Όταν είσαι σε σχέση, πολλές φορές, θα τύχει να σου κάνει κομπλιμέντα το ταίρι σου, είτε για κάτι που κατάφερες, είτε για κάτι που φόρεσες, είτε έτσι στο άσχετο, σε μια τρυφερή στιγμή το πρωί ή και μετά το σεξ -στα ύψη ορμόνες κι ερωτισμός, βλέπεις. Κι αρκεί αυτή η μικρή κολακεία να σε κάνει να χαίρεσαι και να χαμογελάς για ώρες. Ειδικά αν το «μαζί» σας μετρά χρόνια, το βλέπεις και σαν μια απόδειξη ενδιαφέροντος, πως ο άλλος δε σε ‘χει για δεδομένο του αλλά εξακολουθεί να σε ποθεί και να σε θαυμάζει.

Πόσο μεγαλύτερη είναι, όμως, η περηφάνια σου, όταν (τυχαία) ακούς τον σύντροφό σου να μιλάει για τα επιτεύγματά σου σε άλλους; Και δε μιλάει προφανώς για τις επιδόσεις σου στο κρεβάτι, γιατί εκεί θα ντραπείς αρκετά κι ούτε χρειάζεται να ξέρεις τι κι αν λέει στους φίλους του για τις πολύ προσωπικές στιγμές σας. Αν, όμως, μέσα σε μια κοινή παρέα –μπροστά σου ή, ιδανικά, όταν νομίζει πως εσύ δεν ακούς– αρχίζει να σε παινεύει για τα ταλέντα και τα κατορθώματά σου, απ’ το πιο απλό –ένα φαγητό που έφτιαξες για πρώτη φορά– μέχρι κάτι που κατάφερες να φέρεις εις πέρας στη δουλειά σου;

Εκείνη τη στιγμή κοκκινίζεις λίγο από ταπεινότητα, αλλά νιώθεις παράλληλα και την ευτυχία να κυλάει στο αίμα σου. Αυτό που σε χαροποιεί ακόμη παραπάνω είναι να τα λέει χωρίς να ‘σαι μπροστά. Να μιλάει στο τηλέφωνο νομίζοντας ότι κοιμάσαι ή να περάσεις τυχαία απ’ το στέκι σας, όταν πίνει καφέ με την παρέα του. Η χαρά του επιτεύγματός σου είναι λίγη μπροστά σ’ αυτά που άκουσες. Ό,τι κατάφερες το έκανες πρωτίστως για ‘σένα, αλλά το να ακούς τον άνθρωπό σου να καμαρώνει και να εκθειάζει κάθε προσωπική νίκη σου είναι απλά υπέροχο, φουλ αγαπησιάρικο κι ίσως ακόμα και διεγερτικό. Να ξέρεις, δηλαδή, πως εκείνος ο άνθρωπος σε θαυμάζει γι’ αυτά που κυνηγάς και καταφέρνεις, πως νιώθει περήφανος για ‘σένα, την προσπάθεια και την επιτυχία σου.

Τι γίνεται, όμως, σε αντίθετη περίπτωση; Τότε που, είτε μπροστά σου είτε κατά λάθος, ακούς το ταίρι σου να σε κατηγορεί. Αν είσαι μπροστά είναι εύκολο να αμυνθείς –γιατί για άμυνα μιλάμε πια– απέναντι στον λόγο του και να τονίσεις πως θα ‘ναι καλύτερα να τα συζητήσετε μόνοι σας. Αν, απ’ την άλλη, το ακούσεις τυχαία, καλύτερα να περιμένεις να κλείσει το τηλέφωνο ή να γυρίσει στο σπίτι για να μπορέσεις να του κάνεις κουβέντα.

Έχουμε την τάση, γενικά, να θυμόμαστε τα άσχημα πιο έντονα, συγκριτικά με τα καλά, κι αυτό γιατί μας φέρνουν σε άβολη θέση, μας προσβάλουν, μας κάνουν να αισθανόμαστε πως αμαυρώνεται η εικόνα μας σε τρίτους. Αν έχει το ταίρι σου θέματα, ας κάτσει πρώτα να τα συζητήσει μαζί σου κι αν θεωρεί πως οι φίλοι του θα του δώσουν μια καλύτερη λύση, ας το συζητήσει μαζί τους. Αλλά να κάθεται να σε κατηγορεί και μετά στο σπίτι να ‘ναι όλο γλύκες κι αγκαλιές είναι, τουλάχιστον, υποκριτικό. Ειδικά αν το γνωρίζεις, ξέρεις πως σε κοροϊδεύει μπροστά στα μάτια σου κι είναι άδικο αυτό και για ‘σένα και για τη σχέση σας.

Δεν έχεις την απαίτηση να λέει καλά λόγια για ‘σένα -πόσο μάλλον αν δεν τα πιστεύει. Αλλά με τον τρόπο αυτό δείχνει και κάποιους λόγους που είναι μαζί σου. Με το να σου προσάπτει όλα τα άσχημα, έρχεται εύλογα η ερώτηση γιατί επιλέγει να παραμείνει σ’ αυτή τη σχέση.

Το να χαίρεσαι με τη χαρά του συντρόφου σου περισσότερο κι απ’ τη δική σου ακόμα είναι πολύ σημαντικό. Δείχνεις πόσο υπολογίζεις τον άλλον. Ο θαυμασμός, άλλωστε, είναι αφροδισιακός κι απαραίτητο συστατικό στον έρωτα.  Η στιγμή που θα σταματήσεις να θαυμάζεις έστω και για κάτι μικρό τον άνθρωπό σου είναι μια στιγμή πριν το τέλος.

 

Συντάκτης: Ζωή Χατζησαλάτα
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη