Σε μια εντελώς κανονική πραγματικότητα

θα σε ήθελα τρέλα και παθιασμένα.

Σε μια εντελώς ρεαλιστική στιγμή

θα σε είχα ερωτευτεί.

Στο σήμερα εδώ και τώρα

δε σου μιλώ.

Στο σήμερα, εδώ και τώρα

ούτε τα μάτια σου τολμώ να κοιτώ.

Σε μια στιγμή, εδώ στον κόσμο μας

φοβάμαι.

Σε μια στιγμή, εδώ στον κόσμο μας

πονώ.

Σε μια στιγμή, στον παραδίπλα αστερισμό

κοιμάμαι.

Σε μια στιγμή, σε άλλο σύμπαν

στη σκέψη σου ξυπνώ.

Σε μια εντελώς κανονική πραγματικότητα

σε θέλω.

Μα εδώ στο σήμερα

μονάχα σε απωθώ.

Γιατί τα απωθημένα μου έμαθα

ν’ αγαπάω.

Γιατί σ’ εκείνα έμαθα

μονάχα να γελάω.

Συντάκτης: Αικατερίνη Κουτλή