Περνάς και ρίχνεις ματιές γοργά.
Σ’ ένα καφέ, εκεί στα στριμωχτά,
Διαβάζεις κάτι από άλυτα μυστήρια·
πιο επιθυμητός κι απ’ του ίσκιου τη δροσιά.
Θα βγεις για ένα τσιγάρο.
Σε θωρώ κι αλλάζω σταυροπόδι.
Πιο βουβή κι απ’ του όχλου το βουητό.
Σε κάποια γωνιά, εκεί στα άδυτα,
στου μυαλού μου τα έπη τα ερωτικά,
στροβιλίζονται τα φιλιά μας σαν δροσοσταλίδες,
γαργαλώντας σκονισμένα του κόσμου τα γραπτά.
Ο άνεμος μου κάνει χάρη
κι ορμώμενος τα μαλλιά σου ανακατώνει·
μοσχομυρίζουν έλαιο από πυρηνόκαρπα
και μοιάζουν οι ίριδές σου θάλασσα το λιόγερμα.
Κι έτσι ξεγλιστρώ
απ’ της φαντασίας μου το λήθαργο,
μέχρι να κοιταχτούμε ξανά,
σε κάποια της σχολής μας μικρή φωλιά.
Στείλε το ποίημα και τα quote σου και μπες κι εσύ στην ολοκαίνουρια ομάδα των #pillowpoets.
Διάβασε περισσότερα εδώ
Συντάκτης: Joan D' Illyr
