Για να μπορέσεις να ονομάσεις μια σχέση σοβαρή, ότι έχει δηλαδή τις κατάλληλες βάσεις και προοπτική για κοινή εξέλιξη και μακροχρόνια συμβίωση, σίγουρα χρειάζονται πολλοί παράγοντες, που μάλιστα διαφέρουν κι ανά περίπτωση. Ένας από αυτούς, όμως, και πιθανώς αρκετά σημαντικός θα μπορούσες να πεις πως είναι ένα φιλί του ζευγαριού μπροστά στα μέλη της οικογένειας, ενός εκ των (ή και των) δύο. Αρχικά, γιατί και μόνο που η οικογένεια γνωρίζει γι’ αυτή τη σχέση σημαίνει πως είναι ή θέλουν να ‘ναι σημαντική.

Και μόνο η σκέψη ο σύντροφός μας να μας γνωρίσει στην οικογένειά του ή αντίστοιχα εμείς να συστήσουμε το ταίρι μας στους δικούς μας, αρκεί να μας αγχώσει. Στην πρώτη μας επαφή είμαστε πιο μαγκωμένοι, κάπως μαζεμένοι, προσέχουμε τις κινήσεις μας, τη συμπεριφορά μας, ντρεπόμαστε και λίγο. Όταν, όμως, περάσει ένα διάστημα κι είμαστε πια πολύ άνετοι με τον άνθρωπό μας, είμαστε σταδιακά πιο άνετοι και με τον δικό του οικογενειακό κύκλο, αισθανόμαστε οικεία κι έτσι μας βγαίνει αυθόρμητα να του δώσουμε ένα φιλί. Τι πιο φυσικό, άλλωστε, για δυο ερωτευμένους;

Ορισμένοι από εμάς επιλέγουν να κρατούν τις σχέσεις τους κρυφές, μυστικές, στο σκοτάδι, λες κι αν θα τις δει το φως του ήλιου ή το μάτι κάποιου γνωστού, φίλου ή συγγενή, θα χαθούν και μαζί τους θα πάρουν και την όποια μαγεία διέθεταν. Οι ώριμες σχέσεις, όμως, οι συνειδητοποιημένες επιλογές δεν έχουν τέτοια κολλήματα. Τα δίνουν όλα, ξέρουν με τι άνθρωπο έχουν επιλέξει να συνεχίσουν τη ζωή τους, δε φοβούνται τα σχόλια ή κι αν φοβούνται, κάνουν στην άκρη τους φόβους τους και προχωράνε μαζί!

Φυσικά το ότι κανείς δεν κρύβεται κι ο ένας γνωρίζει τους γονείς του άλλου μέσα σε μια σχέση δε σημαίνει απαραίτητα πως η κατάσταση είναι σοβαρή, καθώς πολλά ζευγάρια επιλέγουν, τελικά, να χωρίσουν τους δρόμους τους, παρά τα οικογενειακά τραπεζώματα και τις μεταξύ τους οικειότητες. Όταν, όμως, η οικογένεια γνωρίζει κι επικροτεί αυτή τη συνύπαρξη, όταν οι γονείς χαίρονται μ’ αυτήν την επιλογή και μπορούν να καταλάβουν πως το παιδί τους βρίσκεται σε καλά χέρια κι είναι με έναν άνθρωπο που τον ενώνει αμοιβαία αγάπη και σεβασμός, αυτόματα αποδέχονται τον σύντροφο και τη σχέση κι υποσυνείδητα πάντα θέλουμε την επιβεβαίωση των γονιών μας για την επιλογή μας σε μια σχέση που βλέπουμε σοβαρά -ό,τι σημαίνει για τον καθένα αυτό.

Η αποδοχή αυτή δίνει μία αίσθηση ηρεμίας στο ζευγάρι, γιατί τους επιτρέπει να εκφράζονται πιο ελεύθερα μπροστά στις οικογένειές τους. Να μην ντρέπονται, να μην καταπιέζονται, γνωρίζοντας πως κάπως έτσι ομαλά θα κυλούν τα πράγματα και στο μέλλον.

Όταν κάποιος θέλει να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του μαζί σου, δε θα σκεφτεί τίποτα. Δε θα φοβάται, δε θα ‘χει δεύτερες σκέψεις κι αμφιβολίες, δε θα ανησυχεί μήπως σας δει κάποιος μαζί, γιατί όχι απλά δε θα τον ενοχλεί, αλλά θα χαίρεται να δείξει ότι βρίσκεται μαζί σου σε σχέση. Θα ‘ναι σίγουρος και περήφανος για την επιλογή του μπροστά σε αγνώστους, φίλους αλλά και συγγενείς.

Μία σχέση, όσο όμορφη κι αν είναι, όσο γεμάτη από έρωτα κι αγάπη, για να φτάσει σε ένα σημείο που θα μπορείς να θεωρήσεις πως είσαι έτοιμος να κάνεις το επόμενο βήμα χρειάζεται πρώτα να περάσει από διάφορες δυσκολίες. Όταν, όμως, νιώσεις μέσα σου πως αυτός είναι ο ένας που επιλέγεις και θα επιλέγεις, τότε θα το ξέρεις. Δε θα ‘χεις ενδοιασμούς, ούτε ντροπές. Θα ‘σαι ήρεμος και σίγουρος για την απόφασή σου. Κι όλο αυτό θα σου βγει φυσικά, μέσα κι από ένα φιλί μπροστά στις οικογένειές σας!

 

Συντάκτης: Ειρήνη Δίγκογλου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη