Το φαγητό είναι απόλαυση και ψυχοθεραπεία

Ένας ύμνος στους καλοφαγάδες, στα άτομα που ξέρουν να εκτιμούν το καλό φαγητό, που είναι ικανά να ταξιδέψουν σε μια άλλη χώρα μόνο και μόνο για να δοκιμάσουν καινούριες γεύσεις, βασικά και χωρίς πολλά λόγια το παρόν κείμενο αποτελεί έναν ύμνο στο ίδιο το φαγητό. Σε εκείνη την υπέροχη, λαχταριστή και θεσπέσια λιχουδιά που απολαμβάνει ο ουρανίσκος μας και βρίσκεται πάντα δίπλα μας, σε χαρές και λύπες.

Αυτό το νοστιμότατο έδεσμα που μπορεί να αποτελέσει καταρχάς το καλύτερο μέσο ψυχοθεραπείας, χώνεσαι με τις ώρες στην κουζίνα και δημιουργείς, νιώθεις ένας παραγωγικός άνθρωπος που χάρη σε μια ικανότητά σου μπορείς να φροντίσεις όχι μόνο τον εαυτό σου αλλά και τους γύρω σου. Ξεχνάς τις σκοτούρες και τα βάσανα για μερικές στιγμές επιτρέποντας στο μυαλό σου να σταματήσει να σκέφτεται κι απλώς να επικεντρωθεί στα φρέσκα υλικά.

Δεν είναι άλλωστε τυχαία η τεράστια επιτυχία της πολίτικης κουζίνας αφού μας έμαθε πως όλα μπορούν να νοστιμίσουν με λίγο αλάτι παραπάνω -ή λίγο μπούκοβο για πιο πικάντικες καταστάσεις. Η δημιουργία ανάμεσα στις κατσαρόλες, το ψυγείο και τα τηγανιά είναι ανοιχτή για όλους, μπορεί ο καθένας να προσπαθήσει να εξωτερικεύσει ό,τι ακριβώς αισθάνεται σε φαγητό, σε τέχνη.

Να μετατρέψεις τη φροντίδα που θες να προσφέρεις στον άλλον σε ένα πολύ όμορφο δείπνο προσπαθώντας να τον χαροποιήσεις. Δεν είναι άλλωστε τυχαία κι η παροιμία ότι ο έρωτας περνάει απ’ το στομάχι. Όλοι μπορούμε να νιώσουμε κολακευμένοι όταν κάποιος απλώς για να μας ευχαριστήσει περάσει τη μισή μέρα του μέσα στην κουζίνα, αν μη τι άλλο είναι γοητευτικό να κατέχει κάποιος τα μυστικά της μαγειρικής τέχνης. Εξάλλου ακόμη κι αν στο δείπνο δεν τελειώσει το φαγητό μπορεί πάντα να χρησιμεύσει και σε άλλες περιστάσεις όπως πολύ σοφά πριν από μένα έχετε ενημερωθεί από τον Mickey Rourke και την Kim Basinger.

Το φαγητό είναι ο μόνος σύμμαχός σου στη ζωή, για το μόνο πράγμα στον πλανήτη που έχεις τη δυνατότητα να εγγυηθείς πως θα βρίσκεται δίπλα σου ό,τι κι αν συμβεί. Χωρίζεις; Εκεί θα βρίσκεται κι η σοκολάτα και το παγωτό, ακριβώς δίπλα απ’ τα χαρτομάντιλα. Βρήκες δουλειά; Οι ποικιλίες τυριών κι αλλαντικών θα κάνουν παρέα στο κρασί για να γιορτάσουν την επιτυχία σου.

Οι άνθρωποι που ξέρουν από καλό φαγητό, που μπορεί να πάνε ένα Σαββατοκύριακο στη Ρώμη για ψώνια και μια καλή μακαρονάδα, έχουν καταλάβει λίγο παραπάνω απ’ τους υπόλοιπους το νόημα της ζωής. Έχουν μάθει να απολαμβάνουν τις μικρές χαρές της όπως είναι τα παγωμένα γεμιστά μια ζεστή μέρα του καλοκαιριού σε κάποιο νησί της Ελλάδας κι οι καλοψημένοι λουκουμάδες με μπόλικο μέλι κάτι ξημερώματα μετά από ξενύχτι στο κέντρο της Αθήνας.

Η μόνη κατηγορία που μπορείς να προσάψεις στο φαγητό, την υπέρτατη λιχουδιά στη ζωή του ανθρώπου -μετά το φιλί- είναι ότι παχαίνει. Αλλά ό,τι μας προσφέρει ευχαρίστηση φέρει και τα αρνητικά του οπότε μην το πολυσκέφτεστε κι ορμήστε με χαμόγελο στο προφιτερόλ που σας γλυκοκοιτάζει. Άλλωστε όλες οι θερμίδες επρόκειτο να χαθούν με το άγχος και το τρέξιμο που βιώνουμε καθημερινά, κρίμα είναι να μειώνουμε από μόνοι μας τις απολαύσεις μας.

Βέβαια στο σημείο αυτό θα ήθελα να αποδώσω κάπου κατηγορίες, όχι προς το φαγητό αλλά προς αυτούς τους ευλογημένους κι απίστευτα εκνευριστικούς ανθρώπους που τρώνε όσο γουστάρουν, δεν παίρνουν γραμμάριο και σε συμβουλεύουν παράλληλα να μην τρως τόσο γιατί πρέπει να προσέχεις. Όχι! Δείξτε λίγο έλεος και μην πείτε τίποτα για να προσπεράσουμε κι εμείς το γεγονός πως η απόλαυση της πάστας θα μας κοστίσει μισή ώρα στο διάδρομο ενώ εσάς απλώς μια αίσθηση απόλυτης γλύκας στο στόμα.

Να απολαμβάνετε λοιπόν ένα καλό φαγητό αργά δίνοντας του χρόνο όπως αξίζουν όλα τα ωραία πράγματα στη ζωή για να τα ευχαριστηθείτε.