Τα χρόνια περνούν κι εμείς συνεχίζουμε να σκεφτόμαστε βάζοντας τον έρωτα σε κουτάκια, κατασκευάζοντας πρότυπα σχέσεων που περισσότερο μοιάζουν με τυπικές συμφωνίες παρά με αληθινές σχέσεις, απ’ τις οποίες μπορείς να αποκομίσεις σημαντικές στιγμές. Όσο μεγαλώνουμε, μάλλον τείνουμε να συγκεκριμενοποιούμε περισσότερο στις σκέψεις μας τα πράγματα, παρά να τις αφήνουμε να βγουν λίγο έξω απ’ τα όριά τους, έξω απ’ τα τετριμμένα. Μήπως έτσι πιστεύουμε ότι μπορούμε να τις διαχειριζόμαστε καλύτερα;

Φυσικά, ο σύντροφος που κάθε φορά επιλέγεις πληροί κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, εφόσον σου αρέσει και ταιριάζει μαζί σου. Αλλά έχουν όλοι τον ίδιο τρόπο να δείξουν την αγάπη τους; Έτσι όπως τα ‘χεις φτιαγμένα εσύ στο μυαλό σου; Αυτός που σου φέρνει λουλούδια δε σημαίνει, απαραίτητα, ότι σ’ αγαπάει. Ενώ, αντίστοιχα, μπορεί να μη σκέφτηκε να σε ξυπνήσει με τη μυρωδιά ολόφρεσκων τριαντάφυλλων (ίσως και να το σκέφτηκε και να μην είχε τη δυνατότητα), όμως σε ξύπνησε με ένα-δυο γλυκά φιλιά και σου έδωσε την ευκαιρία να ξυπνήσεις με τη δική του μυρωδιά. Κι αν τον αγαπάς κι εσύ, ξέρεις ότι η δική του μυρωδιά δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει απ’ τη μυρωδιά κάποιων λουλουδιών, που –όσο και να τα φροντίζεις– κάποια στιγμή μαραίνονται. Ενώ η αγάπη, αν την προσέχεις, δε μαραίνεται. Ίσα-ίσα δυναμώνει, ίσα-ίσα σε προσέχει κι αυτή.

Ο άνθρωπος αυτός μπορεί να μη σε πήγε ταξίδι στο μέρος που ονειρεύεσαι, αλλά μάλλον ξέχασες τη βόλτα που σου χάρισε, αρχικά, με την παρέα του για να σε γνωρίσει σ’ αυτούς, για να σου δώσει και ‘σένα την ευκαιρία να γνωρίσεις τον ίδιο καλύτερα. Κι αργότερα βόλτα οι δυο σας κάτω απ’ το φεγγάρι που δεν έλαμπε μόνο στη θάλασσα, αλλά και στα μάτια σας. Κι ας μην ήσασταν σε κάποιο πολυσυζητημένο μέρος του κόσμου, είχατε μπροστά σας το απέραντο. Δεν ακούγατε live τις φωνές πολυβραβευμένων καλλιτεχνών, ακούγατε όμως τη φύση. Τι πιο ρομαντικό απ’ την επαφή με τη φύση; Τι πιο ρομαντικό απ’ το να εκτιμάμε αυτά που έχουμε, να τα χαϊδεύουμε και να τα αξιοποιούμε για κάτι καλύτερο;

Κι αν ο άνθρωπος αυτός βρίσκει τη χαρά του με το να σε βλέπει να κουλουριάζεσαι στον καναπέ σου, με τα πιο αδιάφορα ρούχα σου, και δεν μπορεί να αντισταθεί στην εικόνα αυτή; Θα μιλάμε σίγουρα για τον άνθρωπο που όταν σε βλέπει με περιποιημένα μαλλιά δε σκέφτεται να σε βγάλει σε κάποιο ακριβό εστιατόριο με πολυδοκιμασμένο μενού γεύσεων, αλλά σκέφτεται πώς θα ‘ναι όταν θα σου τα χαλάει και θα ανταλλάζετε τις δικές σας γεύσεις.

Μπορεί να μη θυμάται την επέτειό σας ή ακριβώς την ημερομηνία στην οποία δώσατε το πρώτο σας φιλί, αλλά θυμάται τόσα άλλα πράγματα για ‘σένα. Θυμάται το αγαπημένο σου τραγούδι κι ίσως το έχει ακούσει πολλές φορές, κάνοντας εικόνα εσένα το τραγουδάς ή να το χορεύεις, θυμάται ότι μετά τον τσακωμό απεχθάνεσαι να συνεχίζεται η κουβέντα, οπότε σ’ αφήνει να ηρεμήσεις κι αργότερα σε παίρνει τηλέφωνο, θυμάται τις συζητήσεις σας για όσα αιχμαλωτίζουν το ενδιαφέρον σου, για όσα δε θες να σε νοιάζουν, για όσα θες να αλλάξεις κι όσα θες να αφήσεις ίδια στη ζωή σου.

Αφιερώνει έστω και δέκα λεπτά απ’ το αποπνικτικό πρόγραμμα της καθημερινότητάς του για να περάσει χρόνο μαζί σου, για να σε δει, για να μάθει τα νέα σου. Είτε περνάτε αυτόν τον χρόνο στην εξώπορτα του σπιτιού σου, είτε στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου, για να πάρετε λίγο αέρα, είτε και στην εσχάτη στο τηλέφωνο, τη στιγμή που το κινητό του πνίγεται απ’ τις κλήσεις που αφήνει αναπάντητες, για να ακούει εσένα και για να πάρει δύναμη απ’ τη φωνή σου, που την ακούει παραπονεμένη επειδή εκείνος δεν κατάφερε να τα πείτε από κοντά.

Δεν είναι απαραίτητο ότι ο ρομαντικός σύντροφος κάνει όσα έχεις διαβάσει σε περιοδικά, όσα έχεις ακούσει απ’ τις παρέες σου κι όσα υπαγορεύει σήμερα η κοινωνία μας κι η εξιδανικευμένη διαδικτυακή ζωή μας για να ορίσει την αγάπη. Είναι ρομαντικός επειδή απλά είναι εκεί, επειδή πιστεύει στην αγάπη σας με το να την ντύνει κάθε μέρα με μικρές πράξεις, που θέλουν το δικό σου μυαλό ήσυχο και την καρδιά σου ανοιχτή για να τις αναγνωρίσεις.

Είναι ανάγκη να αρχίσουμε να βλέπουμε τα πράγματα πιο σφαιρικά, ν’ αφεθούμε στη μαγεία μιας σχέσης με κάποιον άνθρωπο που επιλέγει δραστηριότητες χαμηλών τόνων, προκειμένου να τις ζήσουμε μαζί του στους πιο υψηλούς. Με κάποιον άνθρωπο που αθόρυβα γίνεται κάθε μέρα δικός μας για να ζήσουμε μαζί του μια αγάπη στον πιο δυνατό της κρότο.

 

Συντάκτης: Φένια Βουδαντά
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη