Με χάδι ή χωρίς

Φρόντιζα ένα όνειρο.

Το κρατούσα για καιρό,

το είχα για δύο.

Και τώρα, που πλησιάζει ο χειμώνας,

άρχισα με στοργή να το φροντίζω.

Εσύ όμως, τ’ ονόμασες πύργο κι είπες πως πρέπει να γκρεμιστεί.

Και τελικά, πού ήμουν εγώ;

Ποια ήμουν εγώ;

Άραγε, ήμουν κι εγώ ένα όνειρο που έπρεπε να γκρεμιστεί;

Κάνεις δεν ξέρει,

μέχρι κι εγώ έχασα τον δρόμο μου.

Κι έπειτα, έχασα εμένα.

Πριν να ‘ρθει όμως ετούτος ο χειμώνας,

εγώ ήμουν πάλι, που πάνω στα ερείπια ορκίστηκα να χτίσω.

Να μπαλώσω τις πληγές, τα λάθη και τα σωστά.

Να με επαναφέρω στη ζωή

Με χάδι ή χωρίς, δεν έχει σημασία.

Τουλάχιστον να μ’ αγκαλιάζω τις νύχτες

σαν κάτι μονάκριβο που δε θέλω να ξαναχάσω.

Σαν, κάποτε, εσένα.