Τα πιο ωραία βράδια μας τα ζήσαμε στους καναπέδες των κολλητών

Τα πάντα στη ζωή μας αποκτούν ένα άλλο νόημα όταν γίνονται με τα φιλαράκια μας. Είναι λες κι αυτοί οι άνθρωποι έχουν τη δύναμη να κάνουν ακόμη και μια σιωπηλή βόλτα να φαίνεται συναρπαστική, λες και μπορούν χωρίς δυσκολία να βάζουν σε όλα λίγο από το χρώμα τους, λίγη από την αγάπη τους. Είναι εκείνοι που καταφέρνουν να κάνουν κάθε ημέρα και κάθε νύχτα ξεχωριστή, αλλά λίγο παραπάνω, εκείνες που σας βρίσκουν το ξημέρωμα μαζί.

Κανείς μας δεν μπορεί να το αρνηθεί πως σαν τα ξενύχτια στο αγαπημένο μπαράκι με τα κολλητάρια όπου, οι σερβιτόροι μας φωνάζουν με το μικρό και γνωρίζουν την παραγγελία μας πριν καν εμείς προλάβουμε να την πούμε, δεν έχει! Ένα πράγμα όμως είναι καλύτερο, ακόμα κι από αυτό: Τα ξενύχτια εκείνα που γίνονται στο σπίτι των κολλητών μετά από ώρες συζήτησης στον καναπέ, πίτσα στο πάτωμα και μπίρες που τσουγκρίζονται μετά από κάθε «θυμάστε τότε που…».

Αυτές οι βραδιές συνήθως οργανώνονται τελευταία στιγμή κι αυτό είναι που τις κάνει μοναδικές. Είναι από αυτές τις νύχτες που ευχόσουν να ζήσεις ξανά και ξανά, από αυτές που δεν χορταίνεις. Είναι αυτές οι νύχτες που γέλασες με την ψυχή σου, τόσο πολύ που στο τέλος πονούσαν και τα μάγουλά σου. Είναι όλες οι φορές που μείνατε ξύπνιοι μέχρι το ξημέρωμα παίζοντας επιτραπέζια κι ας τσακωθήκατε δυο-τρεις φορές για κλεψιές. Είναι όλες αυτές οι φορές που παραγγείλατε και φάγατε ό,τι τρώγεται, μιλώντας για όλους και για όλα. Που γελούσατε και κλαίγατε ταυτόχρονα, γιατί έτσι κάνετε εσείς. Είναι εκείνο το συγκεκριμένο παγωτό που όλοι σας θα σκεφτείτε να φέρετε, γιατί είναι το παγωτό σας.

Πώς μπορούν άλλωστε οι βραδιές για sleepover στο σπίτι των κολλητών να μην είναι οι καλύτερες; Είναι από αυτές τις φορές που θα ήθελες μια φωτογραφική μηχανή να σας τραβήξει για να μπορείς πάντοτε να επιστρέφεις, ακριβώς σε αυτό το καρέ: εσύ και τα φιλαράκια σου να κάθεστε στους καναπέδες κυκλικά, η ταινία από πίσω να παίζει κι εσείς τάχα να την παρακολουθείτε, οι κουβέρτες να σκεπάζουν τα σώματά σας – έχουν ξεκινήσει τα κρύα βλέπεις- και γέλια και φωνές να γεμίζουν την ατμόσφαιρα.

Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει τις βραδιές αυτές ακόμη πιο ξεχωριστές; Τα πειράγματα εκείνα που έρχονται μετά, αφού ξαπλώσετε- που πάντα ξέρετε πως θα ‘ρθουν. Είναι το ξυπνητήρι που θα βάλετε στο τηλέφωνο του άλλου ή η φάρσα που θα στήσετε όλοι μαζί σε εκείνον τον ένα τυχερό που θα μείνει απ’ έξω. Δε θα μπορούσαμε κιόλας να ξεχάσουμε το πόσο πιο ωραίο γίνεται και το πρωινό ξύπνημα με αυτόν τον τρόπο, που σας βρίσκει στην κουζίνα να μαγειρεύετε και να χορεύετε με τις πιτζάμες αφού, στα πρόσωπά σας διακρίνεται η ευτυχία της καλοπέρασης από την προηγούμενη νύχτα.

Όπως κι αν έχει, τα φιλαράκια σου ξέρουν πώς να σε κάνουν να νιώσεις ολοκληρωμένος, πολλές φορές χωρίς καν να το επιδιώξουν. Μπορούν εύκολα να σε κάνουν να αισθανθείς πως βρίσκεσαι εκεί που πρέπει, στο σωστό μέρος, με τους πιο σωστούς ανθρώπους. Και κάτι ακόμα, που μάλλον ποτέ δεν τους είπες, είναι πως, όσο αυτοί μιλάνε γελώντας -αφού σίγουρα θα έχουν θυμηθεί πάλι κάποια ντροπιαστική σας ιστορία- εσύ πας ένα βήμα πίσω, σαν να γίνεσαι για λίγο ο παρατηρητής, χάνεσαι στις σκέψεις σου και σκέφτεσαι πόσο τυχερός είσαι που βρίσκεσαι ακριβώς εδώ, σαν να φωτογραφίζεις στο μυαλό σου τη συγκεκριμένη στιγμή, για να μπορείς να επιστρέψεις.

Έτσι λοιπόν, αναρωτιέσαι τι νόημα είχαν όλες οι υπόλοιπες βραδιές, που κατάφερες και κοιμήθηκες χωρίς τα κολλητάρια. Σκέφτεσαι πως καμία πίτσα στον κόσμο δε θα είναι τόσο νόστιμη ποτέ, όσο όταν την τρως με τα φιλαράκια σου και πως κανένα παγωτό δεν είναι όσο απολαυστικό είναι το δικό σας. Ξέρεις, πως γι’ αυτά τα άτομα θα τσούγκριζες όλες τις μπίρες του κόσμου.