Όταν κλείνει ένα κεφάλαιο στη ζωή σου, τότε έρχεται κι ο απολογισμός. Δίχως να το θες, απομακρύνεσαι απ’ αυτά που θεωρούσες δεδομένα και σκέφτεσαι. Ο απολογισμός δεν είναι μόνο κάθαρση ψυχής, αλλά είναι ένα κομβικό σημείο στη ζωή σου που σε προβληματίζει.

Ο προβληματισμός προκύπτει απ’ όλα αυτά που διαδραματίστηκαν και ασκείς κριτική για τη δική σου συμπεριφορά και του ατόμου που συνυπήρξατε μαζί. Συνήθως, αυτό το στάδιο θέτει τα θεμέλια για την επόμενη σχέση που θα κάνεις. Δεν είναι πάντα σίγουρο ότι η σχέση θα γίνει άμεσα ή αν θα μπουν νέα όρια στην πρόσφατα τελειωμένη κατάσταση. Είναι μια περίοδος στη ζωή σου, που σε ωριμάζει. Αυτά τα προβλήματα σε κάνουν να βλέπεις αυτά που έζησες με λογική.

Η στιγμή αυτή είναι ανάλογη πάντα με το είδος της σχέσης. Αν η σχέση ήταν δεσμός, συμβίωση ή γάμος, χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να γίνει η «αποτοξίνωση» και να επανέλθεις στο στάδιο της αναζήτησης. Δηλαδή, αν με εκείνο το άτομο η καθημερινότητά σας ήταν κοινή, είναι οδυνηρό να ξεπεραστεί και να επιστρέψει στην αρχική της μορφή. Όπως τότε που ήσασταν δυο ξένοι και γνωριζόσασταν. Πώς ν’ αντιστραφεί όλο αυτό;

Όταν με τον άλλο σας δένουν ακόμη καταστάσεις που δεν αλλάζουν μ’ ένα υποτυπώδες «αντίο», όταν είστε στον ίδιο χώρο εργασίας, όταν έχετε «χωράφια» να χωρίσετε. Όλα αυτά είναι πολύ σημαντικά για να πεις προχωράω παρακάτω. Πρέπει να δώσεις τις λύσεις σου και να δεις τους λόγους που έφτασες στο απροχώρητο. Το απομυθοποιείς, αν θέλεις να γίνει αυτό κι αν μέσα σου ακόμα έχεις την παραμικρή ελπίδα.

Θα σου πω πως είναι κομματάκι δύσκολο για να γίνει. Αν έχεις συναισθήματα, ουσιαστικά δεν ήθελες να χωρίσεις. Πρέπει να είσαι αποφασισμένος γι’ αυτή την αλλαγή. Αν δεν είσαι, αλλά πιστεύεις πως η σχέση αυτή δεν έχει εξέλιξη, παρακάτω οι λόγοι θα έρθουν στην επιφάνεια. Τότε, θα γίνει η εκθρόνιση του αγαπημένου σου προσώπου και η παρουσία αυτού του ανθρώπου δε θα σε απασχολεί.

Ναι, το συναίσθημά σου θα έχει αντιστραφεί γιατί θα θυμάσαι κάθε φορά τις προσπάθειες που έπεσαν στο κενό κι είχαν την ίδια κατάληξη –πουθενά. Δε θα συμβιβάζεσαι με ευκαιρίες και νέες προσπάθειες. Τις έχεις εξαντλήσει και απλώς θες να γυρίσεις σελίδα στη ζωή σου. Θα σε πονάει αυτό το κεφάλαιο που δεν οδήγησε κάπου, αλλά θα ξέρεις ότι χρησιμοποίησες όλα σου τα αποθέματα. Κάπως έτσι αποχωρείς και προχωράς.

Η άλλη περίπτωση είναι ο απολογισμός από μια κατάσταση που δεν είναι «υγιής». Είναι αυτή η κατάσταση, που για έναν αδιευκρίνιστο λόγο ξεκίνησε ας πούμε «λάθος». Βέβαια, η πειθώ σου και πιο πολύ αυτό που ένιωσες σε έκανε να πιστεύεις ότι αυτό θα αλλάξει και θα έχει μια όμορφη συνέχεια. Δεν αντιλέγω, συμβαίνει κι αυτό, αλλά σε σπάνιες περιπτώσεις. Οι συνηθισμένες καταστάσεις, όμως, είναι να διαιωνίζεται και τη μία να φουσκώνεις από χαρά και την άλλη να ξεφουσκώνεις από θυμό, αγωνία και ζήλια.

Τότε, φτάνεις στο σημείο που λες, ή θα γίνει κάτι φυσιολογικό ή τίποτα. Είναι κι αυτό ένα είδος απόφασης και χωρισμού. Εδώ, όμως, υπάρχει μια διαφορά. Δεν ήταν ποτέ «σχέση» και πάντα θα υπάρχει αυτή η απορία και στους δυο. Δε μιλάμε για μια κατάσταση που είχε τρεις μήνες ζωή, αλλά για μια περίπτωση που είχε διάρκεια πάνω από χρόνο. Είναι εμφανές πως ο ένας το διατηρούσε πιο πολύ απ’ τον άλλο και δεχόταν αυτήν την άρρωστη συναναστροφή. Ίσως, ο ένας να ήταν σ’ ένα ανώριμο στάδιο κι ο άλλος απλώς υπέμενε για να δει τη μεταμόρφωσή της.

Μπορεί η κάμπια να γίνει πεταλούδα, μπορεί, όμως, να μη γίνει και ποτέ. Αυτό, θα είναι ένα είδος σαρακιού και για τους δυο, που ποτέ δεν ήξεραν πώς θα λειτουργούσε όλο αυτό σε άλλα δεδομένα. Σίγουρα δεν έχει κάνει τον κύκλο του, είναι ανοιχτό για να κλείσει μ’ αυτή την εκδοχή ή θα μείνει μ’ ένα ερωτηματικό που θα φωλιάζει στην καρδιά του καθενός. Ο ανώριμος θα ωριμάσει και θα καταλάβει τις στιγμές και το συναίσθημα που έδινε δίχως να το έχει συνειδητοποιήσει. Ίσως εκεί να υπάρξει μία ευκαιρία, αλλά όχι μετά από εκατό χρόνια. Δε θα έχει νόημα αυτή η επιστροφή.

Όπως και να έχει, η επόμενη μέρα είναι πάντα δύσκολη. Η μέρα εκείνη που το «αντίο» έχει πλέον ειπωθεί κι εσύ, η τραγική φιγούρα, παλεύεις με σκέψεις και συναισθήματα. Αν οι στιγμές που έχεις ζήσει μ’ αυτόν τον άνθρωπο είναι ευχάριστες, αυτές θα επιβραδύνουν το παρακάτω σου. Αν όμως συμβαίνει το αντίθετο, θα θέλεις με μεγάλη λαχτάρα ν’ ανοίξεις το παράθυρο για να εισχωρήσει φρέσκος αέρας αισιοδοξίας.

Είσαι σίγουρος πως ο πόνος είναι αυτός που θα πρέπει να εξαλείψεις και η δύναμη ψυχής θα σε βοηθήσει να φύγεις. Θα περάσει, ο χρόνος είναι πάντα ο καλύτερος γιατρός.

Συντάκτης: Αλεξάνδρα Τσότσου
Επιμέλεια κειμένου: Αναστασία Νάννου