Γράφει η Χαράρε

 

Ήρθες σπίτι μου

πάντα σπίτι μου

καθίσαμε απέναντι

πάντα στον καναπέ

 

Τού μίλησα

τού φώναξα

τού έκλαψα

πάντα ίδια η σειρά

 

Αυτός δε μίλαγε

δε με κοίταζε

στο τέλος τον έδιωξα

πάντα τον διώχνω

 

και μετά από λίγα λεπτά – ή χρόνια –

απ’ τον καναπέ κάποιου σπιτιού μου

θα τού μιλήσω

θα τού φωνάξω

θα τού κλάψω

 

Κι εκείνος θα μου κάνει έρωτα

και θα είμαστε μαζί

για τελευταία φορά

για πάντα