Οι λόγοι που σ' αγάπησε ξεθωριάζουν αν δεν τους ανανεώνεις

Το σημερινό μας άρθρο ξεκινά με μια φράση από την ταινία Annie Hall του Woody Allen: «Νομίζω πως η σχέση είναι σαν τον καρχαρία. Πρέπει να προχωρά συνεχώς αλλιώς θα πεθάνει.»

Πολλοί ίσως να συμφωνήσετε αβίαστα με τον Woody αφού με μια πρώτη ανάγνωση αυτό που λέει ακούγεται όμορφο, ποιητικό, ρομαντικό. Αν και πράγματι είναι όλα τα προαναφερθέντα, παράλληλα αυτή η φράση αντικατοπτρίζει και εμπερικλείει τον κύριο λόγο που οι πλείστες σχέσεις πεθαίνουν: στασιμότητα, χαλαρότητα κι έλλειψη προσπάθειας. Μην προσπαθήσετε να το αρνηθείτε, όλοι έχουμε περάσει από αυτή τη φάση και είναι απόλυτα λογικό. 

Ζούμε σε μια εποχή που όπου κοιτάξεις, τα μηνύματα δημιουργούν την ψευδαίσθηση πως η σχέση είναι ο προορισμός και το τέλος της εξέλιξης, το τέλος της προσπάθειας. Βιβλία, μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ταινίες. Όλα βροντοφωνάζουν για σχέσεις που είναι το λιμάνι και για ανθρώπους που πρέπει να σε αποδεχτούν όπως είσαι και να μη θέλουν να σε αλλάξουν. 

Και εδώ είναι η παγίδα. Η παρερμηνεία αυτών των ιδεών. 

Η σχέση σου να είναι λιμάνι υπό την έννοια της ασφάλειας που νιώθεις. Ότι πλέον δε χαροπαλεύεις με τα κύματα στον ανοιχτό ωκεανό και βρήκες σταθερότητα και θαλπωρή στην αγκαλιά του αγαπημένου σου. Λιμάνι όμως δεν πρέπει να είναι υπό την έννοια της στασιμότητας. Τα πλοία δεν φτιάχτηκαν να επιπλέουν δίπλα στη ακτή. Ούτε οι σχέσεις φτιάχτηκαν να παραμένουν ακίνητες. Οι σχέσεις είναι σαν ζωντανοί οργανισμοί, πρέπει να κινούνται και να τρέφονται αλλιώς πεθαίνουν.

Πριν γνωρίσεις τον σύντροφό σου, βαρκούλα ήσουν που τα έβαζε με τα κύματα και τη ζωή. Γι’ αυτό σε ερωτεύτηκε και ο άλλος άλλωστε. Είδε τον αγώνα σου, την προσπάθεια, το ταξίδι σου και θέλησε να γίνει μέρος του. Τι σε κάνει να πιστεύεις πως τώρα που τον βρήκες θα ήταν καλή ιδέα να σταματήσεις τον αγώνα και να παρκάρεις στο λιμάνι; Για την ο ακρίβεια αυτή είναι η στιγμή που ξεκινά το ταξίδι, που πρέπει να ανοίξεις πλώρη και να βάλεις μπρος.

Είναι σημαντικό να καταλάβεις πως οι λόγοι που έδωσες στον άλλο να σε αγαπήσει ξεθωριάζουν αν δεν τους δουλέψεις, αν δεν τους ανανεώσεις, αν δεν δημιουργήσεις καινούριους. Το να επαναπαυτείς στο γεγονός ότι κάποιος αποφάσισε να είναι το ταίρι σου και ο σύντροφός σου στη ζωή είναι άδικο και γι’ αυτούς αλλά και για σένα. Η εξέλιξη του ατόμου είναι ίσως και το κυριότερο συστατικό επιτυχίας σε μια σχέση. Η ικανότητα να εξελίσσεσαι, να κυνηγάς προσωπικούς στόχους, όνειρα, να έχεις φιλοδοξίες. Αυτά είναι καύσιμα για μια σχέση. Δίνεις λόγους στον άλλον να σε ξαναερωτευτεί, να σε θαυμάσει, να νιώσει περήφανος που σε έχει δίπλα του. 

Το να σε δεχτεί ο άλλος όπως είσαι δεν σημαίνει πως αυτό που είσαι είναι αρκετό για πάντα. Αυτό που είσαι είναι αρκετό για τώρα. Σας ακούγεται λίγο σκληρό; Μπορεί και να είναι μα η ζωή με δίδαξε πως οι σχέσεις θέλουν προσπάθεια, κόπο, μεράκι και εγρήγορση. Ναι, με τον άνθρωπό σου μπορείς να είσαι ο εαυτός σου, μπορείς να είσαι μια έκδοση που δεν βλέπει κανένας άλλος άνθρωπος μα δε σημαίνει πως έχεις διαβατήριο να σταματήσεις να προχωράς. Οι γραμμές είναι λεπτές με αυτές τις έννοιες και συχνά χρησιμοποιούμε τη σχέση ως εξιλαστήριο θύμα και δικαιολογία για να καλύψουμε τη βαρεμάρα μας και την έλλειψη προσπάθειας. Αφού μας αγαπάει ο σύντροφός μας, ας παραμείνουμε σε ένα μεταίχμιο, ας κάνουμε μια παύση γενική. 

Το παιχνίδι της εξέλιξης δεν είναι μόνο προσωπική υπόθεση. Σαν μέλος μιας σχέσης, είναι χρέος σου να σπρώχνεις το ταίρι σου όταν χάσει το δρόμο του. Η ρουτίνα, η καθημερινότητα, η ζωή με όλα της τα τερτίπια, μπορούν συχνά να βγάλουν τον άλλον από το δρόμο του. Ο ρόλος σου δεν είναι να χαϊδεύεις εγωισμούς, να φοβάσαι την αντιπαράθεση και να τρέμεις μπας και πληγώσεις τον άλλο. Καθήκον σου είναι να τους θυμίσεις ότι έχουν λοξοδρομήσει και να τους ωθήσεις να ξαναβρούν τα πατήματά τους. Αυτή η διαδικασία μπορεί να έχει πολλές μορφές. Μπορεί να πρέπει να τους θυμίσεις την αγάπη τους για το χορό, τη γυμναστική, την υγιεινή διατροφή, το βιβλίο που ξεκίνησαν να γράφουν μα ποτέ δεν τελείωσαν ποτέ, το εστιατόριο που ήθελαν να ανοίξουν μα πάντα δεν έβρισκαν το θάρρος. 

Εξέλιξη, πρόοδος, προσπάθεια. 

Οι σχέσεις δεν είναι ένα τελειωμένο σπίτι που απλά παίρνεις τα συμπράγκαλά σου και μετακομίζεις μέσα. Οι σχέσεις είναι οικόπεδα άδεια με υλικά αραδιασμένα τριγύρω. Εσύ και ο σύντροφός σου θα το κτίσετε το σπίτι, τούβλο τούβλο με υπομονή, μεθοδικότητα και πάρα μα πάρα πολλή προσπάθεια. Κανείς σας δεν είναι μάστορας. Στην πορεία θα τα μάθετε όλα, μέσα από λάθη, έρευνα, ατομική εξέλιξη, ενδιαφέρον και χρόνο. 

Αυτά και για σήμερα! Τα λέμε την άλλη βδομάδα!