των διπλανών μας.

Μια από τις πολύ όμορφες και ξεχωριστές στιγμές της βραδιάς ήταν όταν έγινε πρόταση γάμου επί σκηνής σε μια κοπέλα που βρισκόταν στο κοινό. Όλοι μας, έπειτα από παρότρυνση ενός εκ των τραγουδιστών, ξεκινήσαμε να φωνάζουμε ρυθμικά το όνομά της προκειμένου να ανέβει στη σκηνή. Μόλις έγινε η πρόταση κι ειπώθηκε το πολυπόθητο «ναι», όσοι βρισκόμασταν από κάτω ζητωκραυγάσαμε και μοιραστήκαμε τη χαρά αυτού του ζευγαριού.

Μέσα από την τόση αγάπη που έδειξε ο κόσμος για το συγκεκριμένο φεστιβάλ, είναι εμφανές πόσο πολύ έχουμε ανάγκη να έχουμε αληθινή, ουσιαστική ανθρώπινη επαφή μεταξύ μας, κρατώντας τις ρίζες μας ζωντανές. Μπορεί η τεχνολογία να αναπτύσσεται διαρκώς και να έχει μπει για τα καλά μέσα στις ζωές μας, όμως είναι φανερό πως ακόμη ποθούμε να επικοινωνούμε μεταξύ μας άμεσα, σωματικά αλλά και με αγγίγματα ψυχής· όχι μόνο μέσω των social media. Τίποτα δε συγκρίνεται με μια αγκαλιά και με τα συναισθήματα που βιώνεις μέσω της αίσθησης της αφής.

Όσον αφορά τις ρίζες μας, είναι πολύ σημαντικό ότι μέσα από τα πανηγύρια και τους παραδοσιακούς χορούς τις διατηρούμε. Συγκεκριμένα, μέσω των εθίμων αυτών, συνδεόμαστε με τους προγόνους μας και κρατάμε ζωντανές τις παραδόσεις που μας έχουν μεταφέρει οι ίδιοι από το παρελθόν. Νιώθουμε περισσότερο κοντά τους με αυτόν τον τρόπο. Βιώνουμε τα ίδια συναισθήματα που βίωσαν κι εκείνοι πριν από πολλά πολλά χρόνια κι ας ζούμε πλέον σε τελείως διαφορετικές εποχές από εκείνους.

Για όλα αυτά λοιπόν, αξίζει ένα μεγάλο ευχαριστώ στην ομάδα Ρίζες και στα τέσσερα μουσικά σχήματα που μας ταξίδεψαν σε μαγικά μέρη με τη μουσική τους, το κέφι τους και το τραγούδι τους. Μακάρι να συνεχίσουν να γίνονται τέτοιου είδους φεστιβάλ, γιατί τα έχουμε όλοι πολλή ανάγκη, καθώς μας βοηθάνε να κρατάμε ζωντανές τις παραδόσεις μας. Και στα επόμενα!